ผมมีความลับหนึ่งจะเล่าให้ฟัง ความลับที่แม้แต่ผมเองก็ยังรู้ไม่แน่ชัดเกี่ยวกับมัน เรื่องราวเริ่มขึ้นในวันแห่งความสุข ย้อนกลับไปสัก 5 ปี อืม...ความจริงตอนนั้นก็ดีนะ
เมื่อนึกย้อนกลับไปยังวันเก่าๆก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาพร้อมกับหันไปมองคนข้างๆที่กำลังหลับอย่างสบายใจ...
5 ปีที่แล้ว
-กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้-
"ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะคะ" เสียงของเจ้าของร้านวัยกลางคนเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้วันคืนจะล่วงเลยไปเหลือไว้เพียงร่อยรอยแห่งกาลเวลาบนใบหน้า หากแต่เพียงแค่มองก็รู้ว่าถ้าย้อนเวลาไปไม่กี่สิบปีจะต้องเป็นสาวสวยสะพรั่งแน่ๆ
เมื่อส่งลูกค้าเสร็จแล้วก็กลับเข้ามาถามไถ่ อำนวยความสะดวกต่างๆให้บรรดาลูกค้าข้างในร้าน ด้วยความที่เป็นคนชอบดูแลเอาใจใส่ ลูกค้าที่มาอุดหนุนทุกรายต่างก็ฝากตัวเป็นลูกค้าประจำ ไม่เพียงแต่นิสัยใจคอของเจ้าของร้านเท่านั้นที่ทำให้คนประทับใจ อาหารรสเลิศก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ดึงดูดลูกค้า ใครที่มากินอาหารร้านนี้ต่างออกปากชมกันไม่หยุด ทำให้วันธรรมดาก็มีลูกค้าเข้ามาไม่ขาดสาย แม้จะเป็นเพียงร้านเล็กๆก็ตาม
"คุณป้าคะ ลูกค้าโต๊ะ 8 ฝากของมาให้ค่ะ" เด็กเสิร์ฟในร้านยื่นกระบอกเก็บความร้อนในมือให้พร้อมกับซองจดหมายเล็กๆ คนสูงวัยเดินมาที่หลังร้านและเปิดอ่านอย่างไม่รีบร้อน ข้างในมีเพียงข้อความไม่กี่ประโยค หากแต่เรียกรอยยิ้มจากคนอ่านได้ไม่ยาก
'ขอบคุณสำหรับอาหารอร่อยๆนะครับ ช่วงนี้อากาศหนาว คุณป้าอย่าลืมรักษาสุขภาพให้แข็งแรงอยู่เสมอ ผมหวังว่าซุปไก่ตุ๋นโสมจะช่วยบำรุงให้คุณป้าร่างกายแข็งแรงยิ่งขึ้นนะครับ'
"ให้ตายสิเด็กคนนี้ น่ารักจริงๆ" เมื่ออ่านจบก็พับจดหมายใส่ซองดังเดิม แล้วหันไปเทซุปใส่ถ้วย กลิ่นยาจีนและโสมโชยมาแตะจมูกทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง วันนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะกว่าทุกวัน อาจเป็นเพราะเทศกาลวาเลนไทน์ทำให้คู่รักต่างออกมานัดเจอกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกัน คนวัยหนุ่มสาวช่างดีจริงๆ