OS/SF [All x Jimin] Always with JM

Ever Be Together 2 (100%)

Couple : ?? x Jimin
Note : ทีมใครกันง่ะ เรา #ทีมพิยุงเกะ นะคะ5555555555 #ออจม
Note 2 : สำนวนแปลก สรรพนามแปลก สรุปคนแต่งแปลกสุดนะ...

ปัง!

สิ้นเสียงปิดประตูร่างบางก็ทรุดลงที่หน้าประตูห้อง หลังจากเดินออกมาด้วยความเด็ดเดี่ยว ภายนอกที่ดูเข้มแข็งใครจะรู้ว่าข้างในอ่อนแอมากแค่ไหน ไม่ไหว...เขาไม่ไหวแล้ว ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลรินลงมา กลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้เพราะกลัวคนข้างในได้ยิน เขามันงี่เง่าเองนั่นแหละ จะโทษใครก็ไม่ได้นอกจากตัวเอง ผมพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วไปหาพี่ยุนกิที่คอนโด

"เหนื่อยไหม?" เสียงพี่ยุนกิถามขึ้นเมื่อเห็นผมเปิดประตูเข้ามาในห้อง พี่ยุนกิที่นั่งอยู่บนโซฟาส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้เหมือนเคย ทุกครั้งที่ผมรู้สึกแย่ก็ได้พี่เขานี่แหละคอยปลอบอยู่ข้างๆ ผมโผตัวกอดพี่ยุนกิและร้องไห้จนตัวโยน พี่ยุนกิกอดผมไว้แล้วโยกตัวไปมา ตบมือเบาๆที่แผ่นหลังแล้วกระซิบบอกว่า ' ร้องไห้ออกมาเถอะ พี่อยู่ตรงนี้แล้วนะ'  พี่ยุนกิไม่เคยว่าผมเลยสักครั้งเวลาที่ผมงี่เง่าชอบน้อยใจไม่เข้าเรื่อง พี่เขามักจะให้ผมบอกข้อเสียของการกระทำที่ผมทำอยู่แล้วให้ผมหาวิธีแก้ไขเอง พี่เขาจะคอยช่วยเหลือและแนะนำอยู่ข้างหลัง เรากอดกันจนผมหยุดสะอื้น พี่ยุนกิผละออกแล้วใช้นิ้วปาดน้ำตาบนแก้มผมเบาๆ สายตาที่มองมามันอบอุ่นจนผมรู้สึกกผิดที่ตอนนี้ในหัวของผมดันคิดถึงใครบางคน  ถ้าเป็นจองกุกจะทำยังไงนะ จะมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนกับอ้อมกอดที่อบอุ่นแบบพี่ยุนกิหรือเปล่า

"อาบน้ำนอนเลยดีไหม? หื้ม เด็กอ้วน โอ๊ย!" ผมตีเข้าที่แขนพี่ยุนกิเต็มแรงเมื่อได้ยินสรรพนามที่เปลี่ยนไป พี่ยุนกิยกมืออีกข้างขึ้นมาลูบแขนพร้อมทำสีหน้าเจ็บปวดที่ดูก็รู้ว่าแกล้งทำ

"ใครอ้วนกัน" ผมยู่ปากลงอย่างเง้างอน พี่ยุนกิชอบเรียกผมว่าเด็กอ้วนตลอดเลย เดี๋ยวจะไปลดน้ำหนักให้ผอมเลยคอยดู!