Ο Γιατρός κι Εγώ #WSA17

Κεφάλαιο 20: Θα σας κάνει μάθημα ο κύριος Γεωργαντόπουλος.

Είχαν περάσει τέσσερις μέρες από τον ερχομό του Νοεμβρίου, κάτι το οποίο με φόβιζε, γιατί σε δύο εβδομάδες θα ξεκινούσε η εξεταστική και η μόνη μου παρηγοριά ήταν ότι σιγά-σιγά θα ερχόντουσαν τα Χριστούγεννα και θα περνούσα περισσότερο χρόνο με τον Κωνσταντίνο, την οικογένειά μου και τις φίλες μου. 

Με την Στέλλα δεν βλεπόμασταν τόσο συχνά, γιατί δεν ερχόταν καθημερινώς στο Πανεπιστήμιο λόγω των προβών.

Με τον Κωνσταντίνο προσπαθούσαμε να βγαίνουμε δύο φορές μέσα στην εβδομάδα και να πηγαίνουμε βόλτες, θέατρο, για φαγητό και τα Σάββατα πήγαινα στο σπίτι του. Δεν ήθελα να τον κουράζω, εφόσον δούλευε τα πρωινά στο Πανεπιστήμιο και τα απογεύματα στο νοσοκομείο, όμως αυτός επέμενε να πηγαίνω στο σπίτι του για να συζητάμε, να βλέπουμε τηλεόραση, ταινίες, να πειράζουμε ο ένας τον άλλον και να με βοηθάει στο μάθημα της Φυσικής που τόσο αντιπαθούσα.

Με τον μπαμπά μου δεν υπήρχε απολύτως κανένα πρόβλημα. Ίσα-ίσα που από την μέρα που τα 'φτιάξαμε με τον Κωνσταντίνο, κάνουν περισσότερη παρέα. 

Η μαμά μου αγχωνόταν συνέχεια για τα ρούχα που φορούσα όταν συναντιόμουν με το αγόρι μου. Αν είναι πλυμένα, σιδερωμένα... Τις προάλλες που έφευγα για να πάω στο σπίτι του Κωνσταντίνου, κρατούσε στα χέρια της ένα τάπερ, στο οποίο μέσα είχε βάλει κεφτεδάκια με σάλτσα και μου είπε να του τα πάω για να τα φάει το μεσημέρι. Έλεος! Δεν της απάντησα, αλλά της υποσχέθηκα ότι μια μέρα θα τον έφερνα για φαγητό. Και έτσι έγινε. 

Χθες ο Κωνσταντίνος έφαγε μαζί μας και η μητέρα μου τον ρωτούσε συνεχώς γι'αυτόν και για την οικογένειά του, παρ'όλο που εγώ της έκανα νοήματα να σταματήσει, γιατί εκνευριζόμουν. Ευτυχώς όμως, οι ερωτήσεις της δεν ήταν αδιάκριτες. Ήταν μια υπέροχη βραδιά με πολύ γέλιο, κυρίως όταν η μαμά μου άρχισε να λέει για το πόσο πολυλογού και άτακτη ήμουν μικρή, κάτι το οποίο δεν ίσχυε πλέον.

Σήμερα η Στέλλα δεν είχε έρθει, γιατί είχε πρόβα και η Βαλεντίνα ήταν άρρωστη. Ήξερα που ήταν το σπίτι της, δυο-τρία τετράγωνα από το Πανεπιστήμιο, και σκόπευα να την επισκεφτώ όταν θα σχόλαγα την επόμενη ώρα.

Μπήκα μέσα στο εργαστήρι της Βιολογίας μαζί με κάποιες συμφοιτήτριες μου και περιμέναμε υπομονετικά στις θέσεις μας την κυρία Τσέλιου. Αντί όμως για την καθηγήτρια μας, εμφανίστηκε μέσα στον χώρο ο Πρύτανης με.... τον Κωνσταντίνο!

-''Κορίτσια κάντε λίγο ησυχία'' είπε ο Πρύτανης και μαζί με τον Κωνσταντίνο προχώρησε προς την έδρα.