De Nieuwe Klassieker

- Epiloog -

Eenzame, lange nachten gingen voorbij bij Luuk. Elke nacht lag hij wakker, en dacht hij na over wat hij allemaal fout had gedaan in zijn relatie waardoor Bodil was vreemdgegaan. Hij hield nog steeds van haar, maar kon de pijn niet aan. Hij was er van overtuigd dat Bodil niet meer van hem hield, en hij kon niet met iemand trouwen die niet van hem hield en geheimen voor hem had. Dat was niet hoe een relatie hoorde te zijn.

Hij was er inmiddels van op de hoogte dat Bodil bij Tottenham Hotspur werkte, de club waar Viktor ook getekend had. Dat de twee nog steeds contact hadden maakte hem misselijk, misschien hadden ze wel een relatie, hij had geen idee.

Het was vannacht weer zo'n nacht voor Luuk, weer lag hij in bed te piekeren. Hij was er inmiddels gewend aan geraakt. Hij dacht nu ook aan wat anders dan Bodil, hij dacht aan de mogelijkheden die hij nu had. Er waren interesses vanuit andere landen voor hem, en die kansen liet hij altijd gaan. Maar nu kon hij doen wat hij wou, hij was van niemand afhankelijk. Hij dacht aan alle clubs die hem wel wouden.

Wolfsburg, Napoli, Valencia, Westham en Fenerbahçe.

Maar die clubs hadden zijn interesse niet zo als een club. Er stond een hele bijzondere club tussen.

Tottenham Hotspur.

Hij wou Bodil eigenlijk niet meer zien, maar hij kon niet ontkennen dat hij haar miste. Hij ging er van binnen kapot aan. Luuk twijfelde al weken of hij het ging doen of niet. Hij ging recht op in bed zitten en zuchtte. Hij keek op zijn nachtkastje, zijn wekker gaf aan dat het half een was. Het was nog niet zo laat, dus zo erg vond Luuk het niet. Naast de wekker lag een fotolijstje. Het fotolijstje lag plat met de foto naar het nachtkastje toe. Hij pakte het lijstje en bekeek de foto.

Het was een foto van hem met Bodil. Bodil had die foto altijd al mooi gevonden, ze vond dat ze er beide gelukkig op stonden, wat ook zo was.

Luuk had de foto al zo vaak gepakt en weer terug gelegd. Hij wist dat hij de foto moest verscheuren, verbranden, verkreukelen, weg moest gooien, simpelweg gewoon vernietigen zodat er niet meer naar gekeken kon worden. Maar hij kon het niet, het herinnerde hem aan de tijd dat alles perfect was. Het herinnerde hem aan de tijd dat hij alles voor elkaar had, hij had een bloedmooie vrouw als zijn vriendin. Het herinnerde hem aan de tijd dat hij nog smoorverliefd was op een loyalen vrouw, die nooit naar een ander überhaupt zou kijken.

Maar de tijd dat hij smoorverliefd was op Bodil, was nog niet afgelopen. Dat wist hij zelf maar al te goed. Een traan viel op het glas van de foto. Hij moest haar vergeten, maar dat ging hij niet doen. Nooit niet.

Hij pakte zijn telefoon, scrolde door zijn contacten en hoopte dat de persoon die hij wou gaan bellen nog wakker was. De telefoon ging een paar keer over, en er werd uiteindelijk opgenomen.

'Ik ga het doen.' Was het enige wat hij zei, en hing weer op. Hij wou er geen woorden meer aan vuil maken, hij wou ook geen preek aanhoren over wat de nadelen waren. Zijn gedachten wou hij niet meer veranderen. Hij opende google op zijn telefoon en typte zijn eigen naam in. Hij kon artikelen lezen die nu wel waar waren, hij was benieuwd wat er over hem geschreven werd.

De Spurs willen de Jong

Tottenham meldt bij zaakwaarnemer de Jong

Dutch striker Luuk de Jong signs by the Spurs

Tottenham Hotspur shows interests in de Jong

Bodil keek van haar telefoon weg naast zich waar Viktor lag te slapen. Ze zuchtte en gooide de dekens van haar af, raapte haar ondergoed op die ze eerst moest zoeken en deed die snel aan. Ze liep naar haar eigen kamer en ging op haar bed zitten en staarde uit het raam. Ze wist niet zo goed wat ze moest geloven van de artikelen, Naomi had wel verteld dat Luuk het had aangeboden gekregen.

Ze opende een lade van haar nachtkastje, waar amper wat in lag. Ze pakte er een ring uit.

Het was de verlovingsring die zie in januari van Luuk had gekregen. Ze had hem niet weg kunnen doen, al had Viktor ontelbaar vaak tegen haar gezegd dat ze dat wel moest doen. Ze kon het niet, de ring was prachtig, net zoals het moment wat achter de ring zat.

Ze speelde even met de ring en keek vervolgens uit het raam. Het was een mooie, heldere nacht. De sterren schitterde, en de maan verlichtte de lucht. Bodil dacht aan hoe zij en Luuk vaak uren daar na konden staren en tegelijkertijd over van alles en nog wat konden praten. Dat waren de momenten waar ze het meest van hield.

"Als ik ooit ver weg ben, voor interlands of zo, onthoud dat we dezelfde maan hebben als het tijdsverschil niet te groot is. Je weet dat ik daar vaak naar kijk, dus als je me mist, kijk je naar de maan. De kans is groot dat ik er ook naar kijk."

Dat had Luuk haar ooit verteld. Hij vond de maan altijd fascinerend omdat het iedere nacht weer een andere vorm had maar nog steeds dezelfde schoonheid.

Bodil stond op van haar bed en liep naar het raam. Zuchtend keek ze een aantal keer van de maan naar haar ring, wat had ze de tijd toch graag terug gedraaid. Ze had Viktor dan nooit willen ontmoeten, ondanks dat hij veel voor haar betekende. Haar dierbare relatie bestond niet meer door die ontmoeting.

Stiekem hoopte Bodil dat Luuk naar de Spurs kwam. Zo was ze toch dichtbij hem en kon ze af en toe tegen hem praten. Misschien, heel misschien, zou het dan toch goed komen.

Maar ze ging er niet van uit. Ze had het verpest, heel erg. Ze was daar bewust van en had veel spijt, maar die spijt kon niks veranderen, dat had Luuk haar zelf nog duidelijk gemaakt.

Wat Bodil niet wist, was dat in Nederland Luuk met een foto van hun in zijn handen stond. Ook voor het raam. Hij was ook niet vergeten wat hij ooit had gezegd, al dacht Luuk dat Bodil hem vergeten was en een relatie had met Viktor.

Luuk stond met een fotolijst.

Bodil met een ring.

Allebei had het een betekenis voor de twee. Het betekende allebei dat er ooit iets moois was wat zij heel erg miste. Ze waren bereid om daaraan te werken, maar waren ook onzeker over wat er allemaal te wachten stond.

'Ik hou van je.'

Mompelde ze alle twee naar de maan.

Hoe pijnlijk het feit ook was,
Houden van elkaar deden ze zeker.

Dat ene gevecht tussen Viktor en Luuk had de rivaliteit tussen Feyenoord en Ajax laten verwateren, had een nieuwe rivaliteit tussen Bodil en Luuk opgewekt en had zeker voor iets heel nieuws gezorgd tussen Ajax en PSV.

Mensen spraken al over
"De Nieuwe Klassieker" tussen Amsterdam en Eindhoven.

En die nieuwe klassieker, zou zich gaan voortzetten in Engeland.

Viktor en Luuk konden geen rivalen meer zijn, ze waren nu teamgenoten.