ESMER RÜYA (Tamamlandı)

~37~

Medya da Mirza karakterinin klip videosu var. Onu bu kadar tatlı görebileceğimiz tek video bu bence 😂😂. Israrla izleyin derim.

                               MİRZA'DAN

Onsuz geçen üç ayı bitirdim.
Allah'a çok şükür artık arada baston desteği alarak yürüyebiliyordum. Asiye ile söylediklerinden sonra hiç konuşmamıştık. Hazmetmek zordu ama neticede o benim tek kardeşimdi. Yaşadıklarını azımsamak hata olurdu. Pişmanlığını görüyor olmak canımı yakıyordu. Bir kere olsun yanıma gelip 'Abi' dese yelkenleri suya indirmeye hazırdım. Ona da biraz zaman vermek lazımdı. Son zamanlarda fazla mı anlayışlı olmuştum.....

  Elmas tedaviye devam ederken bana destek olup ruhumdaki yaraların iyileşmesine de yardımcı olmaya çalışıyordu. Muhabbetimiz artık daha samimi bir hal almıştı. Espirileri ile çoğu zaman sesli güldürmeyi başarıyordu.

Tedavimden sonra çardakta kahve içerken ona hep Zuhal'i anlatır olmuştum. Duygularımı açıkça paylaştığım tek kişi oydu.

Elmas
"Artık az-çok yalnız yürüyorsun. Karını almaya gitmeyecek misin?" deyince parmağımda ki yüzüğe baktım. İçimi dertli dertli çekip beni engelleyen nedenleri hala aşamadığımı anladım.

"Hayır, daha değil!" dedim.
Kırgınlığımı yok sayamıyordum. Beni bu halde bırakıp gitmiş olması ağır geliyordu. O Asiye'nin söylediklerini unutamazdı. Son zamanlarda yaşadıklarının ona ağır geldiğini tahmin edebiliyordum. Herşeye rağmen aramızda ki aşkı yok sayıp pes etmek hatasıydı. Ben onu gözümden sakınırken defalarca kırıp anlayışlı olmasını beklemiştim. Bu tam bir bencillikti. Biraz uzak kalmanın ikimize de iyi geleceği konusunda ki kararım hala değişmemişti. Hatalarımızı düşünüp bir daha tekrar etmeyeceğimize inanırsak konuşmalı, ailemizi kurma yolunda emin adımlarla ilerlemeliydik.

Elmas
"Karın çok şanslı, terk edip gittiğin  adamın aşkını kaybetmemiş olmak her kadına nasip olmaz''

"Ben daha şanslıyım. Kocasını aşkı uğruna terk etmiş kadının  hala kocasını çok sevdiğinden eminim. Sevmek tarlıdır ama sevildiğinden emin olmak herşeye değer, inan bana" deyip tekrar yüzüğüme baktım.

O, benden gitmedi!
Beni incitmeye korktuğundan gitti.
Benden gitseydi hissederdim. Ona aşkım hiç eksilmedi. Aşkından vazgeçseydi ben böyle hissetmezdim. Ürkek bakışları hala üzerimdeydi sanki. Benim sevdiğim bir kere sevenlerdendi, beni sevdi ve o benden hiç gitmedi......

Elmas
"Tamam anladık, büyük aşk sizin ki. Şimdi silkelenip hayata kaldığın yerden devam etme vakti" demesine şaşırarak baktım. Dışardan bakınca ceset gibi mi görünüyordum?

"Yani, ne demek bu?" dediğimde hevesle anlattı.

"Yarın Antalya'ya gidiyorum. Üç gün burada olmayacağım. Seminer var ve kesinlikle katılmam gerekiyor. Teklifim, senin de benimle gelmen hem tedavilerin aksamaz hem de mekan değişikliği olur. Deniz , güneş sana iyi gelir" dedi. Hayır olmaz demek için ağzımı açar açmaz

"Hemen reddetme ne olur! Orda hocalarım da olacak. Onlarda muayene eder seni. Gerçekten pişman olmayacaksın" diyerek ısrarcı tavrına devam etti.

Bir düşünelim.....
İyi olabilirdi, biraz değişiklik fena olmazdı.
Zuhal!!!!
Nereden bilecekti ki...
Bilmesini isterdim aslında.
Elmas ile gittiğimi duyarsa kıskançlıktan delirip ortaya çıkar belki de bizi basmaya gelirdi.
Bir zar atalım bakalım.....
Elmas'ı da emellerime alet edecektim ama....
Onun yanımda olmasından faydalanıp Zuhal'e kavuşmayı umuyordum.