Endless Love 1 & 2

EL1: Chapter 8

--

"Saan ka galing?!" Ulit ko. Imbis na sagutin ay Umirap lang ito at nagsimula na ang klase. Buong oras ng klase ay nakatunganga lang ako. Because of her.

Ugali ba ng isang babae ang iwan ang lalaki na naghihintay sa kanya?

Pagkaring ng bell, agad akong lumabas ng classroom at saka dumiretso sa hidden place ko. Hindi pa man ako nakakarating, may naaaninag na akong babaeng nakaupo sa lagi kong tinutulugan. Nung lumapit ako ng konti, saka ko lang narealize na bumalik na sya.

"Excuse me, dyan ang pwesto ko. Will you please get out of here." Lumingon ito sakin na gulat na gulat ang mukha. Then she hugged me, yung halos hindi na ako makahinga. Tinulak ko ito ng bahagya.

"Can we date, Babe?" Still, hindi pa rin sya nakamove on. And what? She's still calling me in that endearment!

"Tapos na tayo, so will you please shut up and leave me alone here?!" bulyaw ko dito. Nagulat ito pero agad din naman akong niyakap. Ugh, kaya ayoko magpakita sa kanya eh.

Maya maya lang eh narinig ko na syang humihikbi. So, kasalanan ko na ngayon 'to. Dahil sa galit, natulak ko ito ng malakas at napaupo ito sa sahig habang umiiyak.

"From now on, wag na wag mo na akong lalapitan. Naintindihan mo?" Tumango lang ito habang nagpapahid ng kanyang luha. Tapos na eh, nagawa na nya kaya walang magbabago.

Lights PoV

"Ano ba?! Hindi ka ba naaawa sa kanya?" sigaw ko dito na ikinagulat nya. Then he stares at me emotion less. I can see the anger in his eyes.

"Sino ka ba para sigawan ako ng ganyan?! HA?! Your just my toy!" Nagulat ako sa kanyang sinabi at naramdaman ko na parang tinusok ako ng libo libong karayom. Then my tears fell.

*paak*

"Hindi ako laruan na lalaruin mo lang ng ganyan! Tao din ako pero ikaw? Hindi ka na tao kung paglalaruan mo lang ang isang babae at satingin mo natutuwa kaming mga babae na pinaglalaruan lang yung feelings?! Hindi, kasi masakit para samin ang mapaglaruan lalo na't umaasa kami na mahal nyo din kami katulad ng pagmamahal na binigay namin sa inyo?! Tandaan mo, walang taong perpekto, kung hindi mo naintindihan. Alalahanin mo ulit ng magising ka sa katotohanan!" Then i run away. Nanlalabo na rin ang paningin ko dahil sa mga luha na nasa mata ko. I can't believe na ganun syang klaseng lalake! Akala ko pa naman iba sya sa mga lalaki ngayon yun pala hindi!

Nagteleport ako sa aking kwarto at doon binuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. Hindi na ko nakatira sa kanila, i feel like everytime na nakikita ko sya mas lalo lang akong nasasaktan.

"Anak? Okay ka lang ba?"

"Opo, wag na po kayong pumasok. May ginagawa po ako." *sniff*

"Mukhang hindi ka okay anak," *sigh*

"Okay lang po ako, may pinapanood lang na nakakaiyak" Of course, its a lie.

"Sige, kung yan ang gusto mo. Paghahanda na lang kita ng makakain ha?" hindi na lang ako sumagot at pinagpatuloy ang pag-iyak ko.

Then my phone vibrated,

Thunder Calling...

Dinecline ko lang ito at saka inoff ang phone ko. Wag ngayon, dagdag sakit lang naman kasi kung maririnig ko yung boses nya. From now on, iiwasan ko na sya. Hindi ko na kakausapin. Pero, may pagkakataon naman na magkakasalubong kami kaya hindi ko na lang papansinin.

---

A/N:

Maikli ba? Mianhae, ngayon lang nagupdate. Nagenroll kasi ako ngayon. Vote and comment. Kaya please supportahan nyo ako hanggang huli!

Sa tingin nyo, sino yung babae na nagpakita?

Lets see kung sino ang nagbabasa nito.

I'll count on 1 for me. Comment na!