Mikayla's POV
"얼마 가운?"sabi ko sa saleslady
"25,000 won" sagot sa akin nung saleslady.
"내가 할게요" inayos na niya yung gown at ibinigay sa akin.
Lumabas ako sa store dahil madami pa akong hahanapin na gown or mga customize na gown.
Nandito nga pala ako sa Korea para kunin at bumili ng mga gown para sa mga contestants.
Sige flashback tayo para malaman niyo ang storya kung bakit ako lang ang nandito at wala si Kuya Raven yung kapatid ni Eleanor at Ate Elaine.
Flashback...
Naglalakad kami ni kuya Raven papunta sa loob ng airport ng may biglang tumawag sa kanya sa telepono.
"안녕하세요 ..... 내가 ..... 공항에 오늘 해요? .... 좋아, 안녕, 그래, 그래 .....있을거야."
Ibinaba ni kuya Raven yung cellphone niya at tumingin sa akin.
"Sorry Mikayla I can't go with you. I have some business to do. I'm really am sorry Mikayla." sabi ni kuya Raven na nagpasimangot sa akin.
Wala na tuloy akong kasamang pogi papuntang Korea. Huhu. Wala na akong masasandalan pagmakakatulog ako sa eroplano. Chos!! Haha!!
"It's ok Oppa. I can handle this myself. I promise." sabi ko sa kanya with an angel like smile.
"I trust you. So here is the money for the gowns and here is for your needs. If you need anything just call me ok?" binigay sa akin ni kuya Raven ang lahat ng kailangan ko papunta sa Korea.
"Ok Oppa." sabi ko sa kanya habanag hawak hawak yung mga bigay niya sa akin,grabe hindi ba niya ako tutulungan? Di bale na nga pogi naman ehh. Hehe. Peace tayo Eleanor. Landi.
"Ok Bye! Take care!" sabi sa akin ni kuya Raven habang nagsisimula sa siyang maglakad palayo.
"Bye take care too!" sabi ko sa kanya.
"And Mikayla be prepared 'cause you'll meet someone in Korea!" pahabol na sabi ni kuya Raven.
Hindi na ako nakasagot kasi malayo na siya este nakasakay na pala siya ng kotse.
Sino naman kaya iyong mamimeet ko baka naman mamaya panget yun naku baka masapak ko yun ehh. Haha. Joke lang.
End of Flashback...
Ngayon alam niyo na kung bakit nag iisa lang ako dito sa Korea. Sayang di ba. Ang pogi kaya niya mala Chanyeol ng EXO. Yiee!! Tangkad.
Naglalakad ako papunta sa kotse nila Eleanor dito sa Korea (mayaman kasi sila kaya pati dito sa Korea meron silang kanilang private car) nang may biglang nagtakip ng mata ko kaya nabitawan ko lahat ng dala ko.
"오! 당신이 누구든 날 보내 주시기 바랍니다!!!!" nagpupumiglas ako pero malakaas siya kaya hindi rin umubra.
"내가 먼저 누구?." teka kilala ko itong boses na ito ahh!!
"Park Kae Lee!!" narinig kong tumawa siya ng mahina. Tinanggal niya yung kamay niya sa mata ko at humarap naman ako sa kanya.
"Ikaw hindi ka manlang nagsasabi kung saan ka pupunta! Nakakainis ka!! Hmmph!" nagwaalk out ako pag katapos ko iyon sabihin.
Ikaw ba namang hindi alam kung saan hahanapin ang boyfriend mo. Nag alala ako sa kanya. Lagi ko siyang tinetext pero hindi naman siya nasagot. Hmmph.
Sinundan niya ako at binack hug ako.
"Sorry na Lover Girl." sabi sa akin ni Kae. Aww cute talaga ng tawag niya sa akin. Hihihi.
BINABASA MO ANG
Dare Changed Our Lives (DISCONTINUED FOR THE MEAN TIME)
FanfictionIt's all about their dares that changed their lives forever.