Kapak: @MasalByk
Vasiyet adı altında yapılan evliliğin geçmişin karanlık günlerine yolculuğunda, kimsesizlikten üşürken AŞK'la tanışan
ZUHAL
Sert kişiliğine ve hayata asi duruşuna karşı, mecburi karısına kalkan olmaya çalışan
MİRZA
Mirasın peşine dü...
Doğumhaneden odama geçerken, tüm ailem sedyenin etrafına toplandı. Kucağımdaki mucizeye ve bana bakarken içten gülümsemeleri ve tatlı telaşları görülmeye değerdi. Ömer amca ve Süheyla teyzenin mutluluktan dolan gözleri, oğluma sevgi dolu bakarken beni de ihmal etmediler. Süheyla teyze alnımdan öpüp tebrik ederken Ömer amca omzuma şefkatle dokunup ses çıkarmadı. Anılarımda unutulmaz bir yer almışlardı.
Asiye, üzerinde ki gelinliği toparlamaya çalışarak yanıma gelip yeğenini görmek için çaba sarf etti. Uzun zamandır böyle gülümsememişti. Onu mutlu görmeyi ne kadar özlediğimi fark ettim.
Zafer, arkada kalmış yeğenini görmek için yukarı doğru uzanmaya çalışıyordu. Onun da damatlığı hala üzerindeydi. Düğünün bitimine yaklaştığımız sırada doğum yapınca kimse kıyafetleri önemsemişti.
Mirza...... Neye uğradığını şaşırmış gibiydi. Oğluna bakıp alnımdan öptü.
"İyi misin?" derken ne kadar korktuğunu anladım. Yaşadığımız güzelliğe inanmakta zorluk çekiyordu. Belki de baba olmanın heyecanı ona biraz fazla gelmişti. O benim Esmer Rüya'mdı, ben onun rüyasının annesi olmuştum.
Oğluna bakarken nasıl tepki vereceğini bilemiyordu. Yüzünde hiç görmediğim ifadeler yer almıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anne olmanın telaşı ile gözümden kaçan Asiye'nin gelinliği ile baba evine gitmiş olmasıydı. Anladığım kadarıyla Zafer önce çiçek yaptırmak için çıkmış, sonra bir işim daha var deyip gidip geri dönmemiş. Asiye yaptığına bozulup şoförden kendisini eve götürmesini istemiş.
Düğünü dağıtmış olmak elimde değildi. Yine de kendimi suçlu hissetmem gerekir miydi?
İlk gecelerinde hastanede olmak kötü bir başlangıç olabilirdi.
Mirza o kadar mutluydu ki sormak istemedim.
Taburcu olduk, binbir hürmet eşliğinde evimize geldik. Aman dikkatli yürü, aman sırtın üşümesin, ağrın var mı, yemekler, şerbetler...... Hamilelikte almadığım kiloyu doğum sonrası aldıracaklardı bana.
Bizi ilk karşılayan Asiye, gelinliğini çıkarmış, hiç gelin olmamış gibi bir tavır sergiliyordu. Akşam yapılan düğün onun değildi zaten biz misafirdik değil mi? Zafer'de ortalardan kaybolmayı huy edinmişti!
Loğusa sendromu bahanesini kullanarak bağırıp çağırmak istedim. Bana fırsat vermeden kolumdan sıkıca kavrayan kocam beni direk odamıza çıkardı. Adam beni tanıdığı için gelen fırtınanın kokusunu almıştı ve buna engel olması gerektiğini düşünmüştü.
