P.o.v Selina
'Harm! Jij idioot' schreeuw ik boos als ik de hoek omloop. Danique is ondertussen naar binnen gelopen. Er komt een sterke geur van alcohol mijn neus binnen. 'Whats up babe' zegt hij. 'Ugh' zeg ik geïrriteerd en loop naar binnen. 'Danique, kan ik even met je praten' vraag ik en trek haar mee aan haar arm. 'Wat heb je met Harm gedaan' vraag ik. 'Niks hoezo' giegelt ze. Voor ik het door heb raakt mijn hand haar wang. Ze kijkt me boos aan en slaat me terug. 'Jij bitch' mompel ik. 'Wow wow wow rustig' zegt Milan die de trap af komt lopen en tussen ons in gaat staan. 'Hoe kan ik rustig zijn als zij heeft gezoend met mijn vriendje' Schreeuw ik boos. 'Harm is mijn vriendje nu' zegt Danique.
'Hoeveel hebben jullie gedronken' vraagt Milan. We zijn buiten gaan zitten en Danique en Harm zijn er ook. 'Ik? Niks' antwoord ik. 'Ik ook niet' zegt Danique. 'Ik heb alleen Harm wat water gegeven' zegt Danique onschuldig. 'Ja je word ook echt dronken van water. tuurlijk' zeg ik. Danique staat op en loopt vervolgens naar binnen. Even later komt ze weer buiten met een fles in haar hand. 'Zie je, gewoon water' zegt ze en gaat weer zitten. Milan pakt de fles en draait hem open. Hij ruikt even en zegt dan: 'Wodka.'
'Ow oeps' zegt ze zo onschuldig mogelijk. Ik kijk haar woedend aan en loop dan naar mijn kamer. Huilend laat ik me op mijn bed vallen. Hoe kan Danique me dit aandoen? Oke, ik snap het, Harm is knap. Maar hij is wel mijn vriendje. 'Selina?' 'DANIQUE ROT OP. JE HEBT AL GENOEG VOOR ME VERPEST DUS BETER GA JE NU WEG VOOR IK JE GEZICHT ER AF GA SLAAN' schreeuw ik boos naar haar. 'Oke doei' zegt ze en loopt weg waarbij ze de deur met een klap dicht gooi. Soms vraag ik me echt af wat ik doe met mijn leven, of wat het leven mij aandoet. Kan het nou niet een keer even goed zijn? Het is al erg genoeg dat ik hier zit, laat staan dat morgen de begrafenis van mijn echte ouders is, en dan dit gedoe ook nog eens.
'IEDEREEN BENEDEN KOMEN NU METEEN' schreeuwt Erica. Deze keer klinkt ze echt heel, maar dan ook echt heel boos. Snel ren ik de trappen af naar de woonkamer. 'Ik wil graag al jullie sleutels hebben. Nu' zegt ze en houd haar hand op. Ik zucht een keer, pak mijn sleutel en geef hem aan Erica. 'Mooi, dan gaan jullie allemaal weer naar buiten, ik roep jullie wel als jullie weer naar binnen mogen' zegt ze en duwt ons zowat de deur uit. 'Nou gezellig dit' mompelt Danique. Ik loop de tuin in, niet dat de tuin heel groot is maar Oke, en ga op de stoel zitten. We hebben 1 grote stoel van hout, een bank van hetzelfde soort hout, en een heleboel stoelen van een soort gek plastic. Verder staat er in de tuin nog een een kleine koelkast, ene klein tafeltje, een grote tafel, een aantal plantenbakken en een kleine vijver waar an het water niet hoger komt dan je enkels. We zijn dus allemaal gedwongen om bij elkaar te zitten wil je droog blijven. Want er is een grote overkapping over 1 gedeelte van de tuin.
Ik trek mijn knieën op en luister een beetje naar het gesprek van de rest hier, wat nogal moeilijk is omdat er meerdere gesprekken door elkaar worden gevoerd. Na een tijdje worden we weer naar binnen geroepen. De gordijnen zitten dicht en je kan niet meer door het raam van de deur kijken omdat er iets zwarts voor zit. Ik kijk Nikita aan en ze haalt haar schouders op. We lopen naar binnen waar we worden tegengehouden door Erica. Naast haar staat een grote, gespierde man. 'Oke, Selina telefoon graag.' Wat? Erica had eerder deze week gezegd dat ik hem bij me mocht houden vanwege de begrafenis van mijn ouders. Twijfelend geef ik mijn telefoon aan haar. 'Harm, Joost jullie ook.' Ook zij geven hun telefoons af. 'Mooi, naar jullie kamers' zegt ze. Ik ren naar boven en mijn kamer in. Nikita staat al snel naast me. Verbaast kijk ik naar het raam waar zwarte folie voor zit. Daar voor zit er ook nog een soort gaas vastgeschroefd. Met een klap gaat de deur achter ons dicht. Nikita rent er heen en probeert hem te openen. 'Op slot' zegt ze. Dan valt het licht uit. 'Niet grappig Selina' ster Nikita. 'Maar ik doe niks' protesteer ik. 'Welterusten meiden' klinkt de stem van Erica ergens vandaan. Ik kan niet plaatsen vanaf waar, maar daar let ik niet op. Duizelig loop ik naar het bureau, die ik nog net kan onderscheiden. Ik hou me vast in de hoop rechtop te blijven staan, maar voor ik het door heb lig ik op de grond. Dan word alles nog zwarter dan het al was en herinner ik me niks meer.
Haallooo
Weekend is leuk :)
Sorry dat er zo lang geen delen waren
Ja doei
