Lauren POV
Otwieram powoli oczy i rozglądam się. "Do jasnej cholery gdzie ja jestem i dlaczego jestem w samych majtkach?" pytam siebie w myślach. Moje ubrania leżą porozrzucane na podłodze. Powoli wstaje z łóżka. Spoglądam na szafkę, na której stoi szklanka z wodą i tabletki na ból głowy, obok leży karteczka.
"Jestem w szkole. Zostawiłam ci ciuchy na krześle.Myślę, że to pomoże LUCY"
Faktycznie, na krześle wiszą jakieś ciuchy. Szybko ubieram je. Biorę proszek i popijam go wodą. Mój telefon zaczyna dzwonić.
-Gdzie ty jesteś?- słyszę głos Mani.
-Nie mam pojęcia-
-Nieźle wczoraj zabalowałaś-
-Co ja znowu zrobiłam?-
-Powiem ci jak się spotkamy, rusz się. Widzimy się u mnie-
-Niedługo będę- rozłączam się. Wchodzę w powiadomienia, czeka tam na mnie mnóstwo nieodebranych połączeń od Camili. Kasuje wszystkie i zablokowuję telefon.
Zbieram swoje rzeczy i wychodzę na zewnątrz. Dom dziewczyny jest ogromny, dobrze wiem, że Lucy ma sporo pieniędzy. Łapie taksówkę i jadę do domu przyjaciółki.
***
Pukam do drzwi. Po chwili Mani otwiera je.
-Hej- wita mnie z szerokim uśmiechem.
-Czego się cieszysz?- pytam zła. Kac daje o sobie znać.
-Widziałaś swoją szyje?- kręcę przecząco głową. -Musisz to zobaczyć- chwyta mnie za rękę i wciąga mnie do środka. -Patrz- mówi, kiedy staje przed lustrem.
-Cholera- klnę, dotykając sinego śladu na swojej szyi.
-Jak było w nocy?- pyta Mani, opierając się o ścianę.
-Nie wiem- odpowiadam zgodnie z prawdą.
-Jak to nie wiesz?-
-Nie pamiętam. Wiem tylko, że obudziłam się w domu tej dziewczyny, w dodatku byłam w samych majtkach.
-To grubo.- Mani patrzy na zegarek. -Potem mi opowiesz. Chodźmy do szkoły bo się spóźnimy.- biorę swój plecak z szafki. Całe szczęście, że wczoraj naszykowałam sobie wszystko i wzięłam to do Normani.
CZYTASZ
Just Friend?
أدب الهواةLauren przyjaźni się z Camilą od dziecka. Są dla siebie jak siostry. Lauren zaczyna postrzegać Camilę nie tylko jak przyjaciółkę. Boi się jednak, że jak Camz dowie się o jej uczuciu to ją zostawi. Czy Lauren uda się zamaskować uczucia do Camili?
