De Honger Spelen met een andere afloop

11~ De tweede trainingsdag

Het is tijd voor de tweede trainingsdag. Ik heb er totaal geen zin in. Gisteren sleepte ik me ook al uit mijn nachtmerries maar vandaag was wakker worden geen verzachting van de pijn die ik van binnen voel. Ik weet dat over minder dan een week 23 kinderen die ik heb ontmoeten dood zal zijn waaronder waarschijnlijk Jason en ik. Ik schat mijn kansen klein in omdat we District 12 zijn en dat is nou niet echt bepaald het beste District dat er bestaat. Ik neem een douche en neem plaats aan het ontbijt. '' nog bijzonder nieuws'' vraag ik wanneer ik met een gevuld bord aan tafel aanschuif. Jason, die net een broodje in zijn mond had gestopt kijkt me met verveelde ogen aan. Dat is meestal een teken dat hij in gedachten verzonken is, denkend aan het vervelende dat hij net te horen heeft gekregen. Dat is geen goed teken dus want is nooit snel van zijn stuk gebracht. Ik kijk naar Katniss die begint met praten kijkt hetzelfde. '' Snow heeft een nieuwe regel gemaakt om ons bang te maken. Hij wilt dat we, met z'n allen, één van de ergste honger spelen kijken voordat jullie de arena in gaan'' zegt Katniss. Ze is er niet blij mee en Peeta ook niet want hij zucht diep na dat Katniss klaar is en pakt een nieuw broodje. '' we kunnen toch ook doen alsof we kijken en dan gewoon iets anders doen'' zeg ik om er misschien onderuit te komen. '' er komen avoxen, meer avoxen, om ons te dwingen te kijken. Als we dat niet doen kunnen, mogen ze geweld gebruiken in vorm van duwen en schoppen'' zegt Peeta om me dat af te keuren. '' dus we zitten eraan vast en we komen er ook niet onderuit'' Ik zucht. Dit kon er echt niet ook nog bij komen. Ik zit hier al in dit klote Capitool en moet over 3 á 4 dagen vechten voor mijn leven en sterf waarschijnlijk binnen 5 dagen. En dan moeten we ook nog eens één van de misselijk makenste honger spelen kijken. Mijn humeur wordt er totaal niet beter op.

We staan opnieuw in de lift naar de trainingszaal. Alleen dit keer zijn Katniss en Peeta met ons mee. Elke mentor moet bij één van de trainingsdagen verplicht aanwezig zijn dus kozen ze de tweede dag omdat we dan al 1 keer eerder hadden geoefend en dat ze dan voor de laatste dag nog tips hebben voor de ' test' zal ik het maar noemen. Met tegen zin stap ik de trainingszaal in. We mogen meteen beginnen. Dat had de vrouw in het midden gisteren nog uitgelegd aan het einde van de trainingsdag. Dit keer loop ik naar het onderdeel waar je vuur kan maken. Ik ga zitten op de boom stam en pak één takje. Ik draai het in mijn handen en zet het neer op de boom stam. Ik begin het takje tussen mijn handen te draaien. Ik blijf zo lang draaien tot er een klein rook wolkje ontstaat. Ik slaak en vreugde kreetje en ga, ondanks de protesten van mijn armspieren, door met draaien en er ontstaat een klein vlammetje. Ik pakt een paar blaadjes van de dichtstbijzijnde hoopje bladeren dat was klaar gelegd. Ik maakte met mijn handen een soort muurtje en blies zachtjes naar het vuurtje. Het vlammetje werd groter en ik legde er voorzichtig een paar bladeren. Het vlammetje werd groter en groter en werd een vuur. Vrolijk ging ik verder met het opgooien van de bladeren naar het vuur. Ik draaide me om en pakte en nieuwe hand met bladeren en gooide het in het vuur. Het vuur begon hevig te roken en ik stopte met het gooien van de bladeren. Voorzichtig zetten ik een stap achteruit. Ik had het vuur o groot gemaakt dat ik bijna de gehele boomstam in lichter laaien had gezet. Hopend op een brandblusser keek ik in het rond. Het meisje uit District 7, die naast mij ook aan het oefenen was rent naar mij toen en zegt met een klein glimlachje : ''nou dat hebben we weer goed voor elkaar, onze vuren sprongen over in elkaar. Zie jij ergens een brand blusser ? '' Dus het was niet alleen mijn schuld. Ik mag haar wel. Onder tussen kijk ik in het rond, schichtig op zoek naar een brandblusser. Ik hoor een klein klikje open ons hoofd. Dan begint het te regen. Ik spring verschrikt achteruit, terug de zaal in. Het meisje uit District 7 doet hetzelfde. De brandblusser die waren aangesprongen doven nu sissend het vuur. Het meisje uit 7 begint te grinniken. Ook ik vind het wel leuk. Wij hebben bijna de trainingszaal laten affikken. Ik kijk haar aan. Ze is klein en ik schat haar een jaar of 12. Haar zwarte is in een klein staartje vast gebonden. Ze kijkt mij aan op haar beurt. Dan steekt ze haar hand uit. '' ik heet Rachel en wat is jou naam'' zegt ze terwijl ze me vriendelijk aan kijkt. '' mijn naam is Piper'' zeg ik wanneer ik jou hand schud. Ze loopt naar mij toe en gaat op haar tenen staan. Ze fluistert in mijn oor. '' wil je bondgenoten worden ?'' vraagt ze zacht. Ze gaat weer op platte voeten staan en kijkt me aan. Ik glimlach en knik. Misschien ga ik niet winnen met haar als bondgenoot maar ik vertrouw haar wel, en dat vind ik belangrijker