Thirtieth.

267 16 9
                                    

[ J E N O ]



"Put the ball down! Lets have a break!" Narinig naming sigaw ng coach namin kaya nagsitakbuhan sila papunta sa seat namin sa silong.






Habang ako, mahinang naglalakad papunta sa kanila at puno ng galos at gasgas sa siko at tuhod.





Hindi ako makapagconcentrate sa practice. Ilang beses akong tumumba at natamaan ng bola.




"What's the problem, Mr. President?" Coach asked me irritatedly.




Umiling lang ako ng di siya tinitingnan.





"Are you trying the screw the game up? Alam kong anak ka ng may ari ng school na ito pero sana wag mo munang tigasan yang ulo mo because you can do every shit you wanted to do. Look, we are working for a title. We are not working for nothing." Galit nitong wika sakin.






"Sorry. Ill do better later." I said trying to ease the tension.



"Okay fine. Babalikan ko kayo." He said as he went out leaving us silently observing.




Naupo lang ako sa pinakagilid, wiping those sweat in my forehead and neck.




Jaemin.






Lagi siyang nasa isip ko pero ako ba naiisip niya?


Simula nung naganap sa storage room, diko na siya nakita pa.



Bumisita na ako sa Coffee Shop at Condo pero wala siya. Nandun naman mga gamit niya pero diko na alam kung nasaan siya ngayon.





Hindi din siya sumasagot sa mga tawag at text ko sa kanya.




Saan pa ba puwedeng hanapin siya?




Pinuntahan ko na din yung dati niyang tirahan pero wala din siya doon.








Mababaliw na yata ako kakaisip sa kanya.




Hindi na ba talaga niya paniniwalaang mahal ko siya?



Hayst.





"Water." Bigla may nag abot ng bottled water sa harap ko kaya tiningala ko iyon.






Kun.





Naupo naman siya sa tabi ko pagkakuha ko ng bote sa kanya.




"Ang hirap pigilan pag napapasama kaibigan mo noh?" He asked after a long silence.




Uminom muna ako bago ko siya tiningnan.



Ngumiti siya sa akin. "Gaano ka ngayon nag aalala kay Jaemin?"





Maraming tanong ang naglaro sa isip ko pagkasabi niya yun. Gusto kong malaman kung ano ang ibig niyang sabihin, ano ang gusto niyang malaman at kung bakit niya tinatanong ito. Pero di ako nakasalita.







"Nag aalala ako ng sobra." I said undecided.



"Hindi maiintindihan ng buong mundo kung gaano siya kahalaga sayo diba? Kaya ayaw mong pag usapan iyon pero anlaki ng epekto nito sayo." He said looking away.



Hindi na ako nakapagsalita dahil totoo yun.




"Kaya ka out-focused kanina diba?" He asked.


Overplay || JaenoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon