Ο Γιατρός κι Εγώ #WSA17

Κεφάλαιο 24: Η αρραβωνιαστικιά.

-''Καλημέρα'' μου είπε ο Κωνσταντίνος, μόλις ξύπνησε, χαιδεύοντας μου το μάγουλο.

-''Καλημέρα'' είπα κι εγώ με μισόκλειστα μάτια.

-''Πώς κοιμήθηκες''; με ρώτησε.

-''Πολύ όμορφα'' τον κοίταξα και χουχούλιασα μέσα στην αγκαλιά του.

Αφού χουζουρέψαμε λίγο στο κρεβάτι, σηκωθήκαμε. Εγώ πήγα στην τουαλέτα, ενώ ο Κωνσταντίνος παρέμεινε στο δωμάτιό του για να αλλάξει. Μόλις βγήκα από το μπάνιο, πήγα ξανά στον υπνοδωμάτιο του Κωνσταντίνου, έβγαλα τις πιτζάμες μου, φόρεσα τα ρούχα μου και μετά προχώρησα προς την κουζίνα, όπου ήταν το αγόρι μου και έβαζε καφέ σε δύο κούπες από την καφετιέρα. Χωρίς να με καταλάβει, επειδή είχε γυρισμένη την πλάτη του, τον πλησίασα και τον αγκάλιασα.

-''Ο καφές σας δεσποινίς μου'' μου τον έδωσε, γύρισε το σώμα του προς εμένα και πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου.

-''Σας ευχαριστώ πολύ''! και του χαμογέλασα.

-''Τι πρωινό θέλεις να σου φτιάξω'';

-''Ωωω.. Και ο καφές μια χαρά είναι''.

-''Δεν το δέχομαι'' και κούνησε το χέρι του αρνητικά. ''Κοιμήθηκες πρώτη φορά στο σπίτι μου και δεν θα σου φτιάξω πρωινό; Εντάξει... Μπορεί να μην είμαι μάγειρας, αλλά δυο φρυγανιές  με μέλι ξέρω να τις φτιάχνω'' είπε μ'ένα υποτιθέμενο παράπονο.

-''Εντάξει αγάπη μου. Να σε βοηθήσω κι εγώ'';

-''Φυσικά''! και ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε το πρωινό μας.

Φτιάξαμε τέσσερις φρυγανιές με μαρμελάδα βερίκοκο και στύψαμε δύο φυσικούς χυμούς πορτοκάλι. Καθίσαμε στον καναπέ για να απολαύσουμε το πρωινό μας, συζητώντας περί ανέμων και υδάτων και όταν τελειώσαμε, εγώ πήρα τα πιάτα και τα ποτήρια, τα έπλυνα, παρ'όλο που ο Κωνσταντίνος μου έλεγε να μην το κάνω, και στην συνέχεια ξανακάθισα δίπλα του.

''Τι θέλεις να κάνουμε σήμερα''; με ρώτησε. 

-''Μμμμ... Δεν ξέρω'' απάντησα, καθώς προσπαθούσα να σκεφτώ.

'' Ίσως... αν πηγαίναμε μια βόλτα στα μαγαζιά'';

-'' Ότι θέλει το κορίτσι μου''! είπε και με φίλησε στο μέτωπο.

-''Να σου πω... Θέλεις να σου μαγειρέψω εγώ το μεσημέρι''; ρώτησα, ελπίζοντας ότι θα μου απαντήσει θετικά.

-''Βρε Εύα...'' και έγειρε το κεφάλι του προς τα πίσω για μια στιγμή ''αφού σου είπα ότι δεν θέλω να κάνεις τίποτα! Δεν θέλω να κουράζεσαι''.