BİR YIL

7. BÖLÜM

Chen Anlatıyor

Elif ayağa kalktığı gibi odadan koşarak çıkmıştı. Bense kendimi o sinirle Chan Yeol'un önünde bulmuştum.

"Ne yaptığını zannediyorsun?!!"(ben)

"Ben... isteyerek yapmadım..."

"Tamam üzgünsün kızgınsın! Fakat bunu bir kızdan çıkarmana gerek yok!! Hele bu Elif'se seni gebertirim Chan Yeol! Bir daha olmasın!"

Ben de odadan çıktım ve Elif'i aradım. Açmıyordu. Birkaç kez aradıktan sonra Hüsna'yı aradığımda telefonu "Ne var?" diye açması garibime gitmişti.

"Elif yanında mı?"

"Hayır! Arkasından koştum ama yetişemedim. Telefonlarımı da açmıyor!"

"Uff!!"

"Tamam kapat şimdi!!"

"Sen bana neden atar yapıyosun ya?!!"

"Sana atar yaptığım falan yok! Ha! Söyle o arkadaşına gözüme gözükmesin. Yoksa gebertirim onu!"

Bir şey dememe izin vermeden telefonu kapatmasıyla elimi saçlarıma geçirdim. Sinirle Chan Yeol'un odasına girdim ve ceketini çıkartan Chan Yeol'un yakasına yapıştım.

"Şimdi gidip nerden buluyosan Elif'i bulacaksın!! Ne zaman üzülse gittiği bir köşe olur fakat burası Kore olduğu için daha hiçbir yeri bilmiyor!! Elif'in başına bir şey gelirse senin kafanı kırarım Chan Yeol! O kızı bulacaksın!!! HEMEN ŞİMDİ ARAMAYA BAŞLA!! Ben de aramaya gidiyorum!"

Bir hışımla odadan çıktım ve arabama gittim. Elif'i bulmalıydık...

Chan Yeol Anlatıyor

Elif'i istemsizce itmiştim ve şimdi benim yüzümden ortalıkta yoktu. İlk ittiğim andan beri pişmanken şimdi kendimden nefret edecek seviyeye gelmiştim. İlk defa bir kıza zarar vermiştim. Ve bir kıza zarar vermek hayatımda istemediğim şeyler arasında birinciydi.

Chen yakama yapışıp gittikten sonra ceketimi geri giydim ve şirketten çıktım. Yürüyerek fazla uzaklaşmış olamazdı. Geçtiğim her yere bakarak yürümeye başladım. Olabildiğince hızlı hareket ediyordum fakat hiçbir yerde yoktu. Koşuyordum ve çarptığım hiç kimseden özür dilemiyordum. Şuan için Elif daha değerliydi. Hem kardeşimin en yakın arkadaşlarından biriydi hem de en önemlisi ona ben zarar vermiştim.

Chen, Elif'in bir köşeye girmiş olabileceğini söylemişti. En tehlikeli şeydi bu. Bu yüzden ara sokaklarda koşmaya başladım. Küçük bir çığlık duyduğumda olduğum yere çakılmıştım. Bu Elif olabilirdi. Elif olmasa bile birinin yardıma ihtiyacı vardı. Çığlığın geldiği yere gittiğimde üç tane serserinin Elif'i duvara sıkıştırmış ve ağzını kapatmış olduklarını görmüştüm. Biri elini Elif'in kolunda, diğeri bacağında, öbürü de saçlarında gezdiriyordu. Elif ise ağlamaktan ve çırpınmaktan başka bir şey yapamıyordu.

Elif Anlatıyor

Şirketten koşarak çıkıp bir ara sokak bulmuştum ve bir köşeye oturup ağlamaya başlamıştım. Bu kadar abartmam normal değildi aslında. Belki de Chen itip düşürse asla böyle bir tepki vermezdim. Hatta gülüp pataklardım onu ama Chan Yeol... beni üzmüştü... onun yapması sinirlerime dokunmuştu...

"Ooo! Kim üzmüş bu güzel kızı?"

Duyduğum sesle korkmaya başlamıştım. İngiltere'de güvenli olduğunu bildiğim bir köşe vardı. Üzüldüğümde oraya giderdim. Fakat unutmuştum Kore'de olduğumu. Nerenin güvenli olduğunu bilmediğimi...