BED MASTER (COMPLETED)

CHAPTER 71

DREW'S POV

"We have to postpone the wedding until Dad gets better. He's still unconcious." Malungkot na sabi ni Theresa habang nakasiksik ang ulo sa may leeg ko. Hindi ako nagreact kahit na sa loob-loob ko, gusto ko magtatalon sa tuwa. I visited Mr. Rost here in the hospital. Ilang araw na kong badtrip at mainit ang ulo. I turned off my phone. Galit ako kay Janna. Galit ako sa pagbanggit niya sa ibang pangalan habang kasama ako. Napatitig ako sa kanang kamao ko. Nababalutan ito ng benda dahil sa sugat na bakas ng salamin.

"Why did you come here just now? 1 month and a week na dito si Daddy. Ngayon mo lang naisipang dalawin siya. If you didn't come today, I would have thought you're doing something that will make me so so mad." Tumingin siya sakin at ngumisi.

Hindi parin ako umimik. I know she can sense na I'm taking the advantage na lagi siyang nandito sa hospital para makasama si Janna. Nag-init na naman ang ulo ko sa pag-alala nung nangyari 2 weeks ago. She fucking called me with the name of the man I am really intimidated with.

Napabuntong hininga ako.

"Baby boy..." She said with a low and sad tone. I know how affected she is coz she's too close with her daddy.

"I can't lose Dad. He's the only person I have." Narinig ko ang mahinang hikbi ni Theresa. Alam na alam niyang ayoko sa kanya pero that doesn't mean na hindi ako magpapakalalaki so I hugged her to comfort her.

"Siya nalang ang meron ako. Siya nalang ang nagmamahal sakin Drew. When Mom died 8 years ago, Dad never let me feel alone. He did everything just to make me happy. Siya nalang ang tumatanggap sakin kahit gaano ako kabitch at kabrat." Hinahaplos ko ang ang likod niya habang umiiyak siya.

"And if he dies, wala ng matitira sakin. And I know you'll never love me the same way I love you Drew. Makukuha kita pero hindi ang puso mo." She cried. I felt pity for her. She's willing to look stupid just for me. But somebody owns my heart.

"Hush now. Mr. Rost will get better." I said. Humigpit naman ang yakap niya.

Sabay kaming napalingon when we heard footsteps heading our way. She's looking at us with a blank face.

"H-hi." Malambing pero seryoso niyang sabi.

Theresa looked at me then walked towards Janna. Nakita ko silang nagbeso. This is fucking awkward. I know our camping trip helped them become friends, but in a pretending way I guess.

"How's Mr. Lim?" Janna asked. Tumingin siya sa direction ko. Madilim ang mukha niya at halatang may inis sa mga mata.

"He's still unconcious. Thanks for coming. Ikaw lang?" Theresa asked. Tumango naman si Janna.

"May mga business related matters sila." Ngumiti si Janna. Isang pilit na ngiti.

Nakatingin ako kay Theresa. Walang halong kaplastikan ang ngiti niya. Sa panahon ngayon, I know she doesn't have time to compete with Janna. She's weak and all that matters now is her Dad's recovery.

A nurse came and sinundo si Theresa. The doctor wants to talk to her. Iniwan niya kami ni Janna.

Hindi ako natingin kay Janna. I'm so mad pero paano ko naman matitiis itong babaeng to?

"Baby..." bulong niya.

"Sorry na baby ko..." Nanlamig ang katawan ko when I felt her hand on my waist. What the fuck is she doing? Theresa might see us any time.

"Baby please?" Hinawakan niya ang pisngi ko at iniharap ako sa kanya. Napakunot ako ng noo.

"Janna!" saway ko. Napansin kong nagbago ang awra ng mukha niya. Yung kaninang nakangiti ay biglang sumimangot.