(Zawgyi)
ညက တစ္ေရးမွမအိပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ မ်က္လံုးေတြက အနည္းငယ္ နီျမန္းေနကာ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္ေနတယ္ ...
ညဥ္းသိုးသိုးပံုစံကို လန္းဆန္းသြားေအာင္ ေရခ်ိဳးၿပီး Hotel Restaurant ဆီကို ကၽြန္ေတာ္ ထြက္လာခဲ့တယ္ ...
စားေနရေပမယ့္ အစားအေသာက္ေတြက ပံုစံလည္းသိပ္မပ်က္ပါ ...
ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲကိုထည့္ရတဲ့ အရသာေတြမွာ ထူးကဲမႈလည္းမရွိသလို ... စားခ်င္စိတ္အစား ေလးလံေနတဲ့စိတ္ေတြကသာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိုးမိုးထားတယ္ ...
စားပြဲကို ေခါင္းဆိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ ေျခေထာက္တစ္စံုေရာက္လာတယ္ ...
မ်က္ခံုးကိုပင့္ကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... ေတာက္ပေနတဲ့ အျပံဳးတစ္ခုကို ျမင္ေနရျပန္တယ္ ...
"ဒီမွာထိုင္မယ္ေနာ္ "
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ဘာမွမတုံ႔ျပန္ရေသးခင္ပဲ သူက ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးၿပီ
"ဘာေတြငိုင္ေနတာလဲ
မင္း ညက အိပ္ေရာအိပ္ရဲ႕လား"
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕ ေတာက္ပလြန္းေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြကိုၾကည့္ေနမိတယ္ ...
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕နာက်င္ေနတဲ့ ပံုစံက သူ႔အတြက္ ရယ္စရာတစ္ခုျဖစ္ေနမွာေပါ့ေလ ...
"က်န္တဲ့စားပြဲေတြအမ်ားႀကီးရွိတာပဲ
ခင္ဗ်ား ဘာလို႔ ဒီမွာလာထိုင္တာလဲ "
"တစ္ေယာက္တည္းစားရတာ အရသာ သိပ္မရွိဘူး"
သူ႔ေရွ႕ကို ခ်ေပးလာတဲ့ အစားအေသာက္ပန္းကန္ေတြကို စီရီေနရင္းက ေျပာလာတဲ့ ပံုစံက ရႊင္ျမဴးလန္းဆန္းလြန္းစြာ ...
သူ အရမ္းေျပာင္းလဲတတ္ခဲ့ၿပီထင္တယ္ ...
"ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ ထမင္းကို အၿမဲ တစ္ေယာက္တည္းစားရတယ္ထင္တယ္"
ဇြန္းကိုကိုင္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြ မသိမသာ တန္႔သြားေပမယ့္ ဟန္မပ်က္မ်က္ႏွာကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းပင္ ...
သူ႔ရဲ႕ အမူအရာတစ္ခ်က္ခ်င္းစီတိုင္းက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုခ်င္းစီလိုပဲ မွတ္သားထားႏိုင္တာေတာင္ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို လိမ္ညာလို႔ေကာင္းေနတုန္းပင္ ...
"အင္း ဆိုပါေတာ့ ! ငါကိုက အဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးက အက်င့္ျဖစ္ေနတဲ့ပံုပဲ !
ဒါေပမယ့္ အၿမဲေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး"
STAI LEGGENDO
Reject
Teen Fictionplz reject my valueless love and then leave my heart in the silent and dark place...
