Reject

Episode - 19 (Enough...)

(Zawgyi)

"ေတာ္ ... ေတာ္ေတာ့ Ohsehun ! ရပ္လိုက္ေတာ့"

သူ႔လည္ပင္းေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုက အလ်င္အျမန္လႈပ္ရွားေနရာကေန အရွိန္ေႏွးသြားျပီး သူ႔ေအာက္ပိုင္းတစ္ဝွိုက္မွာ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြလည္း ႐ုတ္ခ်ည္းရပ္တန္႔လို႔သြားတယ္ ...

အရမ္းေနာက္က်မွ ဝင္လာတဲ့အသိတစ္ခုဆိုေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာ ရပ္တန္႔လိုက္ဖို႔ဆိုတာကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ႐ူးေလာက္ေအာင္ခက္ခဲေနတယ္ ... ႐ုတ္တရတ္ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ နံရံနဲ႔ ျပန္ကပ္တြန္းကာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖို႔ႀကိဳးစားမိေနဆဲ ...

"လႊတ္ေတာ့ Ohsehun ! ဒါက ဘယ္သူမဆိုဝင္လာႏိုင္တဲ့ သန္႔စင္ခန္းေနာ္ ! ငါေျပာတာ နားလည္တယ္မလား"

ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္ ...
သူေျပာတာ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္ ...
ဒါေပမယ့္ ...
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြက တင္းၾကပ္စြာ သူ႔ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္မိထားတဲ့ လက္ေတြေပၚကေန မလႊတ္ေျမာက္ႏိုင္ ... ကၽြန္ေတာ္ အတၱေတြ ဘာလို႔အဲေလာက္ေတာင္ႀကီးေနတာလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိ ... မသိေတာ့ဘူး !!

တံေတြးတစ္ခ်က္ မ်ိဴခ်ကာ ထိန္းလိုက္တဲ့ စိတ္ေတြထဲမွာ သည္းခံမႈေတြအမ်ားႀကီးပါေနတယ္ ... ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခုကို လက္လႊတ္လိုက္ရသလိုပဲ !
ေျဖေလ်ာ့လိုက္တဲ့ လက္ေတြၾကားထဲကေန ခ်က္ခ်င္း႐ုန္းထြက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကို တြန္းထုတ္ၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းသြားတဲ့ ေျခလွမ္းေလးေတြကို လိုက္နားေထာင္ေနမိတယ္ ...

သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခိုးခ်လိုက္ကာ တင္းထားမိတဲ့ လက္သီးဆုပ္ေတြကို ျဖည္ခ်လိုက္တယ္ ... ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြ မွန္ေနဖို႔လိုတယ္ ...

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဟန္ေဆာင္ရတာဟာ အပန္းႀကီးတဲ့အလုပ္မဟုတ္သလို ကၽြမ္းက်င္မႈတစ္ခုလိုေတာင္ ေႏွာေၾကေနၿပီမို႔ သိပ္ခက္ခဲျခင္းေတာ့မရွိပါ ...

စားပြဲအနားကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ... ေခါင္းကိုအနည္းငယ္ စိုက္ခ်ရင္း ဝိုင္ခြက္ကို လက္ထဲကိုင္ထားကာ တည္ၿငိမ္စြာထိုင္ေနတဲ့ သူ႔ကိုလွမ္းေတြ႕ေနရတယ္ ... သူလည္း ေနတတ္သားပဲလို႔ ေတြးလိုက္ကာ အနားကိုေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး ခံုကိုဆြဲယူကာ ထိုင္လိုက္တယ္ ... ထေနရာကေန ထိုင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္စကၠန္႔တစ္ဝက္ပိုင္းေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔အေငြ႕အသက္ေလးကို ခိုးရွဴမိလိုက္တယ္ထင္တယ္ အနံ႔ခပ္သင္းသင္းေလးက ေလအေဝွ႕မွာတိုးဝင္လာတယ္ ... ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ျပံဳးမိလိုက္ၿပီး မ်က္ခံုးပင့္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကို ၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေပါင္းၾကည့္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြက မသကၤာေနမွန္း ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္ ... Noona ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအးေဆးပင္ steak တစ္ဖက္ကို လွီးျဖတ္လိုက္ကာ ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္တယ္ ...