De Nieuwe Klassieker

- 17 -

Bij het zelfde tentje waar ze twee weken eerder met Naomi zat, was Bodil op haar aan het wachten. Naomi kon ieder moment chagrijnig met al haar bagage aan komen sjokken, ook al was het dit keer vijf uur s'middags in plaats van s'ochtends. Bodil had voor Naomi al een cappuccino besteld, en ze hoopte dus dat het niet lang meer zou duren voordat zij zou komen anders zou die afkoelen. Vijf minuten later herkende Bodil een vrolijke kop met zwarte haren die in misschien wel het beste humeur was van iedereen op het vliegveld, wat haar natuurlijk verasste. Met grote passen liep Naomi naar het tafeltje waar Bodil zat. Bodil stond op en omhelsde haar beste vriendin.

'Ik had graag gezegd dat je bruin bent geworden, maar het weer daar is niet heel anders als hier.' Gniffelde Bodil nadat de twee vriendinnen waren gaan zitten. Naomi lachte er ook om.

'Dat weer boeide me helemaal niets. Oh Bodil het was zo leuk! Iedereen is daar vriendelijk en open, en er zijn ook echt veel knappe jongens! Oh en het was ook heel mooi en-' Naomi zuchtte even.

'Ik ga er volgend jaar ook weer heen Bodil echt waar, ik hou van Engeland!' Straalde ze.

'Nou zeg, wie heb je daar ontmoet?' Grapte Bodil. Naomi schrok even maar trok al gauw weer bij toen Bodil weer over iets anders begon.

'Ik dacht dat je van lekker weer hield?' Merkte ze op terwijl ze een slok nam an haar koffie. Naomi haalde haar schouders op.

'De sfeer daar is gewoon leuker. En de pub's zijn echt heel gezellig.'

'Ik weet het Naoom, mijn schoonbroer woont er, weet je nog?' Naomi kreeg een lichte blos op haar wangen toen Bodil over Siem begonnen.

'Hey, geen schaamte nodig, ik snap je enthousiasme.' Naomi glimlachte zwakjes.

'Is er verder nog iets bijzonders gebeurd hier in Nederland?' Vroeg Naomi.

'Ehm, niet veel, Luuk kuste me waar vrij veel media bij was-' Bodil werd meteen onderbroken door Naomi.

'Ugh, ik snap hem echt niet hoor, jullie hadden het ook prima zonder dat het voor iedereen bekend was.' Zei ze terwijl ze met haar ogen rolde. Bodil haalde haar schouders op.

'Ik weet ook niet wat hij heeft,' mompelde ze. 'Zou hij vermoedens hebben?' Naomi schudde meteen haar hoofd.

'Hoe zou hij vermoedens kunnen hebben? Je bent er toch voorzichtig mee?' Bodil knikte.

'Luuk zegt dat hij trots is dat ik zijn vriendin ben.'

'Misschien probeerd hij gewoon aan iedereen te laten zien dat jij zijn vriendin bent, dus als je naar Amsterdam zou aan voor "Melissa", zou noemde je Viktor toch? Nou ja, als je in Amsterdam bent zou iedereen denken oh dat is de vriendin van Luuk de Jong laat ik daar niks proberen.' Verklaarde Naomi.

'Alsof mannen zo zouden denken.' Lachte Bodil. Naomi wuifde het weg.

'Niet te veel over na denken, wat is er nog meer gebeurd?'

'Niks bijzonders verder.' Zei Bodil schouder ophalend. Naomi had natuurlijk wel een hoop te vertellen en kon zich niet inhouden, terwijl ze eerst van plan was om thuis alles te vertellen, vertelde ze al een hoop op het vliegveld over wat er in die twee weken is gebeurd.

-

'Thuis!' Riep Naomi opgelucht terwijl ze zich achter over op de bank liet vallen, wat niet zo verstandig was want ze stootte haat hoofd tegen de rand van de bank.

'Auw!' Mompelde ze en wreef over haar achter hoofd.

'Sukkel.' Gniffelde Bodil hoofdschuddend.

'Het was de bedoeling dat dat smooth ging.' Bodil, die wel verstandig was, ging normaal zitten.

'Oita Sushi?' Stelde Bodil voor terwijl ze haar telefoon er al vast bij pakte.