Ο Γιατρός κι Εγώ #WSA17

Κεφάλαιο 26: Η καινούργια ζωή μαζί με τον άντρα μου.

3,5 χρόνια μετά...

Έχει περάσει πάρα, πάρα πολύς καιρός από τότε που γνώρισα τον Κωνσταντίνο. Τον αγαπημένο μου Κωνσταντίνο! Αχ! Και μόνο που λέω το όνομά του, γεμίζει ο εσωτερικός μου κόσμος. Όλα αυτά τα χρόνια η ζωή μας κυλάει ήρεμα, χαρούμενα και όμορφα, αν και αρκετές φορές υπήρχαν διαφωνίες και μικροτσακωμοί μεταξύ μας. Λέω "μας", γιατί από τον δεύτερο χρόνο της σχέσης μας, μετακόμισα στο σπίτι του Κωνσταντίνου. Στους γονείς μας αυτή η απόφασή μας φάνηκε κάπως.... αλλά στο τέλος την δέχτηκαν. Ήταν τόσο παράξενο, αλλά ταυτοχρόνως και τόσο γλυκό να κοιμάμαι κάθε βράδυ με αυτόν που αγαπώ και να ξυπνάω κάθε πρωί στο πλάι του και να πηγαίνουμε μαζί στο Πανεπιστήμιο.

Την οικογένεια του Κωνσταντίνου την γνώρισα πριν δύο καλοκαίρια στα Γιάννενα. Ήταν καλοί άνθρωποι και οι γονείς του και η αδερφή του. Αρχικά του πατέρα του δεν του έκοβα το μάτι, όμως στην συνέχεια με αγάπησε και πλέον με θεωρεί δική του κόρη. Αντιθέτως η μητέρα του δεν με συμπάθησε ποτέ της. Έκανε ακόμη και μπροστά μου πικρόχολα σχόλια, λέγοντας ότι ένα κορίτσι που έχει μεγαλώσει στην Αθήνα είναι κακομαθημένο, ότι έχει μάθει να του τα προσφέρουν όλα στο χέρι και ότι άμα παντρευτούμε με τον Κωνσταντίνο δεν θα γίνω καλή νοικοκυρά. Ο Κωνσταντίνος εκνευριζόταν, όμως όταν μέναμε μόνοι μας τον καθησύχαζα και του έλεγα ότι δεν με πειράζει η στάση της προς εμένα. Η αλήθεια είναι ότι τα λόγια της με πλήγωναν, αλλά τι να κάνουμε... Δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοί σε όλους.

Η Στέλλα τις είχε ψιλοπαρατήσει τις σπουδές της, γιατί κάθε χρόνο έτρεχε από οντισιόν σε οντισιόν για να πάρει έναν ρόλο. Ευτυχώς που τους έπαιρνε όλους! Η συνεργασία της με αξιόλογους σκηνοθέτες και ηθοποιούς, όπως τον Αργύρη Παυλίδη, τον Ανδρέα Γεωργίου, την Ευαγγελία Μουμούρη και την Ευδοκία Ρουμελιώτη, την έκαναν μια περιζήτητη ηθοποιό. Φέτος το καλοκαίρι θα κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με τον θίασο της θεατρικής παράστασης που συμμετέχει και είμαι πάρα πολύ περήφανη γι'αυτήν.

Η Βαλεντίνα από την άλλη, στην αρχή της φετινής χρονιάς, γνώρισε ένα παιδί, τον Βασίλη. Είχαμε πει να βγούμε και οι τρεις φίλες για καφέ και η Βαλεντίνα είχε φτάσει στην καφετέρια μισή ώρα πιο πριν. Κάποια στιγμή, έπρεπε να πάει στην τουαλέτα, αλλά όταν γύρισε από'κει στο τραπέζι που καθόταν, είδε έναν άντρα να τρέχει κρατώντας στα χέρια του την τσάντα της, ενώ ένας άλλος προσπαθούσε να τον πιάσει. Ο τελευταίος της συστήθηκε, της είπε ότι ήταν αστυνομικός και ότι θα έβρισκαν τον κλέφτη πάση θυσία. Τελικά, τον βρήκανε, όμως η ιστορία της Βαλεντίνας και του Βασίλη δεν τελείωσε εκεί. Συνέχισαν να συναντιούνται, ώσπου κάποια στιγμή τα φτιάξανε!