Reject

Episode - 43 (I'll be back...)

(Zawgyi)
မိုးေရစက္ဖြဲဖြဲေလးေတြက မွန္နံရံေတြကို ထိခတ္လာကာ ... တြဲလြဲေလးေတြခိုေနတယ္...
မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြျပည့္ေနတဲ့အခါ ...
ႏွလံုးသားထဲကို စီးဆင္းေနတဲ့ ေသြးေတြဟာလည္း အက္စစ္ေတြလိုေျပာင္းလဲကာ ျပင္းျပစြာပူေလာင္လာေစတယ္ ...

ထိန္းခ်ဳပ္တတ္ၿမဲျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြက အက်င့္ႀကီးပါလို႔ ... မ်က္ခမ္းစပ္ေတြမွာ ျပည့္လာတတ္တာကလြဲ ... တင္းခံေနတတ္တယ္ ...

ဘယ္ႏွေခါက္ေျမာက္မွန္းမသိတဲ့ သက္ျပင္းခပ္ျပင္းျပင္းကို ခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္ ... လက္ထဲက စီးကရက္တိုကို တစ္ခ်က္ ရႈိက္ဖြာလိုက္တယ္ ... ႏွာေခါင္းနဲ႔လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ စူးကနဲစိမ့္ဝင္သြားၿပီး ျပန္ထုတ္လိုက္တဲ့ အေငြ႕ေတြကေတာ့ တေျဖးေျဖး ပ်ံ႕ကာ ပ်ံ႕ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ ...

ကၽြန္ေတာ္ ဒီစီးကရက္ကိုသာ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားလ္ို႔ရမယ္ ... အေငြ႕ေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္မဖမ္းႏိုင္ဘူး ... ဒီအခန္းထဲမွာရွိေနဦးမယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ ဘယ္ေနရာဆီ ပ်ံ႕လြင့္သြားလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး ...

အေသြးအသားေတြထိ စိမ့္ဝင္ေနတဲ့ လြမ္းဆြတ္မႈတစ္ခုကို ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီး လက္ကိုင္ထားေပမယ့္ ...
ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးေလးတမွ်င္ကို ျပန္ရွာၿပီး မခ်ည္ေႏွာင္ႏိုင္ဘူး ...
ရွိေနေပမယ့္ ... ဘယ္ေနရာကို လက္လွမ္းရမယ္မွန္းမသိဘူး ...

အႀကိမ္ႀကိမ္ တြန္႔ဆုတ္ခဲ့မွေတာ့ ...
ဆုတ္ခြာျခင္းေတြက အၿမဲႀကိဳဆိုေနမယ္ဆ္ိုတာ ေမ့ထားလို႔မရဘူးပဲ ...

ေမွာင္မိုက္လာတဲ့ ညခင္းႀကီးထဲ တစ္ခ်က္ခ်က္ လ်ပ္လာတဲ့ လွ်ပ္စီးသာ ထင္းကနဲ ျဖစ္ေနၿပီး ... သည္းထန္လာတဲ့ မိုးေရစက္ေတြဟာလည္း မွန္နံရံေတြေပၚ အၿပိဳင္အဆ္ိုင္ ပက္ဖ်န္းလာတယ္ ...

ဒီ hotel ကေန ကၽြန္ေတာ္ တစ္လွမ္းေတာင္ခြာခ်င္စိတ္မရွိလို႔ ဒီ hotel ထဲမွာရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အခန္းထဲမွာသာ ကၽြန္ေတာ္ေနျဖစ္တယ္ ...
ရင္းႏွီးခဲ့ေပမယ့္ သူစိမ္းဆန္ၿမဲျဖစ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြ လႊမ္းျခံဳေနတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာခိုင္းၿပီး မျပန္ရက္ပါ ...