ESMER RÜYA (Tamamlandı)

~26~

                  DÜĞÜN GÜNÜ

   Kına gecesinin yorgunluğundan maşallah öğlene kadar uyumuştum. Tembel gelin Zuhal hemen kalkmalı ve iş başına geçmeliydi.

Duş al...
Üzerini değiş....

Aceleyle salona doğru koşarken Zafer' in oda  kapısının açık olduğunu görünce girdim. Oda boştu, benden önce kalkmış veya sabaha kadar uyumamıştı.

" Zafeeerrrr......" diyerek inlettiğim evin salonuna indim. Kahvaltı masasını hazırlayan ve disipline uyup pantolon giymiş yardımcıyı gördüm.

Sesimi duyunca
" Zafer Bey sabah erken çıktılar efendim" dedi ve ben şok oldum. .

" Nereye çıktı?"

" Üzgünüm bilmiyorum efendim" dedi.
Dışımdan oflarken nereye gittiğinin merakı içindeydim.
Düğün günümde yalnız bırakmıştı beni.

Kahvaltımı yaptıktan sonra telefonla ulaşmaya çalıştım ama nafile... kimse nerede olduğunu bilmiyordu. Morali de bozuktu zaten...

Kuaförün gelmesi ile hazırlığım başladı ama aklımın yarısı Zafer ' deydi. Düğün günüm de can sıkıcı bir olay olmalıydı çünkü bana bu yakışırdı. Ne öyle herşey yolunda mı gidecekti. Tabi ki hayır!

Akşam yaklaşırken Asiye süslenmiş olarak geldi ama yüzünden düşen bin parçaydı. Beni görünce neyse ki içten gülümseyip

" Çok güzel olmuşsun canım benim. Gelinlik bir insanı bu kadar mı değiştirir? Abim seni görünce kalbi  dayanır umarım" dedi ve göz kırptı.

Ben de egomu tavana zıplatıp
" Güzel oldum, tabi ki de kalbi dayanmaz çünkü harika görünüyorum" dedim ve gülmeye başladık.

Kuaför ekibi işini bitirip çıkınca Asiye' yi sorguya aldım

" Sizin neyiniz var? Ne oldu aranızda? Hemen anlat fazla vaktimiz yok. Çıldırmak üzereyim meraktan." dedim. Yüzünü yere eğdi ve

" Sonra konuşalım. Bu güzel günün havasını bozmayalım" dedi.

Ağızlarından tek kelime almak mümkün değildi. İkisi de ketun, aksi ve sinirliydi. Bu arada birbirlerine ne kadar fazla benzediklerini keşfetmiş bulunuyordum.

Sinirle kaşlarımı çatıp ellerimi kavgacı modunda belime dayamıştım ki kapıdan kayıp adam Zafer girdi.

" Sen neredesin Allah aşkına?" dediğime aldırmayıp gülümseyerek yanıma geldi ve beni baştan aşağıya süzdü.

" Küçük keçim büyümüş gelin olmuş" dedi.

İnanamıyorum, gözleri doldu....

Cebinden çıkardığı kutuyu açıp bana uzattı.

" Bu da benim sana hediyem. Odunlukta sınıf atladığımı düşünüyorum" dedi.

Zafer her geçen gün beni daha çok şaşırtmayı başarıyordu. Bana hediye alacak kadar kibar olacağı aklıma gelmezdi. Harika görünen zarif pırlanta bir kolye almıstı.

" Çok teşekkür ederim. Gerçekten sınıf atlamışsın. Kolye güzel ve hemen takmalıyım" deyip Asiye' nin yardımıyla boynumda yerini aldı.

Bana bakarken tebessüm eden, ailemden bana son kalan, düşmanlıktan abiliğe geçiş yapmış adam sonunda beni aglatmayı başarmıştı.

" Iyi ki varsın Zafer. Düşmanlığında dostluğunda hayatımı değiştirdi. Senden kaçarken sevdiğim adamı buldum. Yalnız kaldığım anda desteğini gördüm. Hayatımın dönüm noktalarında adın var. Beni mutlu ettiğinden inşallah çok daha mutlu olursun ve ben bir ömür senin gülüşüne şahit olurum" dedim.