Endless Love 1 & 2

EL2: Chapter 10

Thunder's POV

”What?! Aalis na sya ngayon?!”

Kausap ko ngayon ang kaibigan ko. Malakas yan makahagip ng tsismis. I remembered last night na sinabi niyang pupunta sya sa France.

”Yes, Bilisan mo. Baka wala ka ng maabutan.”

Hindi na ko sumagot at agad na kinuha ang susi ng kotse at lumabas ng kwarto. Nasalubong ko pa si Mommy pero hindi ko 'to pinansin.

Wala na kong pakealam kung pigilan man ako ni Daddy.

Pagkalabas ng bahay, agad akong sumakay sa kotse at pinaharurot ito papunta sa airport. Last night, I think she's just joking when she said that. Pero totoo pala.

Then a traffic suddenly came up.

”Damn it!”

Nahampas ko ang manibela sa galit. Bakit ngayon pa nangyari? Kung kailan nagmamadali saka nangyari. Sana maabutan ko pa sya.

20 minutes passed.

Namamawis na ang kamay ko at nakatutok lang ako sa harapan. Its been 20 minutes since that traffic. And I can clearly see the airport.

Nakarating na ako at agad na bumaba at pumasok sa loob. I looked around then I spotted her entering the door.

Tumakbo ako at sinigaw ang pangalan nya.

”Light!”

Lights POV

”Light!”

Tawag ng isang boses. Napatigil ako sa pagpasok at lumingon sa pinanggalingan na boses na yon.

It was Thunder.

Nginitian ko lang ito at saka umiling.

I'm sorry, Thunder.

Pumasok na ko sa loob at umupo sa upuan. I looked at the window then napaisip ako. Pinagtagpo nga kami pero hindi tinadhana. Why? May hadlang ba.

Tumulo na ang luha ko at napangiti na lang. Alam kong kakayanin ko 'to. Napatawa na lang ako. Kakayanin ko nga 'to, nang hindi niya napapansin.

”Miss, you alright?”

Napatingala ako sa taong may ari ng boses na yon. Sa unang tingin mo, isa itong foreigner. Ngumiti lang ako at tumango.

”Here, take some tissue.”

Inabot ko ang tissue na inalok nya at nagpunas ng luha. Nilagay ko ang tissue sa basurahan at tumingin ulit sa bintana.

”May Problema ka ba?”

Napatingin ako dito nang bigla itong nagtagalog. Nakakagulat lang, pero ang cute ng accent nya.

”I see, Perhaps Love?”

”Kinda. You speak tagalog fluently.”

Ngumiti ito at nagiwas ng tingin.

”Well, nasanay na rin akong magsalita ng tagalog kaya hindi awkward para sakin.”

Tumango lang ako at tumingin ulit sa bintana. The sky looks clear.

”We both love each other. Pero may mga taong hindi sang-ayon sa pag-iibigan namin.”

Pinipigilan ko lang na hind tumulo ang luha ko. Its kinda love pero parang hindi rin. Ang gulo diba? Parang sa Love, minsan okay, minsan hindi.

”Well, Pareho pala tayo. Complicated.”

Hindi na ko sumagot at tumahimik na lang. Everything seems to be fine but its not. Leaving him behind is difficult. But its for the sake of us. Para rin ito samin.

”Wake me up if we already arrived.”

”Okay.”

Unti unti kong pinikit ang aking mata at tuluyan na akong natulog.

”Hey! Wake up!”

Minulat ko ang aking mata at nakita ko sya na nasa harapan ko. Ah, yeah. I told him to wake me up. Tumayo na ko at kinuha ang bagahe ko.

Sabay kaming bumaba at tumigil muna.

”By The Way, Your Name?”

Ngumiti ako.

”Light Mendoza, and you?”

He looked away then smiled.

”Sebastian Tolentino. Nice to meet you.”

----

Authors Note:

Sorry for the cuss of thunder. Kunyari lang po na nagmumura si thunder. Don't take it serious, this is just a fiction.

Twitter: heyitsmeeauraa.