Reject

Episode - 28 (Time ...)

(Zawgyi)
ေကာင္းကင္တခြင္က ျပာလဲ့ေနေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္တခြင္မွာေတာ့ အုံ႔ဆိုင္းလို႔ေနတယ္ ...
မရည္ရြယ္မိပါဘဲ ပင့္သက္တစ္ခ်က္႐ွိဳက္မိျပန္တယ္ ...
ေလးပင္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေတာ့ သက္သာရာရသြားတယ္ေလ ...

အျပင္ဘက္က ရႈပ္ေထြးဆူညံေနတဲ့ အေနအထားနဲ႔ဆန္႔က်င္ကာ ဒီအခန္းေလးထဲမွာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္ခုနဲ႔ဆံုးရွံဳးျခင္းတစ္ခုစီတို႔က သက္ဝင္လႈပ္ရွားေနတယ္ ...
အိတ္ထဲကို အက်ႌေတြထည့္ေနရင္း ျပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေပမယ့္လည္း အဆင္သင့္ဟန္ေဆာင္မႈတစ္ခုမေပးန္ိုင္ေသးတဲ့မ်က္ဝန္းအိမ္ေတြက တစ္ဖက္ကနံရံဆီသို႔ပင္ ...

တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ သတိထားမိကာ အရိပ္အကဲၾကည့္ေနတတ္တဲ့ Suho Hyung ကိုလည္း မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိတိုင္း အေၾကာင္းမဲ့ရယ္ျပေနမိတယ္ ...

ဒီေန႔ Hyung ေဆး႐ုံက ဆင္းတဲ့ေန႔ ...
ကၽြန္ေတာ္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ရတဲ့ေန႔ ...
ဆုေတာင္းမ်ားစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ၾကားထဲကအခ်ိန္ေတြအတြက္ ...
ကၽြန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ေပ်ာ္ေနသင့္တယ္ ...
ကၽြန္ေတာ္ အျပည့္အဝရယ္ေမာေနသင့္တယ္ ...
Hyung ကို စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေနသင့္တယ္ ...
ဒါေပမယ့္ ...
ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့စိတ္အစံုက ပစၥည္းေတြဝိုင္းကူသိမ္းဖိူ႔ေတာင္ ဦးေႏွာက္ကိုမနွိုးေဆာ္လာခဲ့ ...

"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ Sehun !
မင္းမ်က္ႏွာက နည္းနည္းေလာက္ျပံဳးေနစမ္းပါ"

အနားနား တိုးတ္ိုးကပ္ေျပာလာတဲ့ Suho Hyung ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းေလာက္ကေန ႐ပ္ၾကည့္ေနတဲ့ Hyung ကို သတိထားမိလာကာ အေကာင္းဆံုးလုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔မထင္ေပမယ့္လည္း ... အနည္းငယ္ၾကည္လင္လာေအာင္ႀကိဳးစားမိတယ္ ...

"ေနမေကာင္းလို႔လား Sehunnie "

"အာ ... မဟုတ္ပါဘူး Hyung
ေပး ကၽြန္ေတာ္ သယ္ေပးမယ္ေလ"

Hyung လက္ထဲက ေသတၱာငယ္ေလးကိုယူလိုက္ကာ ... ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိတယ္ ...
ဒီအခန္းထဲက အၾကည့္ေတြအားလံုးကေန ကၽြန္ေတာ္လြတ္ထြက္ခ်င္ၿပီ ... ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေန႐ာလြတ္ေလးတစ္ခုလိုအပ္ေနတယ္ ...
ကၽြန္ေတာ္ အခုတည္းက ဒီေလာက္ပင္ပန္းေနလို႔ မျဖစ္ဘူး ...