Ο Γιατρός κι Εγώ #WSA17

Πρόλογος

Συναισθήματα... Είναι όλα τους μοναδικά... Φόβος, Λύπη, Θυμός, Έκπληξη, Χαρά και Αγάπη. Τοποθετώ το πιο σημαντικό συναίσθημα στο τέλος, γιατί είναι το πιο δυσκολονόητο. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κάποιος αν όντως νιώθει Αγάπη για κάποιον. Και όταν λέω κάποιον, δεν εννοώ την μητέρα σου, τον πατέρα σου, τα αδέρφια σου, αλλά κάποιον ξένο, κάποιον που τον βλέπεις για πρώτη φορά. Δεν ξέρεις τι αισθάνεσαι. Δεν ξέρεις αυτή η ματιά πώς θα εξελιχθεί στο μέλλον. Γιατί υπάρχουν πιθανότητες να εξελιχθεί σε φιλία, σε υποτιθέμενη φιλία, σε ένα ''Γεια'' ή σε ένα ''Αντίο''. Μπορεί όμως και να μην συμβεί κανένα από αυτά. Να μην γίνει δηλαδή απολύτως τίποτα! Για ποιον λόγο; Τι να σου πω... Όλα για κάποιον λόγo γίνονται σε αυτήν την ζωή. Αλλά εγώ, έχω μάθει να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, να μην αγχώνομαι για τίποτα και να μην αρχίζω τις υποθέσεις του στιλ ''τι θα γινόταν αν συνέβαινε αυτό'' ή ''τι δεν θα γινόταν αν δεν συνέβαινε το άλλο''. Τόση ώρα όμως φιλοσοφώ και έχω αφήσει την άλλη μόνη να μιλάει και να μιλάει και να μην ακούω συλλαβή. Φτάνει για σήμερα! Ας επικεντρωθώ στην κολλητή μου...