A little bit of love in a lonely story

Hoofdstuk 44: Een aangenaam bezoekje in de vroege ochtend.

Hoofdstuk 44: Een aangenaam bezoekje in de vroege ochtend.

Music: The beach - Thieves

Hee Teo, (21 Januari. 2017)

Heb ik je ooit verteld Teo, dat ik nachtmerries heb. Over jou en hoe je overlijd? Nou, ik had er weer een.

Gister, eigelijk vandaag, toen ik je die late update gaf ben ik gaan slapen, en zoals elke nacht van week, kreeg ik weer een nachtmerrie. God, en rond half 5 toen ik wakker werd keek ik Amber aan, die op mijn schoot zat en mij wakker probeerde te maken. Ik heb haar dan ook in mijn, nog steeds, slaapdronken situatie haar een soort in mijn bed getrokken.

En die ochtend werd ik wakker, en ik zat nog steeds in een droom want Amber lag er nog steeds. Ook al kon ik nog niet goed nadenken snapte ik niet wat ze hier deed.

Amber is definitief een ochtendpersoon het moet. Ze begon al gelijk met domme grappen te maken over sinterklaas en over hoe ze de pieten ging doorgeven dat ze voor pakjesavond mij een pop zouden geven om mee te slapen.

Ik lachte en was blij dat ze niet veder vroeg om mijn nachtmerries die ik die nacht had. Ze was gewoon geweldig.

En nu, Teo heb ik alles verpest.

Roderick, je depressieve broer.

---

"Amber sta op! We moeten naar school!" Schreeuwt iemand in mijn oor, ik schrik en val met een harde klap uit mijn bed terwijl ik kreun. "Nou dat ging makkelijk."

"Hoe kom jij hier binnen, Adam van repelsteeltjesland!" Schreeuw ik met mijn schoren stem en mijn haar vol klitten en statisch. Ik snap niet hoe mensen mooi wakker kunnen worden want ik zie er namelijk gewoon uit als een zwerver in de ochtend.

"Ik heb ook nog iemand mee! Maak kennis met je Prins Leslie!" Schreeuwt Adam en mijn eerste instinkt gaat gelijk naar Roderick toe. Ik hef mijn hoofd om te zien wie het is en mijn ogen glijden naar Julian toe. Oh god, dacht ik serieus aan Roderick? Ik glimlach halfdronken.

Als de harde waarheid mij in de rug schiet, ik lijk serieus op een zwerver, met mijn chocolade broek en mijn shirt die vreselijk los zit, waardoor je makkelijk mijn schattige bultjes op mijn borst kan zien. Oh ja en niet de vergeten mijn nieuwe afro haar.

"Julian, wat een verrassing!" Glimlach ik nog dommer dan de eerste keer. Ik ga echt niet opstaan, hij mag mijn beschimmelde stink voeten niet zien. "Is ze al klaar?" Hoor ik een zeurde stem zitten, vervolgens komen er voetstappen naar mijn kamer toe.

"Och, Cupido toch! Wat zie jij er vreselijk uit zeg! Zie je er altijd zo lelijk uit in de ochtend?" Vraagt David die de kamer binnen komt. Och Adam wat doe je mij aan.

"Badman, wat een verrassing je hier in MIJN appartement te zien." Zeg ik grommend en kijk dodelijk naar Adam toe.

"Ik moet hier een foto van hebben." Grijnst hij terwijl hij zijn iPhone zeven, uit zijn zak pakt. Ik pak de dekens en doe die over mij heen, en kijk voor hulp naar Julian toe.

Hij grijnst en geeft mij een stomme knipoog. Och, ik dacht dat vriendje wel een beetje meer hulpzaam waren? Gelukkig nog voordat David ook maar een foto kan nemen komt Liselotte de kamer binnen, natuurlijk.

"Ik ben niet jarig jongens! Fijn dat jullie allemaal voor mijn verjaardagsfeestje die pas over twee maanden is zijn gekomen maar het hoeft echt niet!" Zeg ik en zie Liselotte de telefoon van David uit zijn hand grissen.

"Maar.. Weetje wie niet hoe laat het is? En hoe laat je op school moet zijn?" Zegt Adam en ik kijk even op de klok.

Oh god. Ik heb nog maar tien minuten voordat mijn les begint!

"Jullie vreselijke chocolaatjes! Door jullie kom ik nu ook nog eens te laat!" Schreeuw ik en ren als een gek mijn kamer uit.

"Zei ze nou net echt dat wij chocolaatjes zijn?" Hoor ik de verbaasde stem van David zeggen, voordat ik als een gek onder de douche spring en erachter kom dat ik mijn kleren ben vergeten. Oh wat wordt dit voor vreselijke dag?

"Uhh.. iemand?!" Schreeuw ik hard terwijl ik onder de douche stap en mijzelf afdroog. "Ja?" Hoor ik de stem van Liselotte.

Oh gelukkig. "Lis, alsjeblieft loop naar mijn kamer toe en pak mijn kleren want ik heb niks!" Sis ik door de deur heen.

Ik hoor haar nog hard iets schreeuwen wat lijkt op ja, en droog mij veder af. Binnen twee minuten hoor ik een harde klop op de deur en ik doe met mijn handdoek om mij heen op.

"Amb-oh shit." Hoor ik de stem van Julian zeggen die nu helemaal in de deur opening staan. "Haai." Zeg ik.

Zijn ogen glijden over mijn lichaam heen waar alleen een handdoek omheen zit, ik slik. "Amber! Ik heb je spullen!" Hoor ik Liselotte zingen. Ik kijk even door Julian heen en zie Liselotte al met grote ogen naar ons kijken.

Ik kijk haar hopeloos aan en met zo'n blik die aangeeft dat ik heel graag omgekleed wil zijn voordat deze mannelijke jongen met hormonen mij iets aandoet "Julian, ga weg met al je hormonen die nu heel actief zijn!" Schreeuwt ze.

Dat hoefde je niet perse bekend te maken Liselotte. Maar hij heeft de hint begrepen en loopt een stukje van de badkamer weg maar nog steeds met zijn blik op mij. Ik pak de kleren van Liselotte over en geef Julian nog een ongemakkelijk glimlach voordat ik de deur dicht doet, met het slot OP SLOT.

Ik kleed me om en zie dat Liselotte een zwarte broek heeft gepakt met daar een wit shirt op, met bloemetjes op. Ik glimlach naar mezelf in de spiegel voordat ik de badkamer uit loop en Julian nog steeds in de hang leunend tegen de muur aan. Hij ontspant zich een beetje als hij mij ziet.

"Je moest eens weten hoe mooi je eruit zag, alleen in die handdoek." Zegt hij met een grote grijns. Ik voel mezelf blozen, dit heeft letterlijk nooit iemand tegen mij gezegd. Als je meerekent. "Jou donut ziet er echt veel mooier uit dan die van mij." Misschien wel. Wat? We hebben allemaal wel een jongens gezien die zijn hormonen niet onder bedwang kan houden als hij eten ziet, die hebben we oké! Niet meer over vragen.

Hij komt nonchalant mijn kant op lopen en duwt mij zachtjes tegen de muur aan, zijn hete lichaam tegen mij, nog steeds natte, lichaam aan. "Mag ik je dan nu eindelijk zoenen?"

En zonder nog geen eens op mijn antwoord te wachten zitten zijn lippen al op die van mij, een bom voel explosie komt in mijn buik terecht, maar het is anders dan dat ik voelde toen Roderick mij zoe- gaan we nu echt weer beginnen? Oh god.

Ik schud mijn gedachtes weg en zoen Julian zijn zachte, maar vooral liefdevolle, lippen terug. "Welke zou ik op haar insta zette, de foto dat ze super geschokt kijkt of die gene waar ze super gei-Oh serieus? JONGENS ZE STAAN WEER TE ZOENEN IN DE GANG HOOR!" Schreeuwt de stem van David.

---

Ik weet het, deze hoofdstukken zijn zo kort, ja nou kort niet echt maar niet met veel tekst. Ik vul namelijk de helft op met het dagboek van Roderick.

Het spijt me dat ik dat doe maar ik vind het gewoon zo leuk om ze te schrijven! Want jongens ik heb zoveel ideeën! Je wil niet weten!

All you need is love. But a little chocolate now and then doesn't hurt. -Charles Schulz