BİR YIL

21. BÖLÜM

Şarkı: EXO-CBX'den Diamond Crystal

"Lay! Lay! Hüsna aradı! Başı dertteymiş! Evde tek olduğunu, Xiumin'e ulaşamadığını ve yanımda erkekle oraya gitmemi söyledi!"

"Ne olmuş olabilir?!!"(Lay)

"Hiçbir fikrim yok. Lütfen acele edelim!"

Gözlerim gözyaşlarımı çoktan serbest bırakmıştı ve neyi nasıl yapacağımı şaşırmıştım. Lay, Chen'e Baek Hyun'un yanında kalmasını; Sehun'a da bizimle gelmesini söylerken ceketini giyiyordu. Üçümüz hızlıca dışarı çıkıp Lay'in arabasına bindik. Endişeden ölmek üzereydim.

"Hüsna'nın peşinde birileri var mıydı? Senin bildiğin yani."(Sehun)

"Hayır. Bana hayatı hakkında fazla bir şey anlatmadı. Ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok."

"Eve hırsız girmiş olabilir mi?"(Lay)

"Daha erken değil mi?"(Sehun)

"Acemi bir hırsız olabilir."(Lay)

"Ben onu arıyorum."

Aradım... çaldı... çaldı... çaldı... Açmıyordu. Telefonu sonuna dek çaldırmıştım ama açmıyordu. Xiumin'i aramayı denedim. Açmıştı.

"Efendim El-"

"Xiumin, Hüsna sana ulaşamamış!"

"Banyodaydım. Tam da onu arayaca-"

"Xiumin! Dinle beni! Hüsna'nın başı dertteymiş. Ne olduğunu bilmiyorum ama eve biri girmiş sanırım ve Hüsna evde tekmiş. Eve biri girdiyse de kim olduğunu bilmiyorum."

"Şuan arabaya biniyorum. Az sonra orada olurum!"

"Biz de geliyoruz."

Telefonu kapatıp arkama yaslandım. Lay biraz daha hızlanırken ben de ağlamamaya çalışıyordum. Delirmek üzereydim sanırım.

Telefonum çalmaya başlayınca heyecanla ekrana baktım ama Hüsna değil, Chan Yeol arıyordu.

"Efendim Chan Yeol?"

"Elif neler oluyor? Xiumin seninle konuşur konuşmaz evden koşarak çıktı!"

"Hüsna..."

Dayanamayıp ağlamaya başlamıştım.

"Ne oldu Hüsna'ya Elif?"

"Bi-bilmiyorum. Evde tekmiş... sanırım eve biri girmiş."

"Tamam ağlama. Ona bir şey olmayacak. Ben Xiumin'in arkasındayım şuan."

"Tamam. Orda görüşürüz."

Telefonu kapatıp yüzüme inen gözyaşlarımı sildim. Evin önüne geldiğimizde kapıyı açmamla eve doğru koşmam bir olmuştu. Evin kapısı kırıktı. Kapı resmen yerde yatıyordu.

"Hüsnaaa!!!"

"Hüsna nerdesin?!!"

"Hüsna bir ses versene!!"

"HÜSNA!!!"

Yoktu. Evin hiçbir köşesinde yoktu. Sadece telefonunu bulmuştum. Odasında, yerdeydi ve camı kırılmıştı. Fırlatılmış gibi görünüyordu. Yere dizlerimin üzerine düşüp ağlamaya başladım.

"HÜSNA!"

Xiumin'in sesini duymuştum. Ama hiçbir tepki verememiştim. Xiumin koşarak odaya girdi ve önüme diz çöküp omuzlarımdan tuttu.

"Elif! Bana bak! Hüsna nerede?! Elif!! HÜSNA NEREDE?!"

Xiumin beni sarsıyordu fakat ben hiçbir tepki veremiyordum. Xiumin bağırarak soru sormaya devam ediyordu ama ben ne sesini duyuyordum ne de kendim bir ses çıkarıyordum. Çünkü kendimi kaybetmiştim ve gözlerimin önüne çocukluk anılarım geliyordu. Gözlerim kapanmadan önce son gördüğüm Chan Yeol'un beni Xiumin'in elinden kurtarıp kucağına almasıydı...