•°•LETUNYA•°•

10) *GERÇEKLERİN EŞİĞİNDE*

Uyandığımda Antonyus yanımda yoktu. Gözlerim onu aradı. Güneş tüm parlaklığıyla gökyüzünden tüm canlılara gülümsüyordu. Birden istemsizce elimi boynuma attım. Aklıma dün gece gördüğüm rüya gelmişti. 'Kolyem'

Sonra onu nereye koyduğumu hatırladım. Hemen ağaç kitaplığa yönelip çekmeceyi açtım. Kolyem ordaydı. Elime aldım. Kolyeyi uzun uzun inceledim. Bir yandan da rüyamı düşünüyordum. Bütün bu olanlar ne anlama geliyordu. Sanırım artık öğrenmenin zamanı gelmişti. Artık her şeyi öğrenmek istiyordum. Bu kasabaya dair ne varsa her şeyi.

👾 = Bir şeye de burnunu sokmasan olmaz mı?

Kolyeyi boynuma taktım ve
t-shirtümün içine koydum. Çekmeceyi kapatıp hızla halat merdivenlerden aşağı indim. Antonyus'u bulmam gerekiyordu. Bütün sorularımın cevabı onda gizliydi. Onu bir an önce bulmalıydım.

Ormanın girişine gelmiştim ki arkamdan bir ses duydum. Duymamla irkilmem bir oldu.

"Nereye gidiyorsun küçük kız? "Sesi boğuk ve soğuktu. Sanki konuşmuyor yavaşça fısıldıyordu.

Yavaşça arkamı döndüm. Gördüğüm manzara beni hayrete düşürdü. Karşımda yaşlı bir kadın duruyordu. Sırtı kamburlaşmış nasırlı elleri destek almak için asaya tutunuyordu. Tırnakları oldukça uzundu. Kör müydü yoksa bana mı bakıyordu anlayamıyordum. Çünkü gözlerinin akından başka hiçbir şey yoktu. Bu haliyle çok ürkütücü görünüyordu.

"Sende kimsin?" dedim sesim korkudan titremişti.

"Lanet sanada bulaşacak küçük kız. Kaç kendini kurtar. " dedi, tıslar gibi konuşmasıyla.

"Ne laneti? Hiçbir şey anlamıyorum"

"Ölülerin laneti... Ölülerin laneti tüm kasabayı saracak" ve arkasından bir kahkaha tufanı patlattı ki bu onun çok hoşuna gitmiş gibi gözüküyordu. Sonra asasını yere vurarak dumanlar içinde kayboldu. Ben şaşkınlık içinde nereye gittiğini anlamaya çalıştım. Bıraktığı hafif sisin içinde tur attım ama gitmişti.

Olayın şokunu atlatamamıştım ki birden arkamdan Silwester'in sesini duydum. Bana doğru koşarken huysuzca havlıyordu. Belli ki bana bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. Bir şeylerin ters gittiği belliydi. Silwester' a yaklaştım başını okşadım.

"Ne oldu koca oğlan?"

Havlayarak arkasını dönüp ilerlerken bana havladı. Belli ki onu takip etmemi istiyordu. Silwester önde ben arkasında ilerliyorduk. Koşar adımlarla onu takip ediyordum. 'Acaba Antonyus'a bir şey mi oldu' kalbim sıkışıyordu.

Sonunda Silwester beni ormanlıkların derinliklerinde ki dar geçitlerden geçirdi. Yolun sonuna ulaştığımızda dar bir patikaya açılıyordu yol. Yolun kenarlarında böcek kapanlar bulunuyordu. Silvester önde ilerliyordu . O ilerledikçe yol kenarına çok az mesafede ki böcek kapanlar ona ulaşmaya çalışıyordu. Durdu bana baktı. Benim adımlarımı takip et diyordu bakışlarında.

Adımlarımı çok dikkatli atıyordum. Mayın tarlasına düşmüş gibiydim. Yanlış bir adım atsam böcek kapanlar her an beni kapabilirlerdi.

Ormanın derinliklerindeydik ve bu çok ürkütücüydü. Karanlık ve soğuk...
Üstümden bir ürperti geçti.
Böcek kapanlarını geçmiştik. Derin bir nefes aldım. Silwester'in adımları hızlandı. Az ilerde Antonyus'u gördüm. Aman Tanrım! Yerde baygın yatıyordu. Hızla yanına koştum. Yaralanmıştı. Yüzü gözü morluk içindeydi. Ve ağzından kan geliyordu.
Ayrıca koluda kanıyordu ve tırnak izleri vardı. Bu çok korkunçtu.
Bir ayıyla boğuşmuştan farksızdı.

'Acil bir şeyler yapmam lazım.'

                              ****

"Herşey için teşekkürler çocuklar"

"İyi ki de birbirimize telefon numaralarımızı vermişiz " dedi Kate endişeliydi.

O sırada doktor çıkageldi.
"Antonyus'un durumu nasıl doktor "

"Biraz dinlenmesi gerekiyor. Ufak tefek yaraları bir kaç güne kalmaz iyileşir. Fakat omurgasında ciddi hasarlar var. Ayrıca sol bacakta ki kemiktede kırılma var. Endişelenecek birşey yok birkaç gün gözetimimizde kalacak. Geçmiş olsun"

"Elden, Antonyus'un başına ne gelmiş olabilir?" Biraz duraksadıktan sonra "Bilmiyorum" dedi, gözlerini benden kaçırarak. Bir şeyler mi saklıyordu.

"Alice sen istersen eve git, yorgun gözüküyorsun ben başında beklerim" dedi, Elden. Beni ortamdan uzaklaştırmak istercesine...

" Yoo sorun değil, kalmak istiyorum" dedim. Kalıp herşeyi öğrenmek istiyordum.

'Ama herşeyi'

Sevgili okuyucum😊 Nasılsınız? Uzun bir süredir görüşemedik. Wattpat şifremi unuttum. Bir süre girip yazamadım. Çok üzgünüm. Telafi etmeye çalışacağım.
Sabırsızlandığınızı biliyorum. Ama hikayemi yazarken hiçbir detayı atlamak istemiyorum. Umarım keyifli bir okuma oluyordur. Yorumlarınızı heyecanla bekliyorum. Hepinizi çok seviyorum😊 Sevgiyle kalın💕