Kapak: @MasalByk
Vasiyet adı altında yapılan evliliğin geçmişin karanlık günlerine yolculuğunda, kimsesizlikten üşürken AŞK'la tanışan
ZUHAL
Sert kişiliğine ve hayata asi duruşuna karşı, mecburi karısına kalkan olmaya çalışan
MİRZA
Mirasın peşine dü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun aradan sonra yeni bölüm geldi. Hepinizden özür dilerim😌😌 kaldığımız yerden devam ediyoruz👍🏻. Yorum ve votelerinizi bekliyorum. 🤗
"Kendi isteğimle gidiyorum" dedim ve başımı önüme eğdim.
Mirza kolumu sıkıp "Ben izin vermiyorum!" derken bağırdı ve bende hızla kolumu geri çektim. Nefretle doldurduğum yüzümü ona çevirdim.
"Sebebini biliyorsun, seni affedemem"dedim. Onu arkamda bırakıp Zafer'in aracına geçtim.
Zafer, Ömer amca ve Mirza aralarında konuştular. Ömer amca Mirza'nın kolundan tutup zorla eve döndürmeye çalıştı. Zafer de araca doğru gelirken Mirza'nın etrafındaki çiçek saksılarına tekmeler savurduğunu gördüm. Ben eğer gitmek istemeseydim biliyorum herşeyi göze alır bırakmazdı ama suçu vardı ve bana karşı gelmeye yüzü yoktu.
Asiye ve Süheyla teyze, kapıdan çıkana kadar izlediler. Ne kadar üzüldüklerini tahmin etmek zor değildi. Onlarla vedalaşmak bana ağır gelmişti. Yüzlerine dahi bakamadım ve eminim onları çok kırdım.
Arkamdan neler konuşacaklar bilmiyordum. Mirza onlara gerçeği anlattığında bana hak verirler miydi? Şefkat ve sevgiden başka birşey görmediğim insanları incitmiş olmak bana da hiç yakışmadı.
Bir kez daha ailemi kaybetmiş olmak beni yıkıma sürüklerdi. Umarım Mirza'nın gönlümün kırgınlığını onaracak mantıklı bir açıklaması vardır çünkü ailemi şimdiden çok özledim.
Zafer yanıma gelip şoföre "Eve gidiyoruz!" dedi ve aşk kokulu mutlu yuvamdan uzaklaşmaya başladım. İçi yanar mı insanın? Yanar hem de alev alev...... Göz yaşlarım acıma eşlik etti. Köşe bucak kaçtığım Zafer'e güvenip, beni korumaya yeminli insanlardan ayrılmak hangi akla sığardı.
Ağladığımı fark eden Zafer bana peçete uzattı. Elinden alıp ne kadar silmeye çalışsam da başarılı olduğum söylenemezdi.
Kaç defa ayrılık acısı çeker insan? Severek ayrılmanın zorluğuna ne kadar katlanır? Mirza'nın sesine, kokusuna, gözlerine alışmışken kaç zaman dayana bilirdim?
Büyük ve siyah renk bahçe kapısından, oldukça gösterişli ve ordusu ile çevrelenmiş bahçesine girdik. Ev tam da Zafer'in adına yakışır görüntüdeydi. Koyu renk duvarlar ve karanlık..... Ağaçlar arasında tek başına olan bu evde beni neler bekliyordu? Ben Zafer'e güvenmeyi nasıl başardım?
Asık suratlı, sütun bacaklı hizmetlilerin açtığı kapıdan girdim ama umarım hayatımın hatası içinde değilimdir?
