Lauren przyjaźni się z Camilą od dziecka. Są dla siebie jak siostry. Lauren zaczyna postrzegać Camilę nie tylko jak przyjaciółkę. Boi się jednak, że jak Camz dowie się o jej uczuciu to ją zostawi. Czy Lauren uda się zamaskować uczucia do Camili?
Poszłam do klasy. Na szczęście nauczyciel jeszcze nie przyszedł. Usiadłam na ławce. Po chwili dołączyła do mnie Mani.
-Stało się coś?- zapytała.
-Nie, dlaczego?-
-Uśmiech nie schodzi ci z twarzy-
-Rozmawiałam z Camilą. Obie chcemy, żeby było tak jak kiedyś-
-Obie?- kiwnęłam głową -Lauren, jesteś pewna?-
-Tak Mani. Kocham ją, ale to się nie uda. Zresztą jest Lucy. Czuje, że coś z tego będzie.-
-Ok, to twoje życie. Pamiętaj zawsze będę cie wspierać- powiedziała i przytuliła mnie.
-Dziękuje- skończyłyśmy rozmowę, kiedy przyszedł nauczyciel. Weszłyśmy do klasy.
*3 godziny później*
Wreszcie koniec lekcji.
-Idziecie na pizzę?- spytałam moje przyjaciółki, kiedy wyszłyśmy ze szkoły.
-Dzisiaj nie mogę.- powiedziała Mani.
-Ale ja mogę- Camz uśmiechnęła się. Moje serca zaczęło walić jak oszalałe.
-W takim razie chodźmy- wzięłam Camz pod rękę, pożegnałyśmy się z Normani i poszłyśmy do najbliższej pizzerii. Dotarłyśmy na miejsce.
-Jaką zamawiamy?- spytała Camila.
-Możesz wybrać- uśmiechnęłam się do niej.
-W takim razie hawajska- krzyknęła. Ludzie spojrzeli się na nas, zaczęłyśmy się śmiać. Brakowało mi tego.
-Idź zająć jakieś miejsce, a ja pójdę zamówić naszą pizze.-
Podeszłam do lady.
-Jedną hawajską. Proszę- zwróciłam się do mężczyzny.
-Za 15 minut będzie gotowa- poinformował mnie.
-Dziękuję- powiedziałam i poszłam do Camili.
-Patrz co znalazłam- podała mi swój telefon.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zaczęłam się śmiać.
-Twoja mina jest genialna- powiedziałam śmiejąc się.
-Przewiń dalej- zrobiłam co kazała.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Osz ty. Myślałam, że go nie masz-
-Mam dla ciebie dobrą radę-
-Jaką?- zapytałam.
-Nie myśl- powiedziała i wybuchła śmiechem. Szybko wstałam i podeszłam do niej.
-Mam coś dla ciebie- zaczęłam ruszać palcami.
-Lolo, błagam nie. Żadnego gilgotania.- kiedy już miałam zacząć ją łaskotać, mężczyzna przyniósł naszą pizzę.
-Masz szczęście- usiadłam na swoim miejscu. Zaczęłyśmy jeść pizzę. Opowiadałyśmy sobie śmieszne historyjki, do czasu aż pizza zniknęła, a na dworze ściemniło się.
-Pójdę zapłacić-
-Ja płacę- zaprotestowała Camila.
-Ja cię zaprosiłam, więc ja płacę-
-Ok, ale w piątek przychodzisz do mnie. Będzie Mani.-
-Niech ci będzie- powiedziałam i poszłam zapłacić. Zaraz potem wyszliśmy z lokalu. Na zewnątrz zrobiło się chłodno. Camila zaczęła trząść się.
-Masz- podałam jej moją bluzkę.
-Lauren...-
-Nie marudź, tylko zakładaj.- dziewczyna założyła bluzkę. Szliśmy dalej. Mi też zrobiło się zimno.
-Chodź- powiedziała Camila. Podeszłam bliżej, dziewczyna przytuliła mnie. Od razu zrobiło mi się cieplej. Sam jej dotyk sprawia, że płonę. Dotarłyśmy pod dom dziewczyny.
-Trzymaj- ściągnęła z siebie bluzę.
-Zatrzymaj ją-
-Ale...- przerwałam je. Cmoknęłam ją w policzek i poszłam do domu. Kiedy przekroczyłam próg, usłyszałam głos mamy.
-Gdzie byłaś?- zapytała stając przede mną.
-Byłam z Camilą w pizzerii- powiedziałam zgodnie z prawdą.
-Następnym razem zadzwoń do mnie-
-Dobrze- przytuliłam mamę. Poszłam do swojego pokoju. Odrobiłam lekcje, zaraz potem poszłam się umyć. Kiedy wyszłam z łazienki, zauważyłam, że dostałam wiadomość, a nawet dwie.
