(Zawgyi)
အိမ္မက္လိုလို ပံုရိပ္အခ်ိဳ႕ကိုခပ္ေရးေရးျမင္ေနရတဲ့ မသိစိတ္ အျပင္ဘက္ကလက္ေတြ႕ဆန္ဆန္ခံစားေနရတဲ့ သိစိတ္တို႔က အျပန္အလွန္႐ုန္းကန္ရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဆာင့္တြန္းလိုက္သလို အသိကပ္မိခ်ိန္ မ်က္ခြံေတြကို ဖြင့္ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနမိတယ္ ...
က်ိန္းစပ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြက အေငြ႕႐ိုက္ထားသလိုပင္ ... ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ လည္မ်ိဳတစ္ေလွ်ာက္က တုတ္ေခ်ာင္းတစ္ခုခံေနသလားထင္ရေလာက္ေအာင္ တံေတြးမ်ိဳခ်တာေတာင္ အရသာမရွိ ... ကိုင္႐ိုက္ထားသလို ေျခေတြ လက္ေတြထဲက တဆစ္ဆစ္နဲ႔ ကိုက္ခဲလာတယ္ ... လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ ပိုးေကာင္ေတြေျပးလႊားေနတဲ့အတိုင္း ေခ်ာင္းက တဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနျပန္ေရာ ...
မ်က္လံုးေထာင့္က ပံုရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ကုတင္ေပၚလက္တင္ထားၿပီး ေခါင္းေမွာက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Suho Hyung ကိုျမင္လိုက္ခ်င္းပဲ အားယူကာ ကုန္း႐ုန္းထလိုက္တယ္ ... မိုက္ကနဲျဖစ္သြားတဲ့ေခါင္းကို လက္နဲ႔အသာဖိကိုင္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အသားေတြပူေနသလ္ိုပင္ ...
လြန္႔လြန္႔လူးလူးျဖစ္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ Suho Hyung ႏိုးသြားတယ္ ...
"ႏိုးလာၿပီလား Sehun ! ဘယ္လိုေနေသးလဲ သက္သာလား"
"ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္တာလဲ Hyung"
"မမွတ္မိေတာ့ဘူးထင္တယ္ !
ညတုန္းက ဘယ္အခ်ိန္မွ ျပန္လာလဲေတာ့မသိဘူး...ငါတစ္ေရးႏိုးေတာ့ ဆိုဖာေပၚမွာ မင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ေလ ... ႏိုးမလို႔လုပ္ေတာ့ မင္း ကိုယ္ေတြပူေနတာနဲ႔ပဲ ... အသာတြဲေခၚလာလိုက္တာ"
"ေအာ္ ..."
မၾကာခဏ ယားလာတဲ့ လည္ေခ်ာင္းက ေခ်ာင္းက အဆက္မျပတ္ဆ္ိုးခ်င္ေနတယ္ ... ေခ်ာင္းတဟန္႔ဟန္႔လုပ္ကာ ထိန္းထားရင္း မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုးေတာ့ တဟြတ္ဟြတ္နဲ႔ဆိုးေနရတယ္ ...
"ဒါနဲ႔ ! ဒီေလာက္ေအးေနတာ အဲ့ေလာက္အခ်ိန္ထိ အျပင္မွာ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
ညကအေၾကာင္းေတြက ေခါင္းထဲ အစီအရင္ေပၚလာျပန္တယ္ ... တစ္ခ်က္ထိုးကိုက္သြားတဲ့ေခါင္းေၾကာင့္ နားထင္ကို အသာဖိကိုင္လိုက္ေတာ့ အမာရြတ္တစ္ခု ... ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ အဲ့အရာကို ေနာက္တစ္ေခါက္ သတိရမေနခ်င္ေတာ့ဘူး ... လ်စ္လ်ဴရႈကာ လက္လႊဲလိုက္တဲ့အထဲမွာ စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြပါဝင္ေနတယ္ ...
أنت تقرأ
Reject
أدب المراهقينplz reject my valueless love and then leave my heart in the silent and dark place...
