OS/SF [All x Jimin] Always with JM

กุกมินพีเรียด (ทดลองแต่ง chapter 9: นักฆ่าปรากฎ)

Couple: JK X JM
Warning: ตัวละคร สถานที่ และเหตุการณ์เป็นเพียงการสมมติขึ้น
Note: เรื่องนี้จีมินและแทฮยองเป็นผู้หญิงนะคะ

กลางดึกคืนหนึ่ง ณ คฤหาสน์ตระกูลเกา
เงาสองร่างปรากฏขึ้นกลางดึกและมุ่งหน้าไปยังเรือนชั้นใน เมื่อถึงที่หมายทั้งสองก็ส่งสัญญาณลับและแยกกันไปคนละทาง

ตอนนี้ภายในเรือนมืดสนิท แสงจันทราที่ส่องสว่างอยู่ก่อนหน้า บัดนี้ถูกเมฆบดบังเสียจนคล้ายคืนเดือนแรม

เงาสายหนึ่งมุ่งมายังห้องปีกซ้าย เขาใช้วิชาตัวเบาย่องเข้าไปสำรวจภายในตัวเรือน เมื่อมาถึงห้องชั้นในก็พบสาวใช้สองคนนอนหลับใหลอยู่บนตั่งหน้าห้อง ลึกเข้าไปเป็นเตียงขนาดใหญ่ บนเตียงมีผู้อวุโสทั้งสองคนกำลังนอนอยู่ ไม่รอช้า เขารีบหยิบมีดที่ซ่อนไว้ในอกออกมาแล้วแทงลงไปยังผู้อวุโสเกา ยังไม่ทันที่มีดปักลงไปในอก ไฟในห้องก็ถูกสุดขึ้นมาจนสว่างไปทั่วทั้งห้องพร้อมกับองครักษ์นับสิบยืนรายล้อมเพื่อป้องกันมิให้นักฆ่าหนีไปได้

"ใครส่งเจ้ามา?"

ผู้อวุโสเกาลุกขึ้นนั่งและมองไปยังนักฆ่าที่ยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ นักฆ่าเก็บมีดในอกดังเดิมแล้วหันมาทางเหล่าองครักษ์โดยปราศจากความกลัว จากนั้นก็หยิบยาลูกกลอนใส่ปาก ไม่นานก็เกิดฟองออกมาท่วมปากและตายในที่สุด

ภายในห้องเงียบสนิท ไม่มีผู้ใดกล้าเปล่งเสียงออกมา

ผู้อวุโสเกาลุกขึ้นและเดินมายังศพของนักฆ่า ยื่นมือไปดึงอกเสื้อออกแล้วหยิบมีดสั้นออกมา จากนั้นนำมีดไปลนไฟในตะเกียง ไม่นานก็ตัวอักษรก็ปรากฏ

'สำนักกิเลน'

เวลาผ่านไปครึ่งก้านธูป องครักษ์นายหนึ่งก็เดินเข้ามารายงานสถานการณ์ภายนอกให้ทราบด้วยความเร่งรีบ

"นายท่านขอรับ นักฆ่าอีกคนหนีไปได้ขอรับ"

ผู้อวุโสเกามองมีดสั้นในมือพลางครุ่นคิด นี่เป็นเพียงการเตือนกลายๆ คาดว่าพิธีแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นคงไม่ถูกใจใครสักคนเป็นแน่! ผู้อวุโสส่งมีดสั้นให้องครักษ์พร้อมกับออกคำสั่ง

"อาเฉียน เจ้าให้คนไปสืบว่าหมู่นี้สำนักกิเลนติดต่อกับผู้ใดบ้าง"

"ขอรับนายท่าน"

องครักษ์รับคำสั่งและมีดสั้น ก่อนจะเดินออกไปจากห้องพร้อมกันกับองครักษ์ประจำเรือนจิ้งสุ่ยที่เดินสวนเข้ามา

"อาฉี ทางเรือนคุณหนูสี่เป็นเช่นไรบ้าง?"

"คุณหนูสี่ปลอดภัยขอรับ"

เขาตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แต่สายตาดูกังวลคล้ายกับมีเรื่องไม่สบายใจ

"เจ้ามีเรื่องอันใดรึ?"

"ตอนที่นักฆ่าปรากฏตัว จู่ๆก็มีเงาสายหนึ่งพุ่งไปยังหน้าประตูเรือนคุณหนูสี่ขอรับ"

เขาตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนและลอบมองสีหน้าของผู้เป็นนาย เขาไม่รู้ว่าควรจะบอกดีหรือไม่ แต่สุดท้ายเขาก็ทอดสายตาที่จ้องมายังเขาไม่ได้จึงเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา

"เอ่อ...เป็นท่านแม่ทัพฉู่ขอรับ"

ท่านแม่ทัพฉู่และคุณหนูยังมิได้หมั้นหมายกัน ดังนั้นการที่แม่ทัพฉู่ปรากฏกายหน้าเรือนจึงเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง หากใครรู้เข้าคุณหนูจะเสื่อมเสีย เขาจึงสั่งให้องครักษ์ทุกนายมิให้พูดถึงเรื่องคืนนี้

ผู้อวุโสเกาเดินไปยังหน้าต่างแล้วมองดวงจันทร์ที่ส่องสว่างพลางลูบเคราด้วยสีหน้าครุ่นคิด คืนนี้มีเรื่องให้คิดมากมายเสียจริง เห็นทีพรุ่งนี้เช้าเขาคงต้องออกไปพบผู้อวุโสฉู่เสียแล้ว!

TALK
Enjoy reading💕

*ยังไม่แก้คำผิด*