Reject

Episode - 12 (I'm fake !)

(Zawgyi)

ေန႔လည္စာ အစား Coke တစ္ဗူးကို အေရွ႕ခ်ထားၿပီး ေနေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ Tennis အားကစားကြင္းဘက္ကို မ်က္ႏွာမူရင္း လႈပ္ရွားမႈမ႐ွိ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ အစိမ္းေရာင္ခင္းျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း ပါးစပ္ထဲမွာ ေသာက္လက္စျပင္းရွရွအရည္ေတြကို မ်ိဳခ်လိုက္တယ္ ...

တိတ္ဆိတ္မႈကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အဆင္ေျပခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားက ထိုးဆစ္ကိုက္ခဲလာတာကို တြန္းလွန္သည္းခံႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားယူေနရတာ ေခၽြးေစးေတြဆို႔လာတဲ့ဆီထိ ကၽြန္ေတာ္ ပင္ပန္းလို႔လာတယ္ ...

တိုးေဝွ႕တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလၫွင္းအခ်ိဳ႕က ခပ္ေျဖးေျဖး အသားေတြကို ပြတ္တိုက္လာေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚက စိုစြတ္မႈက ေအးစက္လာကာ ပိုလို႔သိသာလာတယ္ ...

မ်က္ရည္ေတြ ...
မလိုအပ္ပါဘဲ က်ဆင္းေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ ...
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ဓာတ္ အဲ့ေလာက္မေပ်ာ့ညံံ့ပါဘဲနဲ႔ နာက်င္မႈကို သတ္ေသျပဳလာတဲ့ မ်က္ဝန္းအိမ္အတြင္းကအရည္ၾကည္ေတြ ... ႀကိတ္မွိတ္ေနတဲ့ၾကားက အတင္းတိုးထြက္လာပါေရာလား ...

တစ္ဆို႔လာတဲ့ လည္ပင္းေနရာက တင္းၾကပ္မႈကို တံေတြးနဲ႔ ေလွ်ာခ်ရင္း ... ႏႈတ္ခမ္းကို နာနာဖိကိုက္လိုက္မိတယ္ ...

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႔အတြက္ ဘာလဲဆိုတာ သိႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေသခန္းတံခါးဝနားဆို႐င္လည္း အေျပးသြားလိုက္ခ်င္တယ္ ... သူ႔ရဲ႕လွည့္စားႏိုင္သမွ်အရာအားလံုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို ကိုင္႐ိုက္ေနေပမယ့္လည္း သူစာနာရေကာင္းမွန္းမသိပါ ... ဘယ္ေတာ့မွလည္း သိလာမွာမဟုတ္ဘူး ... ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို နာနာ႐ိုက္ေလေလ သူပိုလို႔တုတ္ေႏွာင္ထားႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ယံုၾကည္ထားတယ္ထင္တယ္ ... ကၽြန္ေတာ္က သူ႔အတြက္ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္မဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာခဲ့တာ သူကိုယ္တိုင္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ေမ့ေလ်ာ့ခ်င္လာမိၿပီ ...

*Ting Ting

တုန္ခါလာတဲ့ vibrate အသံနဲ႔အတူ လင္းလာတဲ့ screen ေပၚမွာ msg တစ္ေစာင္ေရာက္လာတယ္ ...

*sorry ! ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ ေက်ာင္းျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး

ေရခဲ႐ိုက္ထားသလို ထံုက်ဥ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ႏွလံုးသားအတြက္ အႏူးညံ႔ဆံုးေသာသတ္နည္းေတြကို ေရြးထုတ္ထားသလို ပါးပါးေလး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဘးပုတ္လိုက္တဲ့ စာတစ္ေစာင္ကို နာက်င္စြာ စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္ ...