De Honger Spelen met een andere afloop

12~ De skyline

'' manieren, manieren. Wat dacht je wel niet'' Ik ben nog geen 2 seconden op onze verdieping of Effie schud me woedend door elkaar. '' dacht je, goh ik steek even het trainingscentrum in de fik'' Ik kijk schuldig naar de grond. Niet dat ik me zo voel. Eigenlijk moet ik best wel lachen om Effie's reactie. Waarom geeft ze überhaupt om nog om het Capitool, dat haar bijna had geëxecuteerd. Waarschijnlijk zag ze me denken en of ze mijn gedachten kan lezen zegt ze: '' ik geef niet om het Capitool maar ik ben bang dat ze je nu slechte cijfers gaan geven omdat je dit hebt uitgehaald '' Ik had deze kant nog niet van Effie gezien. Ik dacht dat ze alleen maar om zichzelf en haar uiterlijk gaf. Maar nu wordt duidelijk dat e wel degelijk van ons houdt. " gebeurt is gebeurt. Ik kan het nu niet meer terug draaien... en het was een ongeluk" zeg ik terwijl ik mijn blik weer naar de grond leidt. Ik denkt aan de kleine Rachel die waarschijnlijk, net als ik, door ons ongeluk een minder cijfer krijgt. Dit is best wel balen. '' ik al beter uitkijken de volgende keer, oke ?'' Ik maak me los uit Effie greep en loop direct door naar mijn kamer. Ik laat me op mijn bed vallen en kijk door het grote raam naar de vele bedrijvigheid die beneden bezig is op het plein. Ik wordt zacht op de deur geklopt. ''ik ben er niet'' zeg ik chagrijnig. Ik heb even geen zin om Effie of iemand anders te zien om te praten over wat er was gebeurt vanmiddag. Ondanks mijn ' ik ben er niet' zin. Gaat de deur open. Peeta komt binnen en sluit de deur achter zich dit. Als een zoutzak blijf ik liggen op mijn bed alsof hij er niet is. Hij gaat zitten op het puntje van mijn bed. Voordat hij iets kan zeggen, zeg ik : '' als dit over het ongeluk van vanmiddag, daar is de deur '' Ik wijs naar de deur. Ik kijk hem aan. Hij glimlacht. '' ik wil het over vanmiddag hebben, maar niet over het ongeluk'' Opluchting voor mij. Hij praat verder. '' toen de brand was geblust stond je te praten met Rachel uit District 7'' Mijn gezicht klaart op maar veranderd dan weer in een vragende uitdrukken. " hoe weet jij haar naam en uit welk District ze komt'' vraag ik. '' Rachel's mentor is Johanna. Ze zat bij Katniss en mij in de laatste spelen. en nu zijn we vrienden. Maar ja, wij kennen dus Johanna en die praatte over haar tributen met ons dus weet ik en Katniss dat dat Rachel is'' zegt hij met een glimlach. '' maar goed, even ter zaken. Toen het vuur geblust was fluisterde Rachel iets in jou oor. Had dat iets te maken met een bondgenootschap. Tenminste, dat had Johanna gezegd. Ze had het van Rachel gehoord'' '''hebben jullie er problemen mee als ik nu zeg dat ik een bondgenootschap heb met Rachel'' zegt ik op een twijfelende toon. '' helemaal niet, maar we willen het wel graag van je horen wanneer je zo'n beslissing maakt, oke ?'' Hij staat op en loopt terug naar deur. '' morgen zijn de ' testen' dus bedenkt even wat je wilt gaan doen'' Hij opent de deur en loopt de ga op. De deur valt in het slot. Ik kijk terug naar het raam en zie de rood/oranje zon ondergaan bij de skyline van het Capitool. Als ik een fotocamera had , had ik prachtige foto's kunnen maken. Ik kijk naar de zon tot dat die uit het zicht is verdwenen. Als sneeuw voor de zon is het licht weg en is mijn kamer, op het licht van de gebouwen rond mij heen, donker. Ik voel mijn oogleden zwaar worden en val in slaap. Mijn droom is niet zoals altijd. Ik loop in een bloemenveld met bloemen in alle kleuren van de regenboog. Ik pluk een boeket met de prachtigste rozen die er staan. Ik ren naar de boomgrens met het boeket in mijn handen en geef het aan Jason. Hij glimlach en drukt een kus op mijn voorhoofd zoals hij altijd doet. Wanneer ik zijn gezicht weer zie zijn zijn ogen opeens grote zwarte gaten. Ik schrik en spring achteruit. Ik laat het boeket op de grond vallen. Wanneer de bloemen de grond raken verrot al het levende in een straal van 5 meter. Ik ren weg van Jason met de lege oogkassen en de verrottende bloemen. Maar ik kan niet rennen. Ik sta vast genageld aan de grond. Jason gaat in stof op en op de plek waar hij stond staat nu het meisje uit 1. Ze glimlacht koud en tilt haar linker hand met het mes erin op. '' geniet van je reis naar de hel'' is het laatste wat ze zegt. Dat boort ze mes diep in mijn hart. Ik val neer en ik zie Rachel van rechts aan komen rennen. Ze schud aan mijn schouder. '' Piper'' zegt ze zacht. Het is niet haar stem en dat maakt me bang. " Piper !" zegt de stem maar nu een stuk harder. Ik schrik wakker. Jason staat naast mijn bed en schud aan mijn schouder. '' Piper, vanavond moeten we die ene honger spelen kijken. Kom je mee, het is al begonnen'' Ik sta op uit mijn bed en loop achter Jason de gang door de woonkamer in. Katniss en Peeta zitten op de bank in het midden en Jason en ik ga er naast zitten. Laat die spelen maar komen

-------------------------------------

Een nieuw stukje !! Eigenlijk kan ik niet wachten om het volgende hoofdstuk ook te updaten maar ik moet geduld hebben, net als jullie.

Ik hoop dat jullie dit een leuk stukje vonden ookal was het een tussen stukje. Heb je leuke ideeën of tips ? Ik hoor het graag in de comments.

XXX Stetter