*****İRİS*****

*****Bölüm On Dokuz*****

Yağmur yağmasına rağmen hızımı hiç kesmedim üzerime yağan yağmur motorumun çıkarttığı ses ve yolun boş olması beni başka bir dünyaya götürmüştü sanki. Soğuk ıslak ama sakin ve huzurluydum başımdaki kaska düşen her bir yağmur damlası kulağımda notaydı.

Evin kapısını gördüğümde müzikte kapanmıştı otomatik kapı açıldı motorun hızını düşürdüm Hector uyumamışsa motorun sesinden anlardı hızlı kullandığımı. Motoru evin önünde durdurdum evde ışık yanmıyordu bu Hectorun uyuduğuna işaretti evin kapısı sessiz bir şekilde açtım. Ayağımda ayakkabılar olmasına rağmen parmak uçlarımda yürüdüm yakalanmamalıydım bu gece huzurumu kimsenin bozmasını istemiyordum.

Koridordan sessizce geçtim odamın kapısını açtım adımımı attım.

"İvy."

"Ahh...Siktirr."

Korkuyla sese döndüm karanlıkta Hectorun yüzünü göremiyordum neden odalarımız karşılıklı olmak zorundaydı ki

"Sonunda eve gelebildin."

Karanlıkta Hectorle karşılaşmak konuşmak ürkütücü kalbim deliği atıyordu odama girip ışığı açtım elim hala kalbimin üzerindeydi.

"Manyak mısın?. Aptal korkudan ölüyordum."

Kapının pervazına dayanan Hectore baktım sert yüzüyle bana bakıyordu.

"Az ses yapsaydın yakalanmazdın." Az ses mi resmen havada yürüyordum be.

"Bence senin kulaklarında bir problem var."

"Önce yüzündeki maskeyi çıkar." Yatağımın üzerine oturdu maskemi çıkartıp cebime soktum.

"Şimdi konuşabiliriz maskeyle tuhaf görünüyorsun."

Tabi normal bir şey onun için çocukluğundan beri gördüğü yüzü maskeli görmek ama ben şimdi konuşmak istemiyorum keyifli bir geceydi öylede kalsın istiyorum yatağımda oturan Hactorün yanına oturdum.

"Yarın sabah konuşsak çok uykum var üstelik sabaha bir şey kalmadı."

Gözlerinden okuyordum sinirliydi hem de aşırı sinirliydi kendini sakin tutmaya çalışıyordu.

"Şimdi." Yüksek sesle kükremesiyle sıçradım yataktan kalkıp başıma dikildi.

"Şimdi konuşacağız İvy." Neden bu kadar üsteliyordu ki kaçmıyordum bir yere.

"Yorgunum Hector." Yataktan kalkıp banyoya yürüdüm.

"Fahişeleri az becerseydin."

Başımı çevirip kısık gözlerle ona baktım gerçekten fahişe becerdiğimi mi düşünüyordu başımı olumsuzca salladım en azından bu gece fahişe becermemiştim cevap vermedim tekrar banyoya yürüdüm.

"Buraya gel İvy." Dinlemedim yürümeye devam ettim.

"Ahhh Hector."

Kolumda hissettiğim acıyla döndüm kolumu tutup parmaklarını bastırmıştı etime o kadar sert ve güçlüydü kemikli parmakları kelpeten gibi tutmuştu etimi.

"Sana buraya gel diyorum."

Kolumdan çekmesiyle yatağa fırlatmıştı beni neye uğradığımı şaşırdım kalkmak için uğraştığımda üstüme oturan Hector yüzünden kıpırdayamadım eliyle çenemi tutup sıktı.