Light Mendoza. Isang babaeng may kapangyarihan ngunit agad din naman itong nawala dahil sa hindi malamang dahilan. Paano kaya nila malalabanan ang mga pagsubok na dadating sa kanilang buhay?
Want to read more? Then, read this. It's worth it.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Stella's POV
Kinuha ko ang juice na in-order ko at saka inirapan ang estudyanteng kasunod ko sa pila. I don’t care 'bout them.
Bumalik ako sa table namin kung saan naghihintay si Amara at Hilda. Those two are my bestfriend since I was a kid.
”Tagal mo ata?”
”May bitch kasi na humarang. Mabuti nga at napigilan ko.”
Nilapag ko ang tray na dala ko at umupo na tapos nagcross arms. I hate bitches, 'ya know.
”Teka nga, bakit ako pinakuha nyo nyan?”
Nakataas ang kilay ko nang tinanong ko 'yon. Pareho silang nagpipigil nang tawa kaya napahampas na lang ako sa lamesa, causing to make an attention to us.
”You know what, Stella? Use your brain naman.”
”Theres No need. Cause im already smart. Unlike you, losers.”
Nagkatinginan ito at saka sabay na tumawa. Seriously, ano bang nakakatawa?
”Hindi mo ba napapansin, hindi pumasok si thunder. Dalawang araw na?”
Oo nga 'no, saan naman kaya 'yon pumunta?
Nanlaki ang mata ko sa mga naisip ko. It can't be! Hindi pwede!
”See? Malay mo, inaahas na pala sya nung girl na sinasabi mo. Ano pang hinihintay mo?”
Hindi maaari! Besides, sinabi nang parents nya na kailangan nya kong bantayan pero hindi nya ginawa.
Kinuha ko ang bag ko at saka tumayo. Napatingin naman sila sakin na nagtataka.
”Im leaving. Puntahan ko lang sya sa bahay nila.”
Tumango ang dalawa kaya lumabas na ko nang cafeteria at sumakay sa kotse ko.
I need to talk to his parents.
Lights POV
Umuwi akong may ngiti sa labi. Finally, hindi na kami mahihirapan. Pero, paako ko 'to sasabihin kina mommy? Bahala na nga.
Pumasok ako sa bahay at sumalubong sakin sina mommy at daddy na seryoso ang mukha.
”Kayo na ba?”
Naramdaman ko na pinapawisan ako at napalunok na lang nang di oras. Kinakabahan ako, baka magalit sila.
Nagkatinginan ang dalawa at parehong ngumiti sakin. Ah, okay?
”Yes.”
Pinikit ko ang mata ko at hinintay ang sermon nila sakin pero wala akong natanggap.
