De Honger Spelen met een andere afloop

26~ Modder

Vanacht geen doodden in de lucht. Dat kan niet veel goeds voor spellen. Ik rek mijn armen en bol mijn rug. Geen aanrader, slapen tegen een boom; het is een hel voor je rug. Ik drink wat sap van de mango en neem 3 happen. Daarna geef ik hem door aan Jason die hem op eet. Ik had Zoze en Zeke ook een stuk gegeven en die eten ze nu met muizenhapjes op. Ik veeg met de zoom van mijn jas wat sap van mijn wangen en sta op. Ik pak mijn drietand en slinger de rugzak op mijn rug. Mijn arm is eindelijk genezen en ik kan hem weer bewegen zoals ik voorheen deed. Ik begin te ijsberen over de openvlakte. Allerlei plannen razen door mijn hoofd. Wel,niet,wel. Mijn hoofd loopt over van de plannen en ik plof weer terug op de grond. Ik kijk naar Jadon die met een geïrriteerde blik naar het langzaam etende duo kijkt. " ik denk dat we rond zo'n uur of 17:00 weer kunnen vertrekken" zegt hij op fluister toon. Ik sla mijn hand voor mijn mond om een lach te onderdrukken. Ongeveer 10 minuten later vertrekken we van de open plek. Ik weet niet wat het doel eigenlijk is van deze toch. We lopen rondjes door een donker bos zonder enige reden. Dat is vragen om problemen. Mijn blik valt op een struik die verschuilt staat tussen een kleine boom met laag hangende takken. Ik maan de rest tot stilstaan en neem een kijkje. Ik duw de bladeren op zij en pluk een bes van de struik. Ik breek hem open en bekijk de kleur van de schil en binnen kant. Ik ruik eraan en besluit dat hij eetbaar is. Ik stop hem in mijn hand en vraag om Josan' rugzak. Ik haal het giftbakje eruit en gooi de laatste 3 nachtschot bessen eruit. Ik houd het bakje onder de struik en rits de bessen van hun stengel. Wanneer het bakje vol is sluit ik het bakje en stop het terug in de rugzak. Ik houd Jason met mijn hand tegen wanneer hij de rugzak wil optillen en zwiep de rugzak zelf op mijn rug. Ik maakt een teken met mijn armen en we beginnen weer met lopen.

Ik versnel mijn pas en ga naast de op koplopende Zeke lopen. " hoi" zeg ik. Geen reactie. " waarom praat je eigenlijk niet" zeg ik op een kalmerende toon. Hij draait zijn hoofd een kwart slag en kijkt me met gekwelde ogen aan. Ik blijf stil staan en hij loopt verder. Jason gaat naast me staan en geeft me een pir in mijn rug. Zoze is de achterhoede. Ik laat mijn blik rusten op het achter hoofd van Zeke. Dan, opeens, struikelt hij naar voor en zakt door zijn enkel. Hij schreeuwt en zakt neer op de grond. Ik sprint langs Jason en hurk naast Zeke neer. Met een pijnlijk blik wijst hij naar zijn enkel dat in een rare hoek ligt. Ik schuif mijn arm achter zijn hoofd en trek hem overreind. Steunend op mij hinkt hij met mij mee. Dan wordt ik opnieuw op geschikt door een andere kreet. Jason. Ik zet Zeke tegen een boom en duw hem naar beneden. Ik ren het bochtje om en zie Zoze met gestrekte armen op de grond zitten. Jason zit tot zijn knieën in drijfzand en probeert uit alle macht de hand van Zoze te pakken. "JASON" schreeuw ik wanneer ik hem het zicht heb. Ik val op mijn knieën en ga op de rand zitten en reik mijn armen zover mogelijk uit. Zoze springt op, rent weg en roept :" IK GA EEN TAK ZOEKEN" Als ze snel geeen tak vind zal Jason ongetwijfel hier sterven. Jason zakt steeds verder in het drijfzand en zit nu tot zijn navel vast. Ik probeer mijn arm langer te malen maar weet dat het niet zal lukken. Ik barst in tranen uit. Jason heeft ook tranen in zijn ogen. " ik hoi van je " zegt hij met een gebroken stem. " ik ook van jou " zeg ik. Jason nu nog maar net zijn armen boven het drijfzand houden. Ik heb geen idee waar Zoze gebleven is want zo moeilijk is het zoeken van een lange tak nou ook weer niet in een bos. Ik kijk smekend langs de bos rand, smachtend op een blik van Zoze. Maar helaas niets. Nog geen ritselend blaadje te horen. De doodsestilte dreigt me te pletten en me mee te nemen nar de duisternis van dit Horrobos. Het was handiger geweest als we toch maar terug waren gegaan naar de apen en de Dooddragers. Ik veeg mijn tranen weg met mijn mouw en kijk naar Jason. Mijn lieve Jason die hier een pijnlijke dood streft door verstikking in een poel met Drijfzand. Dan zie ik van uit mijn ooghoek iets in de struiken bewegen. Mijn ogen klaren op en ik wil opspringen. Een jongen duwt de struiken opzij en loopt het een speer in zijn hand, dreigt op ons af. In plaats van weg te rennen blijf ik op de grond zitten met mijn handen naar Jason uitgestoken. Ik voel wanneer hij naast me staat. Ik kijk naar hem. Hij is niet lang en ongetwijfeld een jaar of 13,14 maar kan met goed doodden vanuit zijn positie. Een zeeblauwe 4 is duidelijk zichtbaar op zijn boven been. Ik laat mijn ogen naar boven glijden en ik kijk hem aan. Hij heeft donkere ogen en zijn haar ik zandkleurig. Echt iets voor iemand uit District 4. Als hij geen geheven speer had gehad had ik hem schattig gevonden. Ik haal diep adem en laat de woorden over mijn lippen rollen. " ga je gang"

-------------------------------------

Dit was niet zo'n lang stuk maar het volgende stuk zal wel iets langer worden. Ik hoop dat jullie het leuk vonden en... comment en vote !!