Officially In love with the Bad Boy (Soon To Be Publish)

(14) Bryan's Mistake

Bryan's POV

Nandito ako sa hospital kasama ang girlfriend ko.

"Matagal pa ba yan?" Pangunglit ko sa kanya.

"Can you just give me a second!" Sagot nya na parang naiinis na.

"Ano bang gagawin natin dito?" Pagtatanong ko. Abay inip na inip na ako  kanina pa eh!

Kung hindi ko lang sana mahal ang Babaeng to! Psh*

"Alam mo Bryan! Kung tanong ka ng tanong, sana hindi kana sumama." Sabi nya habang Nakatingin sa akin ang nanlilisik nyang mga mata.

Naghintay nalang ako kung anong gagawin nya.

"There she is" sigaw nya sabay kalabit sa akin.

Pagtingin ko sa Pintuan, Nakita ko agad si Scarlet!

"Wag mong sabihin na si Scarlet ang pakay mo Samantha?" Panghihinala ko sa kanya.

"Your right!" Masaya nyang sagot. Nasisiraan na ba to?

"Kahit Ibalato mo nalang sakin si Scarlet. Ano bang kasalanan sayo ng tao?" Pagtatanong ko.

"Wag kang magsalita na parang alam mo lahat" pangsisindak nya.

"Eh, Bakit nga?" Pangunglit ko. Simpleng tanong! Hindi masagot. Tssk*

"Dahil Inagaw nya sa sakin si Matthew!" Sigaw nya na ikinagulat ko.

"Samantha! HINDI-SAYO-SI-MATTHEW!"
Sigaw ko para maipamukha sa kanya na Hindi sa kanya si Matthew.

"Akin sya!" Pagpapalaban nya.

"Damn it, Samantha! Eh kung sya pala mahal mo, ano ginagawa ko dito? Bakit pa ako ang tinawag na BOYFRIEND mo! Panakip butas ako, ganon?" Sa sobrang galit ko, nasigawan ko na talaga sya ng malakas. F*ck that Matthew.

Aalis na sana ako ng hilahin nya ang braso ko.

"Bryan!" Pagpapatigil nya sakin.

"Psh* Let go of me!" Pagrereklamo ko.

Palabas na sana ako, ng may mabangga ako. MALAS!!

"Sorry po talaga!" Pagpapaumanhin nya sabay punas sa Damit ko. Natapunan kasi nya ng kape.

Nabigla siguro sya ng hawakan ko ang kamay nya para patitilin sya sa ginagawa nya. At Naging dahilan yon para iangat nya ang ulo nya.

Scarlet! (Nasa isip ko)

"Bryan!" Pagtatawag nya. Agad ko namang binaba ang Sumbrero ko para matakpan ko ang mukha ko. Nang makita ko na susunod na sa akin si Samantha agad kong iniwan si Scarlet na nakatulala.

Nasa labas na ako ng biglang may yumakap mula sa likod ko.

"Sorry na!" Pagpapaumanhin nya.

"I said let go of me!" Sigaw ko sa kanya sabay hila sa kamay ko.

"Ano bang Problema mo Bryan?" Galit na tanong nya.

"Ikaw!" Pasigaw kong sagot sabay talikod.

"Anong ako?" Nagtatakang tanong nya.

"Galing mo ring umarte no! Sasaktan mo si Scarlet na kaibigan ko, para makuha mo si Matthew na MAHAL mo? F*ck Samantha. Parang hindi mo boyfriend ang kinakausap mo hah!" Anytime pwede ko na sya bugahan ng apoy eh.

"May Gusto ka ba kay Scarlet?" Tanong nya sakin.

"Alam mo naman kung sino gusto ko Diba! At ikaw yon! " sabay turo sa kanya.

"Bakit mo sya pinagtatanggol Bryan?" Sabi nya habang hawak ang kamay ko at tuluyan ng umiyak.

"Hindi ko siya Pinapagtanggol. Ayaw ko lang na madagdagan pa yung kasalanan ko sa kanya at alam mo kung ano yun!" Pagpapaliwanag ko sa kanya.

"Hindi mo kasalanan yon!" Maiyak iyak nyang sabi sa akin.

"Kasalanan ko na rin yon." Sabi ko sabay sakay sa kotse ko. At iniwan sya.

Pero bago pa maka andar ang kotse ko, kinatok nya ang wind shield kaya binaba ko yon.

"Bryan, let me explain." Pagpapahinto nya sakin.

"Samantha, Kahit ngayon lang! Ako na naman ang bigyan mo ng second" sabay sara ng wind shield at iniwan sya na nakatayo.

Nang makauwi na ako sa bahay, agad naman akong sinalubong ni Papa.

"Matagal ka sigurong naka-uwi! Bakit?" Bungad ni Dad

"Sorry Dad. May dinalaw lang po." Pagkasabi ko non. Agad naman syang nagtaka.

"Sino?" Pagtatanong nya.

"Si Tita Candy, Dad" Agad naman syang napaupo sa Tabi ko.

"Mama ni Scarlet Therese Lopez?" Muling tanong nya.

"Yes Dad." Sagot ko sabay yuko ng konti.

Pumunta naman si Dad sa Dining area at sumunod narin ako para Kumain na.

"Sino kasama mo?" -Dad

"Si Samantha" sagot ko, sabay subo ng pagkain.

"Diba! May fiance na sya?" - Dad

"I already know it!" Sagot ko

"Bakit mo pinatulan?" Nagtatakang tanong ni Dad.

"Mahal ko" diretsong sagot ko sa kanya. Tapos nag sigh nalang sya.

"You should tell Scarlet the truth!" Natauhan agad ako sa sinabi ni Dad.

"I'm afraid" malumanay kong sagot.

"But why?" Tanong ni Dad habang sumusubo ng pagkain.

"I don't know When? Where? And How? Dad Imagine, 10 years syang nag suffer dahil sa atin" - ako

"It's your Mom's fault not ours" -Dad

"Pero pamilya nya tayo. Asawa ka nya at anak nya ako" pangangatwiran ko.

"Being a Wife? A Mother? And having a Family? He-Never-treat-us-like-that" madiin na sabi ni Daddy.

7 years old palang kasi ako ng iwan kami ni Mommy. It's 10 years from now. Tagal noh.

"Dad?" Malungkot kong sabi.

"Tell her everything no matter what!
Be brave! The truth will set you Free." Sabay gulo ni Dad sa buhok ko.

Ng Matapos kaming kumain, agad na akong nagpaalam kay Dad na magpapahinga na ako. Kaya umakyat na ako sa kwarto ko.

Pagdating ko, agad akong humiga sa kama ko at Napa isip muna.

"Mapapatawad kaya kami ni Scarlet?"
Yan lang ang nasa isip ko hanggang sa dahan dahan kong maipikit ang mga mata ko.