Sevgilim Bir UZAYLI (YILDIZLARARASI AŞK) (Tamamlandı)

33-Yabancı

Gözlerimi yavaştan açtım.

Ne?

Bu gerçek miydi?

Tekrardan açıp kapadim göz kapaklarımı.

Evet bariz gerçekti.

Aldebaran tüm asaleti ile karşımda tam da hayal ettiğim gibi duruyordu.

Olduğum yerden bir anda havalandım.

Bu gerçekti.
Hemde dibine kadar gerçek.

Etrafıma bakınıp olanları idrak edebilmek için derin bi nefes aldım.
Dejavu gibiydi herşey.

Tüm sınıf ağzı beş karış açık Aldebarana bakıyordu.

Yavaşça kalktığım yerime oturdum.

Nasıl gelmişti? 
Herşeyi hatırlıyor muydu?

En uygun zamanda babamı arayıp durumu sormam gerekiyordu. Nasıl oradaki işi bırakıp gelmişti?

Kafamda deli sorular vardı. Onunla yüz yüze konuşmalıydım.

"Herkes sessiz olsun. "

Sıraya 2 kez vurup şaşkın şaşkın birbiriyle konuşan tüm sınıfı susturmuştu.

Gözlerini tüm sınıfta gezdirdi. Birkaç salise de benimle buluşmuştu.

"Bir ara bazı sebeplerden dolayı yoktum. Yeniden geldim. O yüzden kaldığımız yerden devam edeceğiz."

Ağzım beş karış açık onu izliyordum. Herşeyi hatırlamıştı.

Buna sevinsem mi halime uzulsem mi bilemiyordum.

Aldebaran önündeki kitabı açmış o özlediğim görüntüyü bana sunuyordu.

Içim kıyım kıyım olmuştu. Peşimde Tuncaras pisliği, bana kara bir leke süren Kaan...

Herşey iç içe geçmiş düğüm düğüm olmuş ip gibiydi.

Aldebaran dersini anlattı ve bende o izlemelere doyamadığımı uzun uzun izledim.

Gözlerime arada bir bakıyor,  o an cennette gibi oluyordum.

Nereye gitsem oradaydı. Kaderimiz birbirimize düğümlüydü sanki.

"Bir ara verelim"

Her zamanki soğuk tavırları ile kitaplarını toparlayıp çıktı sınıftan. 

Tüm kızlar arkasından bakakalmıştı.

Arkasından gitmeliydim. Birkaç dakika sonra ben de sınıftan çıktım.
Odasına girmişti.

Kapıyı tıklayıp içeri girmem gerekiyordu.  Cesaretimi toplayamıyordum.
Ona deli gibi sarılmak istiyordum. Sadece sarılmak.
Hoşgeldin diyebilmek..

Kapıyı yavaşça tıkladım.

"Gel."

Içeri girdiğimde masasına oturmuş önünde kitap birşeyler bakıyor olduğunu gördüm.
Odaya girdiğimde başını kaldırıp bende kitledi gözlerini.

"Müsait miydin?" Diye sordum kısık sesimle.

"Evet otur " dedi masasının önündeki sandalyeyi göstererek.

Yavaşça ilerleyip oturdum. Gözleri farklı bakıyordu.

"Öncelikle hosgeldin" dedim başım öne eğik parmaklarımla oynayarak.

"Teşekkürler " dedi o tok ve hoş sesiyle.

Kafamı kaldırıp gözlerine baktım. Hadi sarıl herşeyi hatırladın artık der gibiydi gözlerim.