A little bit of love in a lonely story

Hoofdstuk 50: De laatste hoofdstukken van het dagboek.

Hoofdstuk 50: De laatste hoofdstukken van het dagboek.

Music: Bazart - lux

Hee Teo, (6 maart. 2017)

En dat deed ik ook. Ik begon gevoelloos. En ja, ik begon daarmee om met Liselotte te nemen. Als Amber mij zo
makkelijk kan vergeten waarom ik haar niet dan?

Dus toen de vakantie begon, wat vandaag de dag is, was ik meer dan tien uur met Liselotte. En ik haatte mezelf nu al.

Ja Teo, noem mij maar triest. Dat ben ik namelijk ook.

Ik kan jou nooit hebben vergelijken met mij, je was altijd zo anders dan mij. Soms wou ik dat ik jou was Teo, je was aardig tegen iedereen, je was lief tegen alle meiden, je was trouw aan je geliefde, je was sportief en was daarom ook de teamcaptain van het basketbal team, je was betrouwbaar en te vertrouwen, je had altijd goed advies, over de liefde zelfs over vriendschap.

Jij was, en bent nog steeds, mijn groot voorbeeld Teo.

Want ik was namelijk het tegenovergesteld van jou, Ik haatte iedereen die mij maar ook een afkeurde blik gaf, ik was gemeen en bot tegen meisje, ik was helemaal niet trouw aan een meisje en dunte haar ook gelijk na een dag of twee, ik hield van sport, maar ik hield alleen van skateboarden. Ja, dat is er ook weer zo'n een. Ik skateboarden. Jij niet.

Elke avond ging ik naar buiten, skateboarden een beetje en vond mijn plek, bij het meer, ik zat dan in het gras of op een bankje, pakte een boek en begin te lezen. Met de meeste depressieve muziek in mijn oren ooit. Vond jij.

"Waarom luister je naar dit! Ga mee met de tijd! Luister naar Rihanna en Calvin Harris! Of Shawn Mendens!" Zei je altijd. Ik heb er ooit wel aar geluisterd. Maar het spijt me, ik vind het niks. Ik hou van; Franz Ferdinand, artic monkeys, the neighbourhood en de staat. En jij Teo?

Jij was meer van, Muse, Stromae en alle kerstliedjes die er maar bestaan. Ik mis je wel, ik mis jou harde muziek die je door het hele huis hoorde. Tussen mam en pap en mij gaat het niet al te best. Ik wil geen contact.

Door hún, is Amber weg. Is ze hier niet. Is ze misschien wel aan het afspreken met mijn vreselijke broer.

Ik kan er niet tegen, maar ik weet, dat mijn broer Amber echt gelukkig kan maken, ook al kon ik dat een jaar geleden niet van hem zeggen, maar nog steeds. Hij is veranderd.

En ik haat het om te zeggen, en ook al probeer ik het zo hard, Amber zou nooit gelukkig met míj zijn.

En die gedachten maakt mij elke keer dat ik weer tegen mijzelf zeg, ongelukkig en misschien zelfs verdrietig.

Roderick, je broer in depressie.

--

Hee Teo, (8 maart. 2017)

Ik begin eigelijk weer on boeiend te worden, als je wil weten hoe de afgelopen twee dagen zijn verlopen kan ik je alleen maar zeggen dat Liselotte me niet met rust kan laten.

Ze appt me hele dag, vertelt over haar hond die voor de zoveelste keer bíjna is aangereden, en over haar ouders die voor haar een auto hebben gekocht, gewoon omdat ze er zin in hadden en dan ben ik nog geen eens bij het feit dat ze altijd praat haar vriendinnen alsof ze geen eens haar vriendinnen zijn!