BED MASTER (COMPLETED)

CHAPTER 19

Drew's POV

Andito parin kami sa Tagaytay kasama ang pamilya ni Janna. We're now here at Tagaytay Memorial Cemetery. Andito kasi ang puntod ng lolo't lola ni Janna. Sobrang daming tao dito. Actually, di ako sanay dumalaw sa puntod. Kung di nga ako pinilit ni Janna, di ko naman balak dalawin si Papa. Nung mga nakaraang taon wala akong ginawa kundi humilata sa kama ko. Minsan naman nasa bar ako ni Red, nakikipaglandian. Buti nalang nakilala ko si Janna. Nalaman ko tuloy ang essence ng All saints day.

Nakilala ko na ang relatives ni Janna. Ang mga tita at tito niya pati mga pinsan niya. Sobra nilang sarap kasama. Ang babait pa.

Nakaupo lang kami sa isang sulok habang nakain ng hot dog on stick. Yung mga tita't tito niya, nagkekwentuhan lang. Kanyang- kanya dutdot naman ng gadgets ang mga pinsan niya.

"Baby...." bulong ko sa kanya.

"Hmmmm?" Matipid na sagot niya.

"May tanong ako."

"What?"

Idinikit ko sa tenga niya ang labi ko.

"Which is better? That hotdog or mine?" I smirked.

Piningot niya ko.

"Ang maniac mo talaga." Tumawa siya.

"Mine is better. Right?" Inirapan niya ko. Sarap talagang inisin ng baby ko.

"Bastos..." binatukan niya ko. Hinawakan ko yung kamay niya.

"Ayiiiehh" sabay sabay na sabi ng mga pinsan niya.

"Sweet naman. Kainggit" sabi ni Erie.

"Baka po langgamin" biro naman ni Miah.

"Kelan kaya kami makakahanap ng sarili naming kuya Drew?" Si Clarice.

"Ang swerte natin pag nagkataon." Singit ni Mai

Tumawa lang kami ni Janna.

"Sigurado kayong kagaya ni kuya Drew niyo ang gusto niyong maging boyfriend? Baka magsisi kayo." Awww. Si Janna talaga.

"Nako Ate Janna. Di namin pagsisisihan kung kasing gwapo ni kuya Drew ang magiging boyfriend namin." Sabi ni Erie. Tumingin lang sakin si Janna.

"See baby? Mga pinsan mo na nagsabi oh." Kinindatan ko siya. Sabay-sabay kinilig yung mga pinsan niya.

"Yabang talaga."

***

Bumalik kami sa bahay nina Janna at exactly 11am. Naglunch lang kami saglit tapos gumala kami sa compound nila para magpaalam na sa mga kamag-anak niya. Pabalik na kami ni Makati.

"Baby, daan tayo saglit kina Choy. Okay lang?" Di ko alam ang isasagot ko.

"Papaalam lang sana ko. Pero kung ayaw mo, okay lang naman sakin." Nangongonsensya pa. Tangna di ko siya matiis.

"Sige." Matipid kong sagot. Nagliwanag bigla yung mukha niya.

"Thank you..." Then she hugged me.

"Ikaw nalang mag-isa pumunta. Babalik na ko sa bahay niyo para iayos lahat ng gamit natin."

"Sure ka?" Pangungulit niya.

"Yup"

"Galit ka ba, baby?" Tanong niya.

"No. Lakad na. Saglit ka lang ha."

"Thank you talaga. Di ko kasi matiis na di sila puntahan. Sobrang malapit ako sa pamilya ni Choy." Oo na. Bawiin ko pa tong pagpayag ko. Letche!