Still Into Him

Chapter 15

This one is dedicated to unnieee <3

Chapter 15

Nilibot ni Ethan ang buong paligid. Kasalukuyan itong nakahiga sa malambot na kama.

"He's awake!!" Natatarantang sambit ng mga tao sa loob. Sino ba sila?

Pinilit niyang makita kung sino ang mga ito ngunit malabo ang kanyang paningin.

"Hey ass, this is me Warren. Sorry it took me so long may inasikaso pa kasi ako pero I have details about Lauralaine Santiago" sambit ng binata na may kalapitan sa kanyang mukha.

"Shut up Warren! Kakagising lang niya" suway naman ni Yextor. Hindi niya kita ang mga  mukha nito ngunit alam niya ang mga boses nito.

"So natural lang na nararanasan ni Ethan ang sumakit ang ulo at mawalan ng malay paminsan minsan" sambit ng hindi niya kilalang babae. "Lalo na kung pinipilit niyang maalala ang mga ito" dagdag pa nito.

"Dr. Hera, is there a possibility po bang mawala na ng tuluyan ang memorya niya?" Nag aalalang tanong ni Warren.

"Yes, lalo na kung matagal ng panahon ito at hindi nahahalungkat. But in his case, narerecover yung mga memories na natabunan na" malumanay na sambit nito. "He needs enough sleep and rest. Magtiwala lang kayo at mababalik din ang kanyang mga alaala"

Hindi naman papayag ang binata na tuluyang mawala ang kanyang memorya. Kaya kailangan niyang kumilos kaagad upang mabigyan ng hustisya ang nangyari sakanya.

Muling kinain ng antok ang binata. Pumikit siya at nagdadasal na sana mapanaginipan niya ang mga nawawalang memorya niya.

"BABY? DYAN KA LANG SA SLIDE HA? Mommy will just sit here okay? I will watch you here" sabi nito at ginawaran ng halik sa pisngi ang bata.

"Yes mommy! I will go far away. I promise!" Abot tengang ngiti ni Lauren sa kanyang ina. "But promise me to meet my daddy real ha?" Dagdag pa nito.

Alam na ng bata ang tungkol sa kanyang tunay na ama. Karapatan niya rin itong malaman.

Parang may humaplos sa kanyang puso ng marinig ang mga salitang iyon mula sa bata.

"I promise" ngiting tugon nito at niyakap ang bata.

"And also promise me to enroll doon sa school na maganda ang uniform" ngusong sabi nito.

Napatawa naman siya. Kahit sa murang edad ay may sense of fashion na ang bata. She's so smart and has humor at a very young age.

"Yes baby" tangong sagot nito sa bata.

Hindi niya alam ang mangyayari sakanya kung mawawala ito sakanya. Ayaw niyang mawalan ulit ng minahal kaya gagawin niya lahat mabigyan lamang ang bata ng mga pangangailangan nito.

" I will play na!" Tumakbo palalayo si Lauren.

 

"Wag kang magpapasugat ha? Magmomodel ka pa" pahabol na sambit nito sa bata.

She's happy to have Lauren and Zyler, but still there is a space–gap in her heart. That Zyler can't fill. 

She's so blessed to have Lauren and Zyler, but she thinks she's more blessed if she have Ethan.

She's lucky to have Lauren and Zyler but she thinks she's luckier if she have Ethan instead of Zyler.

She don't want to hurt Zyler but she can't even teach herself to fall in love with him. Maybe –just maybe She's still into Ethan.

She needs to be tough and brave to face that, she can't have what she really need the most.

That the fate wasn't infavor to her. That Ethan is belong to someone who destroy the things they build together.

He belongs  to Kendra. Not Lauralaine.

"Mommy??!!!" Isang matinis na sigaw ni Lauren.

"Baby??!!!" Nag aalalang tanong ni Laura. Tumayo siya para hanapin ang anak.

Tumakbo siya sa buong play ground ngunit bigo siyang makita ito. Nagtanong tanong na rin siya sa mga bata at magulang rito ngunit hindi rin nila alam.

She can't lose her child. Not her! She's the only one she had.

"Lauren...." She burst and cry.