Ostrze Krwi 2 || TMNT

XV Witamy w Piekle!- cz 2

...Miasto (o ile to tak jeszcze można było nazwać) wyglądało jak po kataklizmie. Zamieszki się zmagały, a buntownicy rośli w sile. Coraz trudniej było przetrwać.
Dzielnice stawały się coraz to mniej przyjazne. Trudniej było można pozostać niezauważonym. Gdzie kolwiek by nie spróbować tam prawię zawsze ktoś wyleciał z okna, bądź przeciskał się alejkami z "nowym" sprzętem, byle by zdala od łakomych, rozszalałych "bestii", zdolnych do skorzystania z okazji odebrania towaru. Tylko najsilniejszy i najbardziej przebiegli mieli szansę przetrwać w tym mieście o ile to jeszcze tak można nazwać.- Zgliszcza pokrywały coraz większą powierzchnię.

- Uważaj!- Rzucił się na mutatnkę, osłaniając tym samym przed wybuchającym pociskiem. Dark zwrócił się w stronę sprawców warcząc. Stało tam kilku ludzi odpowiedzialnych za to, trzymających noż, łańcuchy oraz pałke baseballowe.

Demon nie zwlekając, ani chwili dłużej Zaszarżowała w stronę grupy naskakując na pierwszego z nich, łapiąc za gardło. Jego szczęki były dość spore, przez co bez problemu odgryzał głowę ofiary.

Głowa ich kompana opadła bezwładnie na grunt, opryskując krwią to co jest w pobliżu. Pozostali spojrzeli bezradnie, lecz mimo to pragnęli pomścić kompana.

Wilk posłał mutancę porozumiewawcze spojrzenie, nakazujące uciekać, lecz zignorowała to. Szybkim i zręcznym ruchem podniosła się, łapiąc za broń i wpatrując okazji do walki. Dark tylko wydał odgłos gardłowy z niezadowoleniam. Co prawda mógł przejąć nad nią kontrolę, ponieważ jakiś czas temu udało się jej całkowicie uwolnić spod kontroli serum, wymiotowując je, lecz wilk nie zrobił tego. Miał poważniejszy problem. Przez zapatrzenie się na właścicielkę niezauważył ataku napastników, którzy działali pod wpływem środków powodujące przyćmiewanie racjonalnego myślenia.

Zamachenli łamcuchami, łapiąc tym samym demona. Zapominając, iż jego siła jest na tyle silna, że może doprowadzić do poważnych zniszczeć, np. samochodów, czy też połamania kości.
Demon spojrzał morderczo, szarpiąc mocno za łańcuch, powodując przerwanie go, a koleś, który go trzymał poleciał na tego obok. Zaś kolejny wziął zamach i spróbował go uderzyć kijem, co było to błędem z jego strony, gdyż stworzenie złapało za broń zmieniając w drzazgi.

Nysa złapała jedengo z nich, podcinając gardło. Nie zdążyła się zorientować, kiedy jeszcze jeden się do niej podkradł. To był ten sam z nożem, który został znokautowany przez rzuconego kompana wprost na niego.
Zdołała wykonać unik, lecz została zranonia w ramię, a następnie została podcięta. Spora rana sprawiła rwący ból, lecz nie zmusiła jej do przestania walki. Nieprzyjaciel wymierzył cios, lecz zwninnie się przeturlala, naruszając zranione miejsce, sycząc z bólu. Obcy nie zamierzał zrezygnować i spróbował ponowić ataka.
Staneła na równe nogi, gdy przed nią wyskoczył demoniczny wilk, raniąc w twarz napasnika. Upuścił broń łapiąc się za dwarz i krzycząc z bólu. Jeszcze przez chwilę patrzył na nich, po czym się wycofał nie narażając się więcej bestii. Pozostali co przeżyli również uciekli.
Dysząc oraz mając na sobie krew ofiar zwrócił się do niej, przestają się najeżać.
- Było by ci bardziej na rękę, jak byś jednak zdecydowała na przejście na stronę tych żółwi- Podszedł bliżej liżąc ranę w celu dezynfekcji oraz ukojenia bólu, a także zmywając krew. Sykneła, lecz pozwoliła mu na to.
- Sam dobrze wiesz, że nie mogę. Dopiero odzyskałam wolność- Obrońca przestał lizać ranę i zerkneli na siebie.
- Ty poprostu się boisz poniżenia i odrzucenia- obszedł ją dookoła stając za nią, lecz nadal mając pysk blisko jej twarzy nadal mówiąc mrocznym tonem- Bałaś się, że jak przyznasz ich stronę, ty i oni ucierpieliście by bardziej. Wyczuwam twój strach
- Oj daj spokój!- Odepchneła jego pysk, odchodząc nieco dalej- Mamy gorsze zmartwienia, niż ich szukanie!
- Właśnie dlatego powinniśmy
- Zapomniałeś co nam zrobili?? Co on zrobił??- Odwróciła się, zakładając ręce na piersi
- Może to nie on cię zranił, ale to ty niedajesz mu szans- Wykonał sus lądując przed nią- Zastanów się!