(Zawgyi)
ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ကိုယ့္ပံုရိပ္ကိုယ္ ေငးၾကည့္ေနမိရင္း အေတြးေတြက ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလလြင့္ေနတယ္ ... မေန႔က Noona ဆီ သြားရင္း ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်မွ ျပန္ေရာက္ခဲ့လို႔ ေက်ာင္းသြားဖို႔ မနက္အေစာထရတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနတယ္ ...
ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ ၾကယ္သီးကိုတပ္လိုက္ၿပီး နီညိဳေရာင္ necktie ကို လည္ပင္းမွာ စြပ္ကာ ခ်ည္တပ္လိုက္ကာ မွန္ထဲတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ျပည့္စံုၿပီဆိုမွ လြယ္အိတ္ယူ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာလိုက္တယ္ ...
ေလွကားထိပ္ကို အေရာက္ မေန႔က အခ်ိန္ၾကာၾကာေက်ာခိုင္းထားတဲ့ ေက်ာျပင္တစ္စံုကို ျဖတ္ကနဲ ျမင္ေယာင္လာမိေတာ့ ... ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ေလးလံလာသလိုပင္ ... အေပၚအက်ႌအိတ္ထဲ လက္ႏႈိက္လိုက္ကာ ဖုန္းယူလိုက္ၿပီး power ခလုတ္ကိုတစ္ခ်က္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္ ... ရွင္းလင္းေနတဲ့ ျမစိမ္းေရာင္ screen ေပၚလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အသံထြက္ကာ ရယ္လိုက္မိတယ္ ...
အခု ကၽြန္ေတာ္ ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနတာလဲ ..."Sehun na ! ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
႐ုတ္တရတ္ၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ လန္႔သြားကာ
ဆတ္ကနဲတုန္သြားတယ္ ..."အင္း ... Hyung ဘာ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔ ! တစ္ေယာက္တည္းရယ္ေနလို႔"
"ေအာ္ ... ဟို"
႐ုတ္တရတ္ ဘာဆင္ျခင္ျပန္ေပးရမလဲ စဥ္းစားမရလို႔ အရွက္ေျပ ေခါင္းကိုသာကုတ္ေနမိတယ္ ...
"Hyung ေျပာစရာရွိလို႔ ေက်ာင္းမသြားခင္ ခဏေလာက္အခ်ိန္ရမလား"
လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကိုၾကားေတာ့မွ အသက္ရွဴရတာ အေနေခ်ာင္သြားေတာ့တယ္ ...
"ရပါတယ္ Hyung ! ဘာေျပာမလို႔လဲ"
ေျပာရင္းနဲ႔ ေလွကားထစ္ေတြအတိုင္း ဆင္းလာလိုက္တယ္ ... Hyung ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္ဆိုရင္ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ အၿမဲ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုထဲက ထြက္တယ္လို႔ေတာ့မရွိပါဘူး ...
"Kris ေလ ..."
Kris Hyung အေၾကာင္းကိုၾကားေတာ့ အနည္းငယ္စိတ္လႈပ္ရွားလာကာ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ၾကည့္ေနမိတယ္ ...
YOU ARE READING
Reject
Teen Fictionplz reject my valueless love and then leave my heart in the silent and dark place...