'4'

258 26 10
                                    

P.o.v Selina

'Hoi' zeg ik als ik de woonkamer in loop. Harm, Jeremy, Sarah, Terra en Lotta kijken me allemaal tegelijk aan waardoor ik in de lach schiet. 'Wat lach je nou' vraagt Terra die probeert haar lach in te houden. 'Niks' lach ik en ga op de bank zitten, tussen Harm en Jeremy in. Jeremy kijkt me geïrriteerd aan, waardoor ik nog harder moet lachen. Ik kijk even de kamer rond en merk dan dat iedereen zijn telefoon vast heeft. Apart, we mogen meestal alleen maar in de ochtend onze telefoons. 'Ze is weg' zegt Harm als hij ziet dat ik naar de telefoons kijk. Ik knik. 'Hoelang?' '2 weken' antwoord Terra. Ik knik alweer. 'Wat gaan we eten' vraag ik. 'Weet ik niet' zegt Jeremy. Ik lach even kort en sta dan op waarna ik mijn tas pak en naar boven loop. Ik zie Lizzy in onze kamer staan. Ik sluip de kamer in en draai de deur op slot. Ik blijf voor de deur staan toekijken hoe ze een voor een de lades van het bureau opent. Als ze bij mijn la komt haalt ze er iets uit, ik kan net niet zien wat ze pakt. Ze doet de la dicht en draait zich om. Als ze mij ziet staan schrikt ze en loopt ze naar achter tegen het bureau aan. 'En wat doe je in onze kamer' vraag ik. 'Uuh' is het enige wat er uit haar mond komt. 'SELINA' schreeuwt Harm vanaf beneden. Ik zucht een keer en doe dan de deur open. 'Volgens mij heb je nog iets wat niet van jou is' zeg ik als ze langs me wil lopen. Ze rolt met haar ogen en geeft me dan een ketting. 'Dankje' zeg ik en laat haar dan verder lopen. Ik gooi snel de ketting terug in de la en loop dan naar beneden. 'Whatsup' vraag ik aan Harm. Hij duwt zijn telefoon in mijn handen. Ik kijk hem onbegrijpend aan. 'Lees nou maar' zeurt hij.

4 doden bij busongeluk. Namen staan vermeld op de volgende pagina lees ik. Ik ga snel naar de volgende bladzijde en lees door de namen. Johannes Berkel, Veronique Maaslander, Gerald Maassen, Eva Maassen. Ik kijk even verbaast naar de bladzijde. 'We zijn dus alleen nu' zegt Harm. Maar dat Veronique er niet is boeide me niet heel veel, ze behandelde ons toch alsof we beesten waren. Maar die twee laatste namen, die hadden er voor gezorgd dat mijn hele wereld instortte. Niet omdat ze omgekomen waren bij dit ongeluk, ik dacht dat ze 4 jaar geleden al omgekomen waren bij een brand. Ja, dit zijn mijn ouders.

Neem een deel
Rip❤️
Xoxi patay
Oke doei

The 18 -FanFictie-Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu