*****İRİS*****

*****Bölüm Oniki*****

Tek elimle alnıma masaj yaparken tek elimle de arabayı kullanıyordum gaza yüklendikçe hız göstergesinin sayısı artıyordu 'bir an önce eve Hactore gitmeliydim' aklımdan sadece bu düşünceyi geçiriyordum. En sonunda ev görünmüştü otomatik kapı kendiliğinden açıldıgında hiç hız kesmeden kapıdan geçip evin önünde ani frenle durdum kontağı titreyen elimle zorla kapatıp anahtarı almıştım. Arabadan inip eve yürüyordum ama bir terslik vardı ben her adım attığımda ev biraz daha ileri gidiyordu sonunda kapıya ulaştığımda sanki saatlerce yürümüş gibi yorgun ve terliyordum. Ne kadar denediysem titreyen ellerim yüzünden anahtarla kapıyı açamıyordum en sonunda kapıyı yumruklayıp aynı zamanda bağırmaya başlamıştım.

"Hactor ka-kapıyı aç Hactor ka..."

Konuşmak için gücüm bile kalmamıştı alnımı kapıya dayadım ayağımın ucuyla kapıya vurmaya öyle devam ettim.

"Hactor.... Abiii...lütfen abii kap..."

Aniden acılan kapıyla öne doğru savruldum düşmek üzereyken iki güçlü kol tarafından yakalandım o kolların sahibini çok iyi tanıyorum.

"Abi.."

Konuşmak istiyorum bana yardım etmesini istiyordum bana yardım edebilecek bit tek o vardı.

"Kahretsin İvy kahretsin kendine gel."

Hactorün bağırdığını duyuyordum cevap vermek istiyorum ama dudaklarım kıpırdamıyordu ayaklarım yerden kesildi beni kucağına almıştı koştuğunu sarsılmamdan hissediyordum. Kapı açılma sesinden sonra yumuşak zemine düştüm yatağımdaydım beni bırakıp uzaklaşmıştı Hactorün bir şeyler söylüyordu.

"İvy lütfen ilaçlarını içtiğini söyle."

"Hactor..." Elimi tutan elini sıkıca tutuyordum.

"İvy ilaçlarını içtin mi?."

Konuşamadığım için başımı hayır anlamında sallamıştım o ilaçları içmeyi bırakmıştım onları aldığım zaman uyuduğumda uyanamıyor nerede olduğumu unutuyordum.

"Doktor çağırıyorum."

Yataktan kalktığında elini bırakmadım gidemezdi doktor istemiyordum o bana yeterdi 'bir kere bıraktın beni Hactor bak şimdi bu haldeyim'.

"Hayır lütfen çağırma doktor istemiyorum abi."

Gücümü toplayıp kelimeleri bir araya getirebilmiştim fısıltı gibide olsa konuştum elini bırakmadığım için gidemiyordu.

"Bırak doktoru arayayım en azından."

"İs-istemiyorum." Elinden çekip yanıma oturmasını sağladım.

"En azından sakinleştiricini al lütfen İvy." İstemiyordum ama doktordan daha iyiydi.

"Tamam."

Yerinden kalkıp banyoya koşmuştu başka zaman olsa ilaçları gözüme sokardı almam için başımı kaldırıp hapı dudaklarıma dayadığında ağzımı açıp kabul ettim bir bardak suyu da içirmişti zorla açtığım gözlerle Hactore bakıyordum oda bana alnıma düşen saçlarımı eliyle çekti.

"Ne yapacağım ben seninle hiç dinlemiyorsun beni bu halde olman bile benim sucum."

Hayır böyle düşünmemeliydi böyle olmamın tek suçlusu vardı 'Garner Thorns' ve onun bitip tükenmez hırsı.