Ο Γιατρός κι Εγώ #WSA17

Κεφάλαιο 23: Έχοντας ο ένας τον άλλον.

-''Σήμερα λέω να μην βγούμε έξω'' μου πρότεινε ο Κωνσταντίνος, ενώ οδηγούσε.

-''Ναι, εγώ δεν έχω κάποιο πρόβλημα. Εξάλλου, δεν θα έρθει και ο ξάδερφος σου''; τον ρώτησα.

-''Ακριβώς. Μην ανησυχείς όμως. Είναι σοβαρό παιδί''.

-''Ok''.

-''Θα περάσουμε πολύ όμορφα. Στο υπόσχομαι'' μου είπε και πάρκαρε το αυτοκίνητο του.

-''Γι'αυτό δεν αμφιβάλλω καθόλου'' και του χαμογέλασα.

Βγήκαμε από το αμάξι του Κωνσταντίνου και ανεβήκαμε μέχρι τον πέμπτο, όπου ήταν το διαμέρισμά του. Άνοιξε την πόρτα και περάσαμε μέσα. Βγάλαμε τα μπουφάν μας, τα αφήσαμε πάνω στον καναπέ και ο Κωνσταντίνος πήγε στην κουζίνα, ενώ εγώ προχώρησα προς το μπάνιο για να φτιαχτώ. Μόλις βγήκα, παρατήρησα ότι ο Κωνσταντίνος ήταν ακόμη στην κουζίνα.

-''Μα καλά... τι κάνεις τόση ώρα''; τον ρώτησα, όταν τον πλησίασα.

-''Προσπαθώ να ανοίξω το γκαζάκι, αλλά δεν ανοίγει''! και τον έβλεπα να παλεύει μ'έναν αναπτήρα για να το ανάψει.

-''Βρε Κωνσταντίνε μου... για να μην ανάβει σημαίνει ότι τελείωσε το υγραέριο'' του εξήγησα, ενώ προσπαθούσα να μην γελάσω.

-''Ααα.. Ναι''; με ρώτησε μ'ένα χαζό ύφος.

-''Ναι! Τι θέλεις να φτιάξεις; Καφέ'';

-''Ναι, αλλά...''

-''Τότε βάλε το μπρίκι στο μάτι της κουζίνας'' τον διέκοψα.

''Εεε.. Μπορώ να ανοίξω το ντουλάπι για να πάρω την ζάχαρη'';

-''Αγάπη μου... Μην με ρωτάς. Το σπίτι μου είναι και σπίτι σου'' μου είπε, του χαμογέλασα, τοποθέτησε την παλάμη του χεριού του στο μάγουλό μου και με φίλησε στο στόμα. Σιγά-σιγά, προχωρούσε και πιο κάτω, μέχρι που έφτασε στον λαιμό μου. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που έκανε, όμως μόλις άγγιξε την πλάτη μου, χτύπησε το κουδούνι!

Σταμάτησε να με φιλάει και κοιταχτήκαμε, έχοντας τα μάτια μας γουρλωμένα. Στα χείλη του Κωνσταντίνου εμφανίστηκε ένα μικρό χαμόγελο και μου έκανε νόημα ότι πάει να ανοίξει την πόρτα, ενώ ήταν λίγο λαχανιασμένος. Εγώ, σε αντίθεση μ'αυτόν, δεν ήμουν λίγο λαχανιασμένη. Ήμουν πάρα πολύ λαχανιασμένη και συγχρόνως σοκαρισμένη, σαστισμένη.

Άκουσα αντρικές φωνές στο σαλόνι. Έφτιαξα τα μαλλιά μου και κατευθύνθηκα προς τα εκεί.

''Α! Να'τη. Μάρκο, απο'δώ η Εύα, η κοπέλα μου. Εύα, ο Μάρκος, ο ξάδερφος μου'' μας σύστησε ο Κωνσταντίνος.