Reject

Episode - 6 (...Hard...Necessary...)

(Zawgyi)

ေက်းဇူးျပဳျပီး ...
ခ်ိန္ရြယ္ေနတဲ႔ ဓားသြားေတြရဲ႔ဦးခ်ြန္က
တစ္ဖက္တည္းကိုသာ ဦးတည္ရွိေနပါေစ ...

>>

တစ္ခါ တစ္ခါ က်ြန္ေတာ့္စိတ္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္မႈ မဲ႔လာသလို ခံစားရလာတဲ႕ ဒဏ္ကုိ က်ြန္ေတာ္ သည္းမခံနိုင္ဘူး ...
အဲ႔ဒီစိတ္ေတြကို သကၤာမကင္းျဖစ္ေနရတဲ႕ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ပိုလို့အသံုးမက်သလိုခံစားရတယ္ ...
က်ြန္ေတာ္ သူ႔ကို ပထမဦးဆံုးအျကိမ္ ေရွာင္တိန္းခ်င္လာတယ္ ...

ဒါေပမယ့္...
က်ြန္ေတာ့္မွာ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ဖို့ စိတ္ကူးမွာ ျမဴမႈန္ေလာက္ေတာင္မရွိ ...
က်ြန္ေတာ္ သူ့ကို အခူတေလာ အေျကာင္းျပခ်က္မရွိ ပိုမုန္းလာမိတယ္ ...
အစီအစဥ္အတိုင္းမဟုတ္ဘဲ က်ြန္ေတာ္ အရမ္းအလ်င္လိုခဲ႔ေပမယ့္လည္း က်ြန္ေတာ္ ဒီအတုိင္း ဆက္ေလ်ွာက္ဖို့သာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္ ... ဘယ္လိုိနည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ က်ြန္ေတာ့္ကိုသာ အမွတ္ရေနမယ္ဆိုရင္ကို က်ြန္ေတာ့္ဆႏၵေတြတင္းတိန္လာလိမ့္မယ္လို႔ တထစ္ခ်ယံုၾကည္တယ္ ...

ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးခါနီးဆီထိေတာင္ ခုထိ ေနရာလြတ္ျဖစ္ေနတဲ႔ ေဘးခံုကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး ... သူေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားတစ္ခြန္းကို ျဖတ္ကနဲ သတိရလိုက္မိတယ္
*မင္း ငါ့ကို အဲ႔ေလာက္အထင္ေသးလား Sehun...*

Hak ...
ေလးနက္လြန္းတဲ႔စကားတစ္ခြန္းကို သူေမးခြန္းထုတ္ခဲ႔တာပဲ ... က်ြန္ေတာ္က သူ႔ကို အထင္ေသးမိတဲ႔ဆီထိေတာ့ ေပါ့ေသးေသးလို့ မေတြးခဲ႔မိဘူး ... အထင္ေသးမိတာ က်ြန္ေတာ့္ကိုက်ြန္ေတာ့္ပါ ... သူ႔ဆီက ဒီလိုစကားေတြကို အခ်ိန္တိုတြင္းမွာ ၾကားနိုင္ေလာက္ေအာင္ကို က်ြန္ေတာ့္လုပ္ရပ္ေတြမသပ္ရပ္ခဲ႔တာ ...

ေက်ာင္းတက္ bell တီးသံ ထြက္ေပၚလာေတာ့ ေက်ာင္းသားအားလံုး စုရုံး စုရုံးျဖစ္ေနရာကေန ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ထိုင္ၾကတယ္ ...
လြတ္ေနတဲ႔ ထိုင္ခံုကို က်ြန္ေတာ္ ထပ္ၾကည့္ေနမိတယ္ ... ဘာလို့မလာတာလဲဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းေတြ က်ြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ ပြတ္သိပ္က်ပ္ေနတယ္ ...
သူနဲ႔က်ြန္ေတာ္ ပိုျပီးနီးစပ္ဖို့အတြက္ ေန႔တုိင္းနီးပါးက အတူရွိေနမွျဖစ္မွာ ... ဟုတ္တယ္ ... သူမလာဘဲေနလို့ေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ၾကိဳးစားခ်ိန္ေတြ အပုတ္မခံနိုင္ဘူး ...