Endless Love 1 & 2

EL1: Chapter 9

--

Gaya nga ng sinabi ko, iniiwasan ko na si Thunder kahit na pinipilit nya kong kausapin. Still, may tao pa rin na nagliligtas sakin. It was the girl na tinulak ni Thunder.

I don't know but I have a feeling na nagkita na kami dati. I just can't remember when and where.

"Uy, Thank you ah kasi tinutulungan mo Kong iiwas Kay Thunder." Saad ko. Ngumiti ito sakin at Hindi na lang umimik. Ramdam ko na may matang nakatingin sakin. But I'm sure na si Thunder iyon. Ilang araw na nya along kinukulit but I still don't talk to him.

Pagtayo ko, NASA harap ko si Thunder at matalim na nakatingin sakin. Hindi ko tuloy maiwasan na kabahan lalo na Yung pagtitig nya Kaya ako na lang and umiwas.

Aalis na Sana ako ng pigilan nya ko sa paghawak sa braso ko. Oh no, not again.

"I need to talk to you right now" cold nitong Sabi. I didn't answer his damn question instead ay pinipilit ko na Alisin ang kamay nya sa braso ko.

Para kasing may kuryenteng dumaloy sa katawan ko.

Nagulat na lang ako ng bigla nya Kong hilahin papunta sa may garden Kung saan walang masyadong nagpupuntang tao.

"Bakit mo ko iniiwasan?" Sabi nito. I just shrugged my shoulder at akmang aalis na ng pigilan nya ko ulit. Like what I said, iniiwasan ko sya pero sya itong lumalapit.

"Please don't act like that. I miss you.." Kusa na lang tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. I don't know but I feel like his sincere. Pero Hindi pa rin nya sinasabi ang dahilan Kung bakit nya ko nasabihan noon.

"Then tell me what is the reason, Kung bakit mo ko nasabihan na laruan mo lang ako?" he hugged me. Still, my tears are falling.

"Nagulat lang ako at galit na ko nun, sorry. Still, Mali pa rin Yung ginawa ko." Kumalas ako sa yakap nya then I faced him.

"Sorry, but I can't accept your sorry unless you say the reason why." Then I run. Leaving him dumbfounded. Takbo lang ako ng takbo haven't patuloy pa rin along lumuluha. Wala na kong pake Kung makabangga man ako.

THUNDER POV

This is all bullsht. Bakit pa kasi sya dumating ngayong ayos na ang buhay ko at Kung kailan ko na sya kakalimutan.

I drove home and then drink a beer. Paano kami magkakaayos nito Kung patuloy nitong tinutulungan si Light na lumayo sakin. This is all her fault.

"Anak, ayos ka lang?"

"I'm okay Mom *HIC*" I said. Namalayan ko na lang na may tumulong luha sa mata ko. This is the first time I cried because of a girl.

"Do you need help?"

"No!*HIC*"

Then everything went black.

Sana maayos na 'tong problemang ginawa ko para samin. And if not, then I will leave and go far away. Just to forget her.

----

A/N: Noo! Ang ikli ng Update ko😭 sorry, busy ako. Kailangan matulog agad at may pupuntahan bukas. Mianhae guys!

ANG LAME NG UPDATE KO.