kidnapped by one direction

Hs 29

P.o.v Liv
Als ik wakker word, en me omdraai zie ik dat Louis nog slaapt. Ik ga rechtop zitten in bed, en denk ineens eraan hoe ik hier ben gekomen.Als ze me nooit hadden ontvoerd, zat ik hier niet en was dit allemaal een droom. Dan zat ik nog steeds op mijn kamer, one direction muziek te luisteren en keihard mee te zingen. Ik word uit mijn gedachten gehaald door Louis, 'waar zit jij met je gedachten?' Vraagt hij terwijl hij tegen me aankomt liggen. 'Ow ik zat er aan te denken hoe ik hier ben gekomen' zeg ik terug terwijl ik door zijn haar aai. Louis zucht diep, 'je ontvoeren was zon stom idee' zegt hij. 'Maar als jullie me niet hadden ontvoerd, had ik nu niet het allerliefste vriendje van de wereld gehad' zeg ik terug en ik glimlach naar Louis. Louis lacht terug, en pakt mijn hand van zijn hoofd, geeft er een kus op en legt hem weer terug. 'I Love you' zegt Louis, 'I Love you too' zeg ik en ik geef hem een kus.

Ik stap het bed uit, en loop naar beneden om ontbijt te maken. Ik kijk nog even op instagram, ik ben in aardig wat foto's getagd door fanaccounts van Louis en mij. Het is zo lief die fanaccounts, dat ik vaak probeer om te reageren. Als ik dus op wat foto's heb gereageerd, leg ik mijn telefoon aan de kant en ga een ontbijt klaarmaken voor Louis en mij. Als het ontbijt gemaakt is, loop ik met het dienblad in me handen, weer naar boven. Als ik de kamer binnen kom zie ik dat Louis alweer inslaap is gevallen, echt te cute. Ik zet het dienblad op het nachtkastje neer, en ga naast het bed staan. Ik leun naar voren, en geef Louis allemaal kusjes rondom zijn mond. Eerst op een stuk van zijn kaaklijn, daarna zijn kin, daarna zijn mondhoeken en daarna boven zijn lippen. 'Ontbijt is klaar' zeg ik zachtjes, en geef hem een kus op zijn mond. Louis opent langzaam zijn ogen, en gaat rechtop in bed zitten. Ik geef hem zijn bord aan, en zet z'n thee op zijn nachtkastje. Ik pak ook mijn bord, en kop thee van het dienblad af, en zet mijn kop thee op mijn nachtkastje. Ik plof weer het bed in, en zet de tv aan.

P.o.v Louis
Als we al een tijdje tv kijken, word ik ineens gebeld door Niall. Ik neem op.
'Hey Niall waarom bel je?' ' Hey het gaat over Liv, ben je bij haar?' 'Uh ja, hoezo?' 'Nou kijk van Louise kreeg ik te horen dat Liv bijna jarig is, en toen bedacht Louise dus om een surprise party te organiseren' 'goh ik wist niet eens dat ze bijna jarig was' 'nee dat wist niemand alleen Louise, haar vorige feest eindigde namelijk in een drama' 'Oww' 'ja I now, ik maak op app even een groep aan en daar zie je alle ideeën wel verschijnen' 'is goedd' als Niall heeft opgehangen, leg ik mijn telefoon weer op het nachtkastje. 'Wie was dat?' Vraagt Liv, 'dat was Niall, hij vertelde me dat je bijna jarig was' zeg ik terug en ik kijk haar aan. 'Ohww' zegt ze zachtjes terug.

P.o.v Liv
Als Louis heeft opgehangen, ben ik nieuwschierig wie het was. 'Wie was dat?' Vraag ik aan Louis, 'dat was Niall, hij vertelde me dat je bijna jarig was' zegt hij terug. Ik schrik, dus het enige wat er uit mijn mond komt is een zachte 'ohww'. Mijn vorige verjaardag was een ramp, en daar denk ik maar niet al te graag aan terug.
*flashback*
Het is de avond dat ik mijn feestje voor de familie hou, het was super gezellig. Ik kreeg cadeautjes, en felicitaties van iedereen. Totdat naar 2 uur lang gezelligheid alles omsloeg. Er werd gebeld naar de huistelefoon, mijn moeder nam op en liep naar de gang zodat ze het beter kon verstaan. Mijn moeder seinde me dat ik ook moest komen, dus ik zette mijn drinken op de tafel neer en liep naar de gang waar mijn moeder stond. Toen ik in de gang aankwam, en de deur dicht deed voelde ik al dat het iets heel anders was dan een felicitatie bericht. Mijn moeder gaf me de telefoon en zei 'Laura haar oom' en ik zag dat ze tranen moest tegen houden. Laura was mijn allerbeste vriendin sinds de kleuterklas. Helaas is ze verhuist, en spraken we elkaar alleen nog via app. 'Hallo met Liv?' 'Hallo Liv, met de oom van Laura' 'hallo Bert waarom bel je?' ' dit is nu het rotste nieuws om te horen, maar Laura heeft een auto-ongeluk gehad en heeft het niet overleefd' ik laat de telefoon uit mijn handen vallen, en zak op mijn knieën. Laura heeft het niet overleefd hoor ik door mijn hoofd spoken, ik barst in huilen uit. Mijn moeder was al naar de gang gekomen, omdat ze iets hoorde vallen. Ze pakte de telefoon, en vertelde wat en hing daarna op. Ze legde de telefoon op de kast, en legde een hand op mijn schouder. Ik draaide me om, en sloeg mijn armen om haar heen.
*flashback afgelopen*
Ik voel dat er een traan over mijn wang rolt, ik veeg hem weg met me arm. 'Hey babe, wat is er?' zegt Louis terwijl hij een arm om me heen slaat. Ik leg het hele verhaal aan hem uit, en als ik alles heb verteld barst ik in huilen uit. Louis trekt me tegen zich aan, en ik leg mijn hoofd in zijn nek. 'Ik had dit je al veel eerder moeten vertellen' zei ik en ik veeg mijn tranen weg. 'Nee ik snap dat je het niet wou vertellen, en ik weet het nu toch' zegt Louis terwijl hij me probeert te troosten. 'Ben je eigenlijk al naar haar graf gegaan' vraagt Louis zacht, ik hoor aan zijn stem dat hij twijfelde om dit te zeggen. 'Nee, ik durfde niet' zeg ik zachtjes terug, 'en als ik met je mee ga?' Zegt Louis, ik kijk hem aan 'ja dan denk ik het wel' zeg ik en ik voel alweer tranen over mijn wang lopen. 'Hey het is logisch dat je niet alleen durft, maar we gaan samen een keer als jij er klaar voor bent. Oke?' Zegt Louis en hij trekt me in een knuffel. Ik knik en ik verberg mijn hoofd in zijn nek.