De Nieuwe Klassieker

- 21 -

Wij gaan naar Stockholm toeee!!! Zo ongelofelijk trots op wat de jongens hebben gepresteerd dit seizoen, zo'n vervelende start gemaakt en dan nog mee hebben gespeeld voor het kampioenschap tot de laatste competitie dag! Helaas geen schaal, maar wel een finale van de Europa league met een ontzettende mooie tegenstander, we gaan het zien! Veel leesplezier x

-

'Tandenborstels?' Begon Bodil het lijstje af te gaan.

'Check.'

'Shampoos?'

'Ja.'

'Ehm, de cadeau's voor kerstavond?'

'Hadden we die niet al meteen de dag dat we ze gekocht hadden in de koffer gedaan?' Gniffelde Luuk.

'Oh ja, geloof het wel. Volgens mij zijn de andere dingen ook niet zo heel belangrijk mochten we ze missen.' Zij Bodil terwijl ze van het lijstje een papier propje maakte.

'Nee joh natuurlijk niet, genoeg geld om alles daar te kopen, toch?' Zei Luuk als grap, maar Bodil rolde alleen maar geïrriteerd met haar ogen. Ze was nou niet bepaald in de stemming voor flauwe grappen.

'Jeetje wat ben je weer lekker vrolijk ook.' Mompelde Luuk.

'Hey hoe laat is het? Oh ja, half zes s'ochtends. Hey hoe laat sliepen we ook al weer? Oh ja, kwart over een s'nachts. Zou een ochtendhumeur dan gepast zijn? Dat dacht ik dus ook.' Zei Bodil nog geïrriteerder dan dat ze al was. Luuk besloot het te negeren en pakte de zwaarste koffer om die naar de auto te brengen. Met een grote zucht plofte Bodil op de bank. Iedere dag gaf ze Naomi steeds meer gelijk, geen contact meer met Viktor was verre van het beste voor haar. Ze merkte dat Viktor spreken een routine was geworden voor een goed verlopen dag. Vooral als het avond was en Luuk al lag te slapen, op die momenten miste ze hem toch wel het meest. Hij kon haar het beste opvrolijken als het erop aankwam. Ze stond weer op en pakte de handbagage op. Toen die eenmaal in de auto lag en Luuk de laatste koffer aan het halen was ging Bodil in de passagiers stoel zitten en zette de radio aan. Veel hits waren nog niet te horen op het vroege tijdstip, en verveeld wachtte Bodil tot Luuk zou plaats nemen naast haar. Maar eigenlijk was Bodil veel te moe om voor vijf minuten verveeld te zijn. Al snel viel ze inslaap tegen het raam aan, het enige waar ze die rit wakker van schrok, was het moment dat Luuk de autodeur iets te hard dicht gooide tijdens het instappen.

-

'Pff, eindelijk.' Zuchtte Luuk opgelucht nadat hij de handbagage in het bagagevak had gedaan en naast Bodil was gaan zitten. Bodil leunde alweer vermoeid tegen het raam aan, het dutje in de auto had haar niet echt bepaalt energie gegeven die haar door de dag zou helpen. Luuk legde zijn hand op haar bovenbeen en drukte een kus op haar slaap.

'Ik wou je niet beledigen vanochtend hè, dat weet je toch?' Zei hij zacht zodat de mensen voor en achter niet mee konden luisteren. Bodil knikte.

'Je kent me als ik slaap te kort heb.' Glimlachte ze zwak.

'En dan nog zou ik er iedere dag mee kunnen opstaan hoor.' Knipoogde hij waardoor Bodil hoofdschuddend gniffelde.

'Dat is fijn om te weten, hoef ik me niet elke ochtend meer aan te passen.' Grapte ze.

'Maar ik heb je liever vrolijk in de ochtend, dat is wel wat fijner wakker worden.'

'Zolang ik langer dan acht uur kan slapen, ben ik in een goed humeur.' Zei ze terwijl ze Luuk's hand vast hield. De zenuwen begonnen al een beetje op te komen, wat haatte ze vliegen. Haar vlieg angst was enorm, maar ze wist het altijd te bedwingen. Alleen Luuk merkte het altijd aan haar dat ze gespannen was en Bodil durfde pas op de terugreis van hun eerste vakantie te zeggen dat ze vlieg angst had. Luuk sloeg toen ook meteen zijn arm om haar heen en gaf haar weer een kus, dit keer op Bodil's haar.